I Ran Away Pregnant(COMPLETED)

Chapter 9

HERA'S POV

"Good morning sir. What can I do for you?" Bati ko sa isang lalaki na sa tingin ko ay isang client.

Napangiti naman sa akin ang lalaki at bes!! bat ang gwapo? Lalo na yung mga mata niya na parang nawawala na dahil sa pag-ngiti nito?

"Can I get a room miss?" Tanong nito sa kanya na agad ko namang inasikaso.

"Thank you Miss. I wasn't informed na marami palang magagandang mga binibini dito sa hotel na ito." Aniya at saka ito naglakad pataas.

Shocks! Did he say maganda? Isa ba ako dun sa mga sinabi niya?

"Kinilig ka naman?" Sabat ng isang pamilyar na baritonong boses. Bigla naman bumagsak ang mga balikat ko.

Okay na sana eh! Bakit may mga tao talagang pinanganak na KJ.

Hindi ko nalang ito pinansin at nagpatuloy na sa aking trabaho.

"Ganyan kaba sa boss mo? Hindi mo binabati?" Ani Jadeen.

Napairap ako sa hangin dahil sa mga pinagsasabi nito at saka hinarap siya. Binigyan ko siya ng isang napakatamis na ngiti. Sa sobrang tamis ay sana magka-diabetes siya.

"Good morning sir Jadeen." Bati ko sa kanya with wide smile.

"Good morning too." Ganting bati rin niya sa akin with nakakainis niyang ngisi.

Buti nalang at naglakad na ito palayo at ng makalanghap na ako ng fresh air.

Badtrip kasi yung isa na yun!!

---

I was in the middle of my work ng pinatawag na naman ako ng boss namin.

Nakakabanas talaga! Grrrr!

Wala na akong nagawa kundi ang pumunta kasi kahit bali-baliktarin man ang mundo ay boss ko pa rin siya kahit na tatay siya ng anak ko. I still work for him. He as my employer and me as his employee.

The circle of life...

Pagdating ko sa floor kung saan ang CEO'S office nakalagay ay pinapasok na ako ni Miss Hannah, ang secretary ni sir.

I just smiled to Miss Hannah and she also smiled back as I entered the CEO's room.

Pagpasok ko ay kita ko na busy si Jadeen sa mga binabasa niya na papeles.

Grabee! Ang daming mga papel sa mesa niya. Nakabukas rin ang kanyang laptop at panakanaka rin siyang nakatingin doon.

He's very busy but why did he called me here?

Tumikhim ako para makuha ang attensyon nito. But to no avail ay hindi niya ata narinig yun kaya nilakasan ko na ang pagtikhim. Tuloy parang ubo na siya pakinggan.

Nakakahiya! But it's okay naagaw ko naman ang attensyon niya. Inayos ko ang damit ko at inayos ang tindig ko.

"Oh Hera. May ubo ka ba? Please cover your mouth baka magkalat ka dito ng virus. Mahirap na ang magkasakit. Oh ito biogesic." He said while giving a tablet of biogesic to me na kinuha niya sa loob ng drawer ng table niya.

--_____________--

Biogesic? Para sa ubo? Bobo ba to?

"I don't have a headache nor fever or whatnot para uminom ng biogesic, sir. Wala rin akong ubo sir thank you for your CONCERN. I just want to get your attention by faking a cough. You seemed very busy. You didn't even noticed my presence." I said nonchalantly.

"Oh I'm sorry. Maybe your presence isn't just strong for me to notice." Wika nito na may malaking ngisi sa kanyang labi.

Aish!!! Sarap punitin ng bunganga nitong damuhong ito.

Bumuntong hininga ako para kumalma. Hindi ko na pinatulan ang pagiging immature nito baka ma stress pa ako. Naku!!! Mahirap tumanda ng mabilis no.

"Ano po ba kailangan niyo sir at pinatawag niyo po ako?" I asked.

He became serious.

"I'm going back to Manila tomorrow. My business there needs me. I don't have much time here. I just came here to get you." He said.

"So?" I said coldly.

"I need your decision right now. If you said no, then I'll take only Kathena with me. If you say yes, the both of you will come with me and you'll marry me." Aniya.

"Aaarrggh! Nakakainis ka talaga Jadeen Dela Sena!!" Gigil na sabi ko but he remained expressionless to my retort.

"I don't have much time left. So you better decide wisely or else mawawala sa'yo ang anak natin. You knew me very well that I can get whatever I want, Hera." Aniya.

"Bakit mo pa ba kami ginugulo? Hah? Lumayo na ako sayo... sa inyo... dahil yun naman gusto mo diba? Yun ang gusto niyo lahat!! Tapos ngayon na nagpakalayo-layo na ako! Guguluhin niyo na naman ako? Hah!! Walang hiya ka pala eh!!" Hindi ko na napigilan ang sarili kong umiyak. Hikbi na ako ng hikbi dito sa harap ng taong kinamumuhian ko. Bakit pa kasi siya nagpakita ulit kung kailan maayos na akong namumuhay.

"Because I want you back." Tanging saad ni Jadeen.

Napatingin ako sa kanya. Hindi ko namalayan na andito na pala siya sa harap ko.

His eyes full of emotions. Sadness? Longing? Regrets?

I don't know anymore.

"But you crashed me into pieces." I said despaired.

He hugged me at wala na akong lakas na hawiin ang mga braso niya.

"Then let me repair you. Let me heal you. Hayaan mong buuin kita ulit." He said.

Pagod na akong makipagsagutan sa kanya. Hinayaan ko nalamang siyang aluhin ako.

Should I surrender myself again to him? Kasi kung magmamatigas pa ako baka mawala sakin ang anak ko. Mawala na ang lahat wag lang ang anak ko.
.
.
.
.
.
.

"Okay Jadeen. Sasama na ako sayo. Magpapakasal ako sayo." Huli kong sabi bago ako nawalan ng malay.

---