Pest Of My Life

Kabanata 43

Zoe

Chester came into our house with envelope on his hand. Dad talked to me last night asked me to go out of my room because mom crying all night too. Kaya lumabas na ako isang araw, hindi ko naman inaasahan na pupunta si Chester ng ganoon kaaga.

Nilapag niya iyon sa mesa sa kusina kung saan nag aagahan ako. I already accepted the fact that I can't graduate. My parents were disappointed to me.

"Open it." nakangiting sabi ni Chester.

Tiningnan ko lang ito at binuksan.

Mga limang beses kong binasa ang sulat na iyon para makasigurado ako. Kahit parang gusto kong ngumiti at tumalon sa tuwa may parte sa puso ko na kinakabahan. Ano na naman kaya ginawa niya?

Binalik ko iyon sa sobre at nilapag. Pinatuloy ko ang pagkain ko.

"Aren't you happy babe?" he asked me.

Hindi ko naman siya sinagot.

Umuwi si Chester ng gabing iyon, hindi ko naman siya kinakausap. Panay ang sunod niya sa akin kahit saan ako magpunta. Kapag hihiga na ako sa kwarto ay uupo rin siya doon at titingin lang sa akin. Iniirapan ko naman siya tapos ngingiti lang siya. Hindi pa rin natunaw ang galit ko sa kanya at sa mga babae niya! Mas lalo lang ako nainis sa kanya sa tattoo niya!

Wala naman akong pakialam sana kaso ng dahil kay Jessie iyon! Okay sana kung mga kaibigan niyang lalaki nag impluwensya sa kanya pero hindi! Ang babae niya!

May kutob talaga ako bakit bigla akong sinabihan na ga-graduate na. Lora shrieked out when I called her.

"Oh my gosh Zoe! Akala ko nagbibiro lang si Chester kahapon na lumalabas ka na at parang okay! Bibisitahin ka namin after mag practice mamaya ah? Sasama kami kay Chester! Na mi-miss ka na naman." her voice cracked.

Napangiti naman ako na may luha sa mga mata ko. Somehow, may mga tao pa rin pala na andiyan sa akin at tinitingnan ako.

Pumunta nga sila Lora sa bahay. Iniwan naman nila kami doon na tatlo ni JJ sa kwarto.

"Balita ko rin ga-graduate ka na?! Ano! Next week na yun! Yey! Practice ka nasa monday!" masayang wika ni Lora.

I need to go to school and clarify this thing. May kutob talaga ako na may maling nangyayari, knowing those prof, hindi basta basta magbibigay iyon ng ganitong pagkakataon.

"May practice ba kayo bukas?" tanong ko.

"Oo. Punta ka?" tumango naman ako.

I need to go! Mabuti ang ganoon dahil nandoon si Chester sa practice nila ng graduation kaya hindi niya malalaman na aalis ako.

Nagtagal pa sila doon sa bahay. Gusto pa sana nila Lora mag overnight doon kaso wala silang dala. Doon rin naman sila naghapunan. 

Habang na sa hapag kami ay kwentohan lang sila ng kwentohan. Sinasabihan nila ako ng mga nangyayari, merong may sobrang nakakatawa pero hanggang ngisi lang talaga ang kaya kong ibigay.

"Do you want more, Zoe?" tanong ni Chester sabay lahad ng kanin sa akin. Umiling lang ako pero ang mga mata ko ay na sa plato ko.

"I bought cheesecake earlier. I'll slice you---"

"Busog na ako." sabi ko dito natigil naman siya sa pagtayo. He sighed. Tumingin naman ako kina Lora.

"Kwento pa Lorz." sabi ko dito. I need to divert my attention, kung bibigyan ko si Chester ng pagkakataon na silbihan ako ay para ko na ring pinapakita sa kanya na binibigyan ko siya ng isang chansa pa.

Pilit na ngumiti naman si Lora. "Sumasakit na lalamunan ko. Gusto ko na kumain ng cheesecake muna, gusto mo rin?" tumango naman ako sa kanya at bahagyang ngumiti.

"Salamat." si JJ naman ang presinta na kunin iyon sa ref. Siya rin nag slice.

Nilagyan niya naman ang plato ko ng malaking slice.

"Baka kasi na miss mo gurl" sabay tawa niya. Of course, I miss cheesecake, frappes, ice coffee, chocolates, flowers, butterflies, rainbows, and him.

Nauna silang umuwi ng gabing iyon, tinapik naman ni Kevin at Manny ang balikat ni Chester.

"Kita tayo bukas bro." tumango naman si Chester sa kanila.

Ng nakalabas na ang mga sasakyan nila sa bahay ay tumalikod na kaagad ako at papasok pero natigil ako ng unti-unting kong naramdaman ang pagyakap ni Chester sa bewang ko.

The butterflies that I missed.

Hinalikan naman ni Chester ag ulo ko at parang lalabas na naman ang luha sa mga mata ko. Ilang araw na siya ganito, hindi ko naman siya pinapansin at kinausap pero patuloy pa rin siya. Hindi ba dapat magalit na siya gaya ng dati?

Hindi ako makatulog gabing iyon, dinalaw ako ng antok ko mga two am na at ganoong oras rin si Chester umuwi. Nakaupo lang siya sa gilid ng kama at nanunuod rin. Bumababa siya at dinadalhan ako ng pagkain, kahit ayaw ko man sana pero kinakain ko na lang rin. Ng pinatay ko na ang TV at pinasok na ang sarili sa kumot, hinalikan niya naman ako sa noo.

"Goodnight. I love you so much, babe."

Somehow the feeling I felt now was kinda lighter compare before.

Medyo na late ako ng gising, pagkabukas ko ng cellphone ko puros text na naman ni Chester nandoon.

Good morning, I love you.

Eat breakfast babe. I'm on my way to school now.

Are you still asleep?

I can go there for lunch. What do you want to eat?

I miss you right now.

At madami pa iyon. Ang mga ginawa nila doon ay sinasabi niya sakin at parang hinihintay ko naman iyon.

"Aalis ka Zoe?" tanong ni mommy sa akin.

"Opo. Babalik rin ako kaagad, mi." this is my first time going out again for how many weeks.

Yumakap naman si mommy sa akin at humikbi ito.

"I missed you so much...."

"I am sorry... I am very am... Hindi ko na uulitin po. Babawi po ako sa inyo ni daddy."

"Kung ano sana mangyari ulit sa inyo ni Chester, wag ka naman masyadong mag paapekto. May mga tao rin kasing nasasaktan kapag nasasaktan ka rin." nilagay naman ni mommy ang hibla ng buhok ko sa likod ng tenga ko. Ngumiti naman ako sa kanya at pinunasan ang luha ko.

"This will never happen again. I am very sorry." niyakap ko ulit si mommy.

Katulad ni Chester noong nagkukulong ako sa kwarto, kinakausap rin ako ni mommy sa labas. Pareho sila ni Chester na nagsasalita sa labas ng kwarto ko kahit hindi naman sila sigurado kung nakikinig ba talaga ako. Kapag naririnig ko ang boses nilang dalawa ay naiiyak ako lalo.

Nag taxi ako papunta sa University. Parang naninibago ako lumabas ulit. I want to start again and give the best for myself. 

Ng na sa labas ako ng University ay halo halo ang emosyon ko. Pinipiga ang puso ko habang nakatayo doon.

All the memories here since I was elementary up to college. All the laughter I shared here with my friends. All the sweet moments Chester and I had here. And the most painful news I heard also happened her.

Hindi ko inakala na ang Unibersidad na 'to ang magbibigay ng kabuuan ng buhay ko. Lahat lahat pala dito nangyari. Masasaya o  malulungkot man na mga alaala.

Pilit akong ngumiti habang nakatingin sa mga malalaking letra ng Unibersidad namin.

"We're almost there. Almost." bulong ko sa sarili ko.

---------------

Almost done na rin po. Hahaha. #WPMissC

Thinking what story to start next after this! Suggestions anyone? HAHAHA. Sino gusto niyo ang ipagpatuloy ko o ang simulan ko? :)