Bölüm 20

60 29 1
                                    

  
   Hızla soluk alıp veren Loranisa, şövalyenin onu süzmeyi kestiğinde içine su serpilmişti.Çok geçmeden anons:

-Ulular savaşı oyunu tamamlandı!Tebrikler!Asansörlere gidebilirsiniz!

   Bu anons duyulur duyulmaz yarışmacılardan yüksek sesle:

-Yeeeahhh!

-İşte bu !

-Başardık!

gibi zafer sözleri söylerek hızla kılıçlarını havaya kaldırıp zaferlerini kutladılar.Asık suratlı yarışmacılar bu denli gülümsemesi saşırtıcıydı.

Loranisa ise hala pelerini yüzüne çekilmiş vaziyetteydi.Gardinof Loranisa'nın fazla dikkat çekmemesi için oda pelerini kafasına çekili vaziyette duruyordu.

     Kurttan inen yarışmacılar asansöre doğru hızla yol alırken kurtlar da kafeslerine girmeye başladı.Asansöre binen Loranisa'yı takip eden Gardinof onun kulağına:

-Sen yarışmacıların yüzünü hatırlıyor musun?

-Hayır.

-O zaman bu kadar tedirgin olmamalısın.Rahat ol Lora !

   Gardinof'a kısa bi bakış atıp önüne döndü.Açılan asansörden hızla indiler.Yine sadece ışıkları yanan odaya gidip hazırlanan ziyafet yemeklerine göz gezdirip oturdular.Yarışmacıların yarısından fazlası öldüğü için düne göre çok daha az kişiydiler.Bu sefer dersini alan yarışmacılar ışık kapanmadan hızlı bir şekilde yemeklerini yiyorlardı.

   Sönen ışıkla beraber kalktılar. Yine kargaşayla birlikte odalarına doğru yol aldılar:

-Ah!Lanet olsun ayağım!
-Lanet okumayı kesin zaten lanetlendik!
-Ayağım acıyor ok battı !
-Kapayın çenenizi adi pislikler!

   Hızla odasına giren Loranisa yayını ve ok çantasını çıkartıp yatağın yanına koydu.Dirseklerini dizlerine yerleştirip ellerini birbirine kenetledi.Yüzünü kenetlemiş olduğu ellerine doğru eğdi.Öyle bi süre durduğunda Gardinof 'un onu kurtardığı an gözünün önünde canlandı.Minnettardı ona çok minnettardı.Onun canını hem bağışlamış hem de onu kurtarmıştı.Üstelik bir teşekkür bile etmemişti.

   Oturmayı kesip yatağa uzandı bi süre tavana gözünü dikti.Loranisa güçsüz müydü ? Yoksa takım arkadaşları kaçtı diye mi bu duruma düşmüştü? Canı sıkılmıştı hem de çok canı sıkılmıştı.Takım arkadaşlarının korkuya yenik düşüp savaşmak yerine kaçmayı tercih etmelerine sinirliydi.Her ne kadar onların hiç birini tanımasa da .

   Gözünün önünden büyücü Şaveni'nin ona bu yarışın çok zor olduğunu söylediği anlar geçiyordu.Şaveni haklıydı bu yarış zor hem de çok zordu.Fakat küçük kardeşi Limi için yapacak başka bir çaresi yoktu.Onun gözünün önünde ölmesine göz yumamazdı.Özlüyordu ona ok atmayı ve kılıç kullanmayı öğretmeyi çok özlüyordu.Bir daha onu görememekten  korkuyordu.

   Bu yarışmanı zorluğunu bugün daha iyi anlamıştı.Dün ön elemeler onu zorlamıştı.Bugün ki oyunda ise ölümle burun buruna gelmişti.Düşünceler beynini kemirirken cenin pozisyonunu alıp yarın ki diğer oyun için uyumaya çalıştı.

  






LANETLENMİŞLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin