Pogłaszcz mnie.

Kolejny rozdzial.

Pov Piotr:
Byłem w szpitalu, mój chłopak miał po mnie się zjawić nie długo. Miałem lekki wstrząs mózgu, ale na szczęście już się wszystko unormowało.

Swoją drogą, trochę się zmieniło w naszym życiu. Przeprowadziliśmy sie, to znaczy z tego co mówił mi Kamil, podobno kupił mi nawet królika. Mieszkamy teraz w domku jednorodzinnym, nie potrzebujemy więcej.

Kamil bardzo się obwinia, a ja nie mogę mu powiedzieć że tak nie jest. Właśnie...mówiłem że wszystko w porządku, teoretycznie tak. Niestety, jeśli o moja psychikę chodzi, boje się powiedzieć choć jedno słowo, nie chcę znów zostać skrzywdzony.

Wiem, to co przeszliśmy było ciężkimi czasami, ale wiem też, że znów damy radę. W końcu o to chodzi, prawda?

Odwróciłem głowę do ściany i uśmiechnąłem się przymykając powieki, wiem że kiedy je otworzę będzie przy mnie Kamil.

Pov Kamil:

Siedzę właśnie w sali ukochanego, nie dawno przyszedłem. Odgarnąłem jego włoski z czoła i cmoknąłem je.

Po chwili on spojrzał na mnie swoimi pięknymi oczkami, które wpatrywały się we mnie z miłością.

Oparłem swoje czoło o jego, tak bardzo go kocham, a tak bardzo chciałbym aby mi wybaczył wszystkie błędy.

Mój jedyny ukochany, z którym chce spędzić swoją przyszłość, wybaczył mi mimo, iż ja na to nie zasluguje, ale on myśli inaczej.

Tak! Robię kontynuację tego czegoś! Nie robię jednak drugiej i osobnej książki, można uznać, że końca nie ma, za to jest dalsze rozdziały, bardzo chciałam do tego wrócić, dlatego muszę sobie poczytać co tu pisałam i o czym, bo przy takim nakładzie opowiadań nie wyrabiam.

Poglaszcz mnie-moj największy sukces życiowy, ale nie o tym chcę mówić.

Miłość to jedno z najpiękniejszych uczuć, dlatego tutaj chcę podziękować i powiedzieć, że darzę miłością ciebie SacramentoMortem, oraz jestem ci wdzięczna za wsparcie którym mnie darzysz każdego dnia. Wystarczy mi twoja obecność, a do szczęścia nic więcej nie potrzebuje. Kocham cię.

Do zobaczenia kotlety 😘