◘Chapter 54: Moving up (The last chapter)
Jimmy's POV
Nandito kami ngayong mga Grade 10 sa gym. Moving up na kasi namin eh. Malungkot man isipin pero this will be or last day bilang isang junior high. At maghihiwalay na kaming magkaklase. T_T
Ang dali lang ng araw noh. Parang kelan lang nung first day ng school. Then nakilala naming tatlo si Rachel at sinabi saming isa siyang prinsesang magpapakasal pero biglang nawala. Tapos nakilala din namin si Aoko na hindi naming alam na may gusto pala kay Kaito. Tapos nalaman din naman na noon pa pala mahal ni Kirsten ang childhood friend niyang si Harley. Tapos hanggang sa nagkaroon na nga ng ka-love team ang barkada namin hahaha. JimChel, HarTen, KaiKo, HaKo, MakoRena. Hahaha... grabe.. hindi ko akalaing nangyare yun sa 10 buwan lang. Ang bilis lang noh.
"Now let's hear the Speech of Gratitude by Jimmy Kudo, our Junior High school with highest honors. Please give him a round of applause!"
At nagpalakpakan naman sila sa sinabi ng MC. Kaya umakyat na ako ng stage at kinuha ang microphone.
"To the Board of Trustees Chairman, to our School Principal, School Director, School Administrator, to my fellow classmates, friends, teachers, guests and parents. Good afternoon." Bati ko sabay smile sa kanila.
Binuksan ko naman ang papel na may lamang speech at binasa ito.
"Apat na taon tayong magkasama. Simula pa nung tayo's grade 7 pa lamang, nasaksihan na nila ang lubos ng pagmamahalan natin sa isa't isa. At ngayong Grade 10 na tayo, hindi pa rin nawawala ang samahan natin. Marami mang umalis, marami mang dumating na bago, pero yung samahan natin hinding-hindi magbabago. Kahit sobrang kulit, pasaway, kaingay, patay gutom, at kung ano pang negative ang nakikita nila satin, hindi pa rin natitibag ang samahan natin. Dahil meron tayong tiwala, teamwork at pagmamahalan. Laging panalo sa lahat contest, palaban. Pero guys, lagi niyong tandaan na mahal na mahal ko kayo."-ako
Nakaramdam naman ako ng hapdi sa mata dahil feeling ko papatak na ang luha ko. Aish, ano ba 'to, nakakabading. Naramdaman ko rin na parang iiyak na din ang iba.
"Salamat sa 4 na taon na pagmamahal na ibinigay niyo sakin. Kahit minsan hindi tayo nagkakaintindihan at nag-aaway, nagkakabati pa rin tayo. Salamat sa lahat ng tulong na ibinigay niyo sakin. Mahal na mahal ko kayong lahat. At kahit kailan hindi ko kayo makakalimutan. Maghihiwalay man tayo pagkatapos na 'to, pero sana ang pagsasama natin hinding hindi maghihiwalay sa ating puso. Let us cherish those happy memerios we shared. Pati na rin sa mga teachers namin. Salamat. Kahit minsan sakit kami sa ulot niyo, nandiyan pa rin kayo, nagtitiis para lang may matutunan kami. Salamat ng marami, at hindi ko rin kayo makakalimutan. We love you so much!"-ako
At naging emotional na nga lahat, kahit ako lumuha na rin. Pumunta naman ako sa kanila at naghug kami. Grabe, nakakalungkot naman 'to. Sabayan mo pa ng kantang "Farewell to you my friend" as background.
Pagkatapos ng iyakan ay umupo na kami ulit sa aming upuan at natapos na rin sa wakas ang program.
"CONGRATULATIONS COMPLETERS BATCH 20**-20**!"
At naghiyawan na kami at nag group hug ulit. Pagkatapos nang hug, nagkanya kanya na kaming punta sa aming mga pamilya.
"Ma! Pa!"-ako
Hinug naman nila ako.
"I'm so proud of you anak. Pagpatuloy mo yan hanggang magcollege ka."-papa
Naghiwalay na kami ng yakap. Tapos. Bigla naman akong kinurot ni mama sa pisngi.
"I'm so happy for you Jim-Jim. Congrats!!"-mama
"M-mama naman eh. Masakit."-ako
At kinuha naman niya ang kamay niya sa pisngi ko.
BINABASA MO ANG
The three Idiots and the Princess
Fanfiction◘Prologue: IDIOT Kapag narinig natin ang salitang yan, laging lumalabas sa isip natin ay bobo, tanga, hangal, walang alam. Pero itong mga idiot sa storyang ito ay mga matalino, matulungin, mapag-alala, cool, masayahin at magaling magbigay ng...
