LANETLENMİŞLER

Bölüm 42

-Vay vay vay !
Yaşlı bunak buradaymış !

  Sesin geldiği yöne doğru baktıkların da ; Karların içerisinde, yayını tetikte tutarak onlara doğru gelen bir adam görüyorlardı.

Loranisa ve Gardinof adama büyük bir şaşkınlıkla bakıyordu.Adam Hakdori'ye sinirli bakarak tekrar söze atladı :

-Seni geberticem yaşlı bunak !

Loranisa :

-Ama onun suçu ne ?

Gardinof :

-Hey! Hey ! Dur!
Onu neden vuruyorsun ?
Vurman gereken biziz !

Adam, kin ve nefretle kaşlarını çatarak ve sesini yükselterek yanıtladı:

-Çünkü !
Bu dondurucu soğukta !
Bu bunak beni evine almadı !

Loranisa adama çıkıştı:

-Ama sen evi yağmalamaya çalışırsan tabi ki almaz !

Adam , bu sözle birlikte  Hakdori'ye doğrulttuğu yayı hızla Loranisa'ya çevirdi ve adeta kükreyerek :

-Ne dedin sen !

Bu sırada ;

Hakdori , kılıcıyla adama doğru yönelince adam ,ondan hızlı davranarak oku çoktan fırlatmıştı.

  Göğsüne saplanan ok ile birlikte acıyla dizlerinin üzerine çöken Hakdori'yi gören Loranisa haykırdı :

-Hayır !

Gardinof adama :
-Seni öldürücem adi pislik !

diyerek hızla adama ok fırlatmıştı.

Loranisa büyük bir panik halinde karların içine yığılan Hakdori'nin
yanına koştu.

Yanında diz çöküp ağlamaya başladı ve titreyen sesiyle :

-Hakdori !
Hayır lütfen !
Lütfen !

  Karların içerisinde hareketsiz yatan yaşlı Hakdori için artık çok geçti .
O, artık gözleri açık bir şekilde sonsuzluğa elini uzatmıştı.

   Loranisa, hıçkıra hıçkıra ağlarken Gardinof'ta adamı öldürdükten sonra gelip hızla diz çöktü.

   Gardinof , yaşlı Hakdori'nin gözlerinin boşluğa baktığını görünce onun öldüğünü anlamıştı. Loranisa'nın omzuna hafifçe elini koydu ona destek olmak istercesine..

  Gardinof , haykırarak ağlamaya devam eden  Loranisa'nın  önüne
kolunu uzatarak ona engel olmuştu.

  Loranisa, onun öldüğüne inanmak istemiyordu ve sanki o tekrar gözlerini açacakmış diye ağlayarak umutla bekliyordu.

   Gardinof , elini Hakdori'nin yüzüne götürdü ve onun  boşluğa bakan gözlerini yavaşça kapattı.

  Kalkıp Loranisa'yı da kolundan kaldırmaya çalışınca;
Loranisa hızla kolunu geri çekti ve Hakdori'ye doğru eğildi:

-Hayır !
O ölmemeli!
Bizim yüzümüzden öldü !
Burada bırakamayız!

Gardinof:
-Lora hadi !
Gitmek zorundayız!

diyerek onu iki kolundan kavrayıp kaldırdı.

  Loranisa , Hakdori'den uzaklaşırken bile ağlayarak geriye dönüp ona bakıyordu.

Gardinof ,hızla at arabasına yönelip içinde ki
erzakları kaptı ve Loranisa'nın kolundan tekrar çekerek hızla oradan uzaklaştırdı.

***
   Loranisa, Hakdori'nin ölümünü bir türlü hazmedemiyordu.
Onun ölümünden hep  kendini sorumlu tutuyordu.
Sessizce yürüyordu ve çok dalgındı.Hakdori'nin ölümü gözünün önünden gitmiyordu.
Ilık ılık akan göz yaşlarını bile umursamıyor ve silmeden dalgın dalgın yürüyordu.

    Gardinof da üzgündü fakat güçlü olmak zorunda olduğunu biliyordu.Hem kendisini hem de dalgın yürüyen Loranisa 'yı koruyabilmek için güçlü ve dikkatli olmak zorundaydı.

    Gardinof, normal şartlar da  Loranisa'nın dalgın olmasına çok kızardı fakat onun çok üzgün olduğunu bildiği için bir şey demiyordu.

Ona bağırıp kızarak daha da  üzmek istemiyordu.

Arkadaşlar, bölüm yine gecikti biraz kaytarayım dedim de(!)

   Şaka tabi ki ne kaytarması? Yeni bir kitap daha yazmak için onun taslağını hazırlıyordum.
Bu ara da ara ara eski bölümlere bakıyorum bakmaz olaydım.

   Ne çok yazım ve anlatım hatası falan yapmışım yahu !
Kusura bakmayın !
Sanırım iyi bir düzenleme yapmam gerekecek.

Neyse tatlı bakın kendinize öptüm !