"Kusura bakma. İyi misin ?"
dedi bu sabah müdürün odasında karşılaştığım çocuk elindeki anahtarı göstererek.
"Sanırım iyiyim. Sorun yok."
dedim elimi sırtıma atarak. Sorun yok gibi görünüyordu.
"Dikkat et düşecek."
dedi defterin ucunda güç bela duran fotoğrafı alarak.
"Bir Stockholm kuşu. Kuş fotoğrafçısı falan mısın ?"
"Hayır. Aslına bakarsan sadece hoşuma giden şeyleri çekiyorum."
dedim. Bana garip davranmayan bir kişi daha olduğuna göre...Derken resmen aklımdaki düşünceler yarıda kesildi. Koridordan koşarak geçen bir kız bir anda omzumu kırarcasına bana çarpmıştı. Kolum hızla gelen darbe yüzünden ağrımaya başlamıştı ki kız bir anda çığlık atmaya başladı. Yere düşmüştü. Bir anda o bana çarpmamışta ben onun yoluna çıkmış bir engelmişim ve ona bunu yapmışım gibi hissetmeye başladım. Kıza doğru yaklaştım ve elimi uzattım.
"Özür dilerim. İyi misin ?"
dedim . Kendini yerde geriye atarak ondan uzak durmamı söylemeye başladı. Krize girmiş gibi görünüyordu. Bana dünyadaki en iğrenç varlıkmışım gibi bakıyordu. O sırada biri kolumdan tutarak beni götürdü.
"Ait olmadığın yerde olursan böyle olur işte."
diye mırıldandı çocuk. Evet eminim dünya üzerindeki gençlerin her biri böyle düşünüyordu. Liseye ait olmak dünyadaki her insan için imkansız olmalıydı. Bir daha bu okula gelmek istemiyordum. Muhtemelen üniversite sınavı olmasaydı gelmezdim de. Yine de üniversite benim için önemliydi. Çünkü üniversite sonunda ailemden ayrılıp yerleşik hayata geçebilmem için bir şanstı. Her neyse nasıl olsa burada da fazla kalmayacaktık nasıl olsa. İyice moralim bozulmaya başlarken çocukla burun buruna dururken dolaba doğru dönüp çantamı aldım ve okulun kapısına doğru yürüdüm. Muhtemelen yarın okula gelmeyecektim. Hatta belki bir hafta.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MELEZ İKİZLER LANETİ
FantasyŞeytan ve tanrının elçisi dünyaya yıllar önce 12 çocuk yolladı. Yalniz iki tanesi kendi yaradılışına karşı geldi ve iki çocuk yaptı. Çift yumurta ikizi bir erkek ve bir kız çocuk. O çocuklar çok uzun yaşamadı ve kendi aileleri tarafından kurhan edil...
