Pogłaszcz mnie.

Epilog 1

                                              14 Kwiecień 2020r.

Młody mężczyzna (Kamil) stał nad grobem, wymawiając szeptem jakieś słowa.

-Przepraszam Piotrek, ja nie chciałem, kocham Cię kochanie, nie bój się już nie długo.

Po jego policzkach spływały łzy, lecz uśmiechał się wesoło. Po okolo dwuch godzinach siedzenia na ławeczce przed grobem ukochanego, udał sie wreszcie do domu.

Jego nogi same zaniosły go na strych, gdzie znalazł metalową smycz psa, którego zwłoki już dawno zakopane zostały w ogrodzie, a kupka ziemi którą zasypało to miejsce, ozdobiona została orchideami i drewnianym krzyżem, który sam wystrugał z ukochanego patyka zwierzaka.

Wrócił się do salonu, gdzie  obwiązał smycz na ramię lampy, wysoko przy suficie. Sięgnął po taboret, po czym stanął na nim i wkładając głowę w pętlę przypomniał sobie dzień, TEN dzień. To jak uderzył go przypadkiem, to jak wiezli go na operację, która rzekomo się udała, to jak cieszył się widząc go, aż w końcu moment gdy urządzenie wydało z siebie przyciągły pisk, a Piotr przebudził się na sekundę mówiąc mu dwa słowa "kocham Cię", po czym jego oczyzamknely się i  już nigdy nie otworzyły.

Wrócił do rzeczywistości.

Zaciągnął się powietrzem, które aż cuchneło, jego powieki przykryły gałki oczne, kolor oczu zbladł powoli.

Pchnawszy krzesło, dokonał marzenia.

Następnego dnia w gazecie wydano komunikat: "Znaleziono ciało mężczyzny. Popełnił samobójstwo przez powieszenie, lekarzom nie udało się go uratować. Nie znamy przyczyny."

Tak wiem, sama płakałam jak to pisałam. Osobiście wiem, że już nie żyje. Osoby które czekały na takie zakończenie, dziękuję, że było ze mną. Mam nadzieję, iż nie było to takie złe opowiadanie. Mniejsza. Dziękuję wam bardzo i lofciam. Do zobaczenia w innych książkach moi "sad endowcy" 😘

A teraz niespodzianka dla tych, którzy chcieli szczęśliwe zakończenie! Jest to pierwszy epilog kończący się smutnie, lecz dla Was stworzę jeszcze jeden z szczęśliwym zakończeniem! Do zobaczenia w "Epilog 2"! 😘