I Ran Away Pregnant(COMPLETED)

PROLOGUE

A/N: This is my first story here in wattpad. I hope you'll support it 'till the end.

WARNING: This story is just all a product of the author's imagination. Any resemblance to other story is purely coincidental.

___

Sa unang kita ko pa lamang sa kanya, I strongly believe that it was love at first sight.

He's very handsome and very rich too!

He's every girls' dream and my greatest desire.

And I love him so much to the point of losing my pride and dignity for his sake.

I gave him every bits of me leaving nothing for myself.

Mahal na mahal ko siya kaya kahit na ano ay gagawin ko mahalin lang niya rin ako pabalik.

Ganyan ako ka tanga. Kung katangan nga ba ang matatawag sa sobrang pagmamahal.

Dahil alam ko sa sarili ko na para na siya sa akin. Na siya na talaga ang future ko. I don't know but I have this strong sense of feeling na HE'S THE ONE.

Na siya na ang magiging pang habang buhay ko na makakasama.

Siya na ang magiging FOREVER KO.

It may sounds so cheesy but that's what I felt for him. Judge me however you want, pero siya lang ang mas mahalaga sa akin.

Kaya ginawa ko ang lahat para mapasakin siya. I made a very desperate move to have him stay beside me.

Ginawa ko lahat ng makakaya ko.

Ngunit, akala ko magagawa ko. Akala ko mamahalin niya din ako. Akala ko makikita na niya ako bilang isang babae na mahal na mahal siy. Akala ko lang pala.

I've had reached my limit.

Napagod ako sa kahahabol sa taong ayaw magpahabol.

Napagod ang pagmamahal ko sa kanya lalo na kung ang mundo na mismo ang nagsasabi na itigil ko na.

I believe I fall out of love to him.

All I'm just thinking is to run away from him...

together with our unborn gift.

To forget all about him.

To cut all our ties.

That's why,
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

I ran away pregnant.

---