Let Me Mend Your Broken Heart (editing process)

Chapter 75: Reminisce

*Najima's pov:

andito pa din ako sa kwarto. sawang-sawa na ako. ilang araw na rin akong nakakulong dito. kaya naman naisipang ko munang lumabas. para naman marefresh ang mind ko. i took Anthony's car. hahaha. i borrowed naman. he let me. hindi niya na rin tinanong kung bakit kaya naman umalis na ako

saan ako pupunta?? well actually hindi ko alam kung saan ako pupunta hmmm??? saan nga ba? ah. bahala na diyan. gusto ko talaga marefresh ang utak ko

until i passed by the bar. now this sounds familiar

(everytime po na nakaganiti ang font it means nag flaflashback si Najima okay??)

~~ 

TAKBO

TAKBO

TAKBO

PAHINGA

TAKBO

TAKBO PADIN

Hangga’t sa….

“ouch!”Nabunggo ko yung guy na kakalabas lang sa café at natapon yung inumin niya sa damit niya.

“help. Those guys are after me. They must want something from me!” sabi ko tapos sabay yakap sakanya.

“you guys! what do you want from my girlfriend?! Why are you bastards chasing her? Is there a problem huh?!”

“sorry po boss. Ang ganda po kasi ng girlfriend nyo. Makinis pa”

“don’t you have any respect? May kapatid kaba na babae?

“opo meron po” sabi nung isang guy

“gusto mo ba na gawin nila sakanya yung gagawin niyo sa girlfriend ko?! And do you think na papalampasin ko kayo sa ginawa niyo sakanya!?”

“hindi po boss. Sorry po din a po maaulit. Miss pasensya na po. Nakainom din po kasi kami.”

“let’s go babe. Sa susunod kasi wag kang aalis ng di ako ksama ha? Yan tuloy. Muntik kanag mapahamak. Buti nalang nakita kita. Tara na” kiniss siya lang yung forehead ko. Tapos nakaakbay pa siya saakin.

“ at kayo naman umuwi na kayo. Make sure you guys will never do this to her again. Or any other girls or else. Pinagbigyan ko lang kayo. Pasalamat kayo at walang nangyaring masama sa girlfriend ko”

“opo boss. Sorry po” mukang takot na takot yung mga guys dito sa napakagwapong nilalang na kayakap ko ngayon ;’>

“sa girlfriend ko kayo mag-sorry!”

“sorry po miss. Di na po maaulit” tumango lang ako. umalis na sila.

“uhm. Maraming salamat po sa tulong mo, sorry ah? Natapunan kita.”

“uhm that’s okay. I know you didn’t mean it, anyway what’s a pretty girl like you running around the streets in the the middle of the night hm?”

“ah wala lang. I’m ahh.. bored? Hehe”. What am I saying. I’m so lame. Ang guwapo pala nito ah? Ngayon ko lang napansin. Duh, alangan namang papansinin ko pa eh hinahabol na nga ako diba? Tsk. How should I describe him?? Uh, perfect? Yeah pretty much owell. Sana kagatin niya yung palusot ko. Please believe me, please believe me, please believe me. Oh plese oh please…

“I don’t believe you” -__- hindi nalang ako umimik.

“uhm, okay, it’s okay if you don’t want to share your story. I understand.” Tapos nag-smile siya saakin..