Ο Έρωτας Είναι Παιχνίδι Για Δύο (Ολοκληρωμένη✅)

💚3💚

"Εσείς που έχετε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σας, αλήθεια πως την στριμώχνετε στο μικρό μυαλό σας;"

-Τζενάκι

***

Κέιλα

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε αλλά εγώ με το ζόρι κοιμήθηκα.Η ώρα πια ήταν 10,τότε θυμήθηκα ότι έχω ένα ραντεβού με τον κύριο Κόλλινς. Αναρωτιέμαι γιατί ήταν στο νοσοκομείο εκείνη την μέρα...για τους άλλους οδηγούς που συγκρούστηκαν με το δικό μας αμάξι είχα μάθει ότι είναι καλά...μόνο αυτό ήξερα για αυτούς, ούτε το ποιοι ήταν δεν έμαθα...

Μπαίνω με γρήγορα βήματα στο μπάνιο και κάνω ένα γρήγορο ντουζ,φοράω το αγαπημένο μου τζιν και μια ανάλαφρη μαύρη μπλούζα, φοράω και τα nike αθλητικά μου.Δεν είχα όρεξη να ντυθώ πιο επίσημα.Έβαλα λίγο κονσίλερ κάτω από τα μάτια μου σε προσπάθεια να καλύψω τα πρησμένα από το κλάμα μάτια μου και φεύγω για το γραφείο του κ. Κόλλινς.

Μόλις βγήκα έξω κάλεσα ένα ταξί και του έδωσα την διεύθυνση.Μέσα σε 5 λεπτά ήμουν έξω από ένα τεράστιο κτήριο με πολλούς ορόφους.Παίρνω μια βαθιά ανάσα και μπαίνω μέσα, όπου και να κοιτάξω βλέπω γυναίκες και άντρες επίσημα ντυμένοι με κουστούμια και μονόχρωμα εφαρμοστά φορέματα,ένιωσα άσχημα γιατί εγώ ήμουν ντυμένη λες και θα πάω στο σούπερ μάρκετ! Τέλος πάντων, προχωράω πιο μέσα και πηγαίνω προς την ρεσεπιονίστ και της λέω ότι έχω ένα ραντεβού με τον κ. Κόλλινς, αυτή μου λέει τον όροφο και κατευθύνομαι προς το ασανσέρ,πατάω το κουμπί για τον 4 όροφο και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα οι πόρτες του ασανσέρ ανοίγουν διάπλατα και ένας παράδεισος από γραφεία και υπολογιστές απλώνεται μπροστά μου,βγαίνω από το ασανσέρ και ρωτάω το πρώτο άτομο που βλέπω που είναι το γραφείο του κ. Κόλλινς μου δείχνει την μεγάλη πόρτα μπροστά μου και κατευθύνομαι προς αυτήν.Χτυπάω την πόρτα και τον ακούω να μου λέει να περάσω...

" κάθισε καλή μου" μου λέει και μου δείχνει την καρέκλα μπροστά του,παρατηρώ πως στο ίδιο δωμάτιο είναι ο Τζέιμς, ο γιος του και τα βλέμματα μας συναντιούνται, έχει υπέροχα μάτια! μα τι λέω;! αποκλείεται να μου αρέσει αυτό το κακομαθημένο! αποκλείεται! σκέφτομαι.

"ευχαριστώ κ. Κόλλινς" του λέω

" παρακαλώ να με λες Κρίς. Φαντάζομαι θα αναρωτιέσαι γιατί σε κάλεσα,ζήτησα από το νοσοκομείο να αναλάβω την κηδεία των γονιών σου και τα έξοδα επίσης...γιατί νιώθω τύψεις για το ατύχημα που σου τους στέρησε " λέει με ένα λυπημένο χαμόγελο