My First Romance

Chapter 015: Broken

Chapter 15:  Broken 

       

   

Lechugas naman e! Alam mo yung feeling na gustong gusto mo nang makalimot? Kalimutan lahat ng bagay na nakapag-papalungkot sayo? Gusto kong tanggalin at burahin lahat ng unwanted feelings and memories sa isip at puso ko. Para in just a snap, mawala na lahat. In just a snap, matanggal na ang lahat ng sakit. In just a snap, maging okay na ako. Ganito pala kapag nagmahal, masakit. 

Steph, forget that fucking asshole! You deserve someone better. You deserse someone more than him. Eh anong magagawa ko, sa kanya nahulog 'tong tengeneng puso ko!! 

I dont know, he has flaws yet I found him amazing. Amazing just the way he is. The way he look at me, the way he hold me, the way he hug me, the way he kiss me. He is certainly someone, someone special.. Someone I love... I miss him. I miss everything we used to do. Those long night walks, holding hands, tight hugs, and kisses.. 

“I’ve had enough. Well, kung ayaw nyang makipag-usap, di wag! Isang lingo na rin ang nakalipas. I don’t hear anything from him, even a single sorry. WALAA! 

Masakit lang yung magkasama kayong bumuo ng magagandang alaala, tapos ngayon ikaw na lang ang nakakaalala at siya.. Ayun parang lumimot nalang. Nang-iwan nalang. Bull that sht.

“So wala kang balak kausapin ako?” text ko sa kanya. Imbyerna na ako sa set up namin eh. Ano to gaguhan, boyfriend kita, ni hindi ka nagpaparamdam? Ni walang hi at hello. Wow, just wow!

“Steph..kamusta ka na?” he replied.  

Gustong sumabog ng dibdib ko sa isinagot nya. After everything, kamusta na ako? G*go ba sya? Eto, okay na okay ako. Masayang masaya ako. Salamat sayo!!

“So, wala ka talagang balak kausapin ako?” matabang na sagot ko sa walang kwentang pangungumusta nya. 

“Steph, I know it's my  fault.” 

“Alam mo, nakakapagod maghintay. Parang naglolokohan nalang tayo eh.” dire-diretsong sentimyento ko. Hindi ko na mapigilan ang galit na nararamdaman ko. Nakakainis!

“Wala kang kasalanan. It’s not you, it's me”

I can’t find any word to say. I run out of words. Ilang minuto akong hindi nakasagot.  

“There’s something wrong with me.” 

“Anong there’s something wrong with you, everything is wrong with you, Ken! Everything.”  I scoffed.

“Ang tanga ko.” 

Mabuti alam mo. You’re matured enough. Alam mo na kung anong dapat gawin. Hindi ka ba naturuan kung paano mag-sorry, yan ang gusto kong sabihin sa kanya.  

“We need space. Ayoko ng ganitong set up. We’re committed pero parang wala lang. Binabalewala mo lang ako. Ang sakit. Ang sakit sakit na.. Let’s pause, let's just stop this.” I suggested. Pero ang totoo, ayoko naman talaga. Ayoko siyang mawala, ayoko siyang iwan.