The MISCHIEVOUS Virgin (The Virgin Series 1) °[KathNiel] ✓COMPLETE

Chapter 45

Zylanne Cher's Point of View:

Umalis na sina Miah at Ember sa bahay. Kaysa sa makasama ang mga p*steng body guards, napagdesisyonan kong magmukmok nalang sa kwarto.

"Shit! Ugh!!!! Ang tanga nitong mga carries na 'to!"reklamo ko sa laro ko.

Kaasar, matatalo pa yata ako nito eh! Letseng mga kalaro 'to! Nagpapabadtrip lang lalo sa'kin eh!!!

"Hoy Rubick! Mag wards ka, gago!"anang kalaro ko sa kabilang linya.

Tanga nito! Bulag yata to eh! Letse. Ipapakain ko sa kanya 'tong wards eh.

"Hoy Rubick! Magnakaw ka naman ng magandang skill!"sigaw ulit nong kalaro ko na nagdadala ng hero na Tiny.

Kaasar. Ang ingay niya!!! I turned on my mic and yelled at him.

"Ang ingay mo Tiny ah! Kanina ka pa! Gusto mo ipakain ko sa'yo 'tong wards at ipalamon ko sa'yo 'tong chrono??"naiinis na sigaw ko.

"What the fck! Rubick? You're a girl?"

"Shut the fck up idiot and win this game!!"saway ko sa kanya. Kaasar.

Tong mga lalaking players sa DOTA, sobrang nakakabuwiset. Ang ingay-ingay. Ang hahambog! At kapag nalaman nilang may babaeng kalaro, nilalandi nila. Ang sarap patayin ng mga gago!

Ayun. Ang alanganing game ay naging come back. Naipanalo namin. Nagyabang pa si Tiny at saka hiningi ang number ko. Ang kapal ng mukha. Asa! Dahil badtrip narin ako sa paglalaro, napatunganga nalang ako sa kwarto.

As I gestured my eyes around the room, memories of our kisses automatically replayed on my mind without a warning. May dumaloy na mainit na sensasyon sa puso ko na maya-maya ay nagpasikip nito. Kinapa ko 'yong dibdib ko.

"Sorry. Hindi kita naalagaan. Akala ko kasi... hindi niya ako sasaktan eh. Pare-pareho lang naman pala silang lahat."nautal ko sa sarili ko.

Napayakap ako sa sarili ko nang maramdaman ang namumuong luha sa mga mata ko. I tried to blink back the tears but I only failed. Ang sama niya... Sabi niya, he will not allow anything to happen to me... Bakit siya mismo 'tong nananakit sa'kin?

Napatayo naman kaagad ako nang may marinig akong mg yabag papunta sa kwarto ko. Nang bumukas ang pinto at tumambad sa harapan ko ang isang babae, napipi ako nang ilang saglit sa sobrang pagkagulat. Dahan-dahan, rumehistro sa isip ko ang mukha niya. How ironic! I wasn't able to recognize her right away! What the fck is she doing here?

"What the fck! Go away! Get out!"I screamed when she tried to draw near me.

"Cher--"

"Wala kang karapatang banggitin ang pangalan ko. Umalis ka. Ayaw kong makita ang pagmumukha mo!"

"Cher!!!"ma-otoridad na tawag ni daddy from behind.  "Don't talk to her that way! She is your mother!"

"She is? Haha. You must be kidding me."I tried to sound very sarcastic as possible as I can. "How ridiculous! How could a daughter not recognize her mother? Oh. Of course... how would she when she was never around all this time?"I bravely mocked staring straight to her eyes.

Then, she started to cry. Ano'ng ginagawa niya? Hindi niya ako madadala sa pag-iiyak niya at sa kahit ano pa'ng gagawin niya!

"Anak... I'm sorry."sambit niyang lalong nagpainit ng ulo ko.

Sorry? Sorry??? Wtf! Nagpapatawa ba 'to? I laughed sarcastically and glared at her.

"Just end this drama because it will lead us nowhere. Hindi mo ko madadala sa kahit anong sasabihin at gagawin mo. Matagal ng patay ang ina ko--"