Pest Of My Life

Kabanata 6

"Do you want to watch a movie?" he asked. 

He still annoyed and I am confused. Parang nakakapanibago naman na ganito kaming dalawa. Kapag kasi magkasama kami o magkaharap ay parang walang katapusang bangayan kaming dalawa. Iniinis niya ako at pikon ako.

"No."

"Okay. We'll watch a movie."

"Sabi ko no!"

He looked at me and smirked. Okay, he is back now.

"It's like you're asking me to kiss you again for the second time, Zoe." he said.

"Peste!" sabi ko at at tumalikod na. Nauna pa akong pumili sa cinema dahil sa inis. I gritted my teeth.

I told him that I want to watch The Beauty and The Beast. At first ayaw niya.

"Ano ka bakla?! Babae dapat ang masusunod, Chester!" naiinis kong sabi. We are making a scene here. Wala talagang hiya ang peste na 'to. Palibhasa kilala.

"Ayaw ko nga niyan!"

"Edi doon ka sa kabila, dito ako. Kita tayo after. Ciao!" sabi ko sa kanya.

Hindi pa ako nakalayo ng hinigit niya ako. Napabalik ako sa kanya at parang nag slow motion na naman. Damn it.

"B-Bakit b-ba?"

"Fine, Zoe."

I smirked. "Yan naman pala eh. Nanalo na rin ako, sa wakas." sabi ko.

He didn't see that as a joke or what. Nanatili lang seryoso ang mukha ni Chester.

"Ngayon lang 'to, Zoe. I need to win to you always... Always Zoe. Remember. In all ways, in different aspects, I need to win... Always." parang kanina ko pa binibigyan ng meaning ang mga sinasabi ni Chester. Yung bang parang may ibig sabihin pa ito para sa akin kahit wala naman talaga.

What is wrong with you, Zoe Kristina? Nababaliw ka na ata.

After the movie, I joked at him to treat me a cake.

"Chester, mayaman ka naman diba?" sabi ko habang palabas kami ng cinema.

"Bilyonaryo lang kami. Hindi mayaman." my jaw dropped.

He grinned. "Bakit ba?"

"Wala naman sa'yo ang cake diba? Libre mo nga ako. Nagugutom ako." sabi ko.

Ilan kaya na gastos niya sa akin ngayon araw? Kanina sa boutique, lunch, cinema at snacks.

Noon, sobrang yabang na yabang talaga ako sa kanya especially noong elementary. Lagi niya kasing pinagmamayabang ang mga laruan niya na bili sa kanya ng kanyang daddy- well, mayaman naman kasi talaga sila.

Noong highschool naman, puros sapatos naman ang pinagmamayabang.

Well, noong college hindi ko alam kasi ngayon na lang rin naman kami nagkita na dalawa.

"Take out mo na lang, sa bahay ako kakain. Di ko kasi masikmura na kumakain ako sa harap mo." I joked.

"Yabang mo ah? Eh ako? Sa tingin mo nasisikmura kita?" sabay hamon niya ng tingin sa akin.

I hate how he stare at me but I hate the most when my heart beat so fast when he is staring at me. Ano ba?!

Pumunta nga kami kung nasaan maraming sweets. I told him what my order is and he added two boxes of doughnut.

"I will not eat those doughnuts, Chester!" sabi ko. Cake nga lang sabi ko eh. He looked at me na para bang tatawa siya na ewan.

He pressed his both lips para pigilan ang tawa pero lumabas pa rin.