Trapped In (COMPLETED)

Prologue

Hanggang kailan mo magagawang magtago ng nararamdaman?

Hanggang kailan magiging pagpapanggap ang bawat lambingan?

Hanggang kailan mo matatakasan ang katotohanan?

Hanggang kailan magtatagal ang ginawang kasinungalingan?

Kaibigan mo siya at kaibigan ka niya pero isang araw nagbago ang relasyon niyong dalawa. Kailangan ka niya at kailangan mo rin siya, kaya naman kayong dalawa ay nagsama.

Pero paano kung ang pagpapanggap na ito ang naglagay sa kapahamakan sa puso mo? Hindi mo alam kung parehas na ba ang titibok ng kanya ng sa'yo. Hindi mo masabi na may nag-iba na sa tibok nito dahil ayaw mo siyang tuluyang lumayo.

Kailan nga ba darating ang panahong pwede mo nang ipagsigawan na mahal mo siya sa buong mundo?

"Coming!" Sagot ko sa tao sa kabilang bahagi ng pinto.

Mula sa pagkakaupo sa harap ng salamin ay tumayo at nagtungo ako sa pinto para pagbuksan ang kumatok. Sinilip ko muna sa peephole kung sino ang nasa kabilang dako ng pinto at nakitang si Dina ito.

"Whoa! You're stunning, Chloe, even if you're only wearing a simple white dress. No wonder Andrew flew you here in New York so just he can marry you with no one blocking his way." Papuri ni Dina matapos hagurin ng tingin ang aking itsura.

Dina was stunning herself, too. She's wearing an off white haltered dress and a pair of beige stilletos. Ang liit ko tuloy tignan dahil maliban sa matangkad na talaga siya ay naka-tsinelas pa lang ako. Sa tansya ko ay nasa 5'10 ang taas ni Daisy habang ako ay 5'6 lang ang height.

"Thank you. Come in?" Saad ko at nilakihan ang bukas ng pinto.

Nang makitang handa na ako ay tumayo na si Dina sa pagkakaupo at inilapag ang magazine na binabasa.

"Shall we?" Tanong niya habang nakalahad ang kanang kamay.

I heaved a deep sigh to calm my nerves down. Magiging mag-asawa lang naman kami sa papel pero hindi ko akalain na makakaramdam pa rin pala ako ng kaba. Few minutes from now, I'm going to be legally Mrs. Andrew Argonza.

"Let's go." Sagot ko at inabot ang kamay niyang nakalahad sa harap ko.

Ilang minuto na lang at malapit ng mag 2:25 ng hapon nang marating namin ni Dina ang lugar kung saan kami ikakasal ni Andrew. Isa itong bulwagan na hindi naman gaano kalaki at mayroon lamang isang mesa na nasa harap.

When we entered the room, I immediately scanned the place to look for Andrew. Nakita ko na kasama at kausap niya si Patrick at Leo na nakatayo sa may kanang bahagi ng silid hindi nalalayo sa mesa sa harap. When our eyes met, he gave me a smile. Kahit nag-uunahan na ang mga kabayo sa dibdib ko sa kakatakbo ay nagawa ko pa ring sagutin ang ngiti niya ng ngiti, hindi ko nga lang sigurado kung hindi ba ito nagmukhang peke.

"Hi." Bati nito nang makalapit kami ni Dina sa kinatatayuan nila.

"Hello." Tipid kong sagot.

Nakita ko na agad kumapit si Dina sa asawang si Leo at naghalikan ito bilang pagbati sa isa't-isa. Mabuti na lang at hindi kagaya ng halikan nila no'ng una kong kita sa kanila ang kanilang ginawa.

"You look nervous." Pansin nito sa akin na may kasama pang mahinang tawa.

"Because I really am." Nakairap kong sagot.

"Don't be. Everything is going well according to the plan. So fake a smile and make our witnesses believe that we're really head over heels with each other." Sabi nito at pagkatapos ay hinapit ang aking bewang at binigyan ng isang halik ang aking noo na siyang kinagulat ko nang husto.

"Anong ginagawa mo?" Mahina ko siyang binulungan kasabay ng panlalaki ng aking mata.

Kahit asiwa ay hinayaan ko na manatili ang kamay niya sa gilid ng bewang ko at baka magtaka ang mga kaibigan niya kung nagkataon na hinawi ko ang kamay niya.

"Cooperate, Chloe. Act sweet for Pete's sake. I'm trying my best here." Ibinulong niya kasabay ng pagyakap niya sa akin.

Dahil sa sinabi niya ay naging alerto ang mata ko sa paligid. From my peripheral view, I saw his friends looking at us while genuine smiles plastered on their faces except for Patrick that has a very funny expression I can't name.

Kumilos nang kusa ang dalawa kong braso at natagpuan ko na lang ang sarili na sinagot na ang yakap niya. Naging mas mahigpit ang yakap niya nang maramdamang sinagot ko ang kanyang yakap.

We were on our own personal bubbles when suddenly Patrick spoke.

"Enough of that, guys. Be considerate of me, don't you see? I'm the only single here and you lovebirds kept on doing sweet nothings. I might puke in here, you know." Nakabusangot nitong saad na nagpatawa sa aming apat.

"You're such a bitter of a playboy." Tudyo ni Dina.

"I'm serious. I'm having a goosebumps since I saw you eating lips with each other, Dina." Saad ni Patrick na nagpairap kay Dina.

Dahil sa tinakbo ng pag-uusap ng magkaibigan ay nabawas-bawasan ang kabang naramdaman ko mula pa kanina. Mabuti na lang din at hindi na nagtangka pang magsalita ni Andrew ng mga matatamis na salita para ipakita sa mga kaibigan niya na malambing kami sa isa't-isa.

At exactly 3pm, an old man in a suit arrived, and the civil wedding ceremony started.

Naging mabilis naman ang tanungan at wala na masyadong maraming paliguy-ligoy since isang civil wedding lang naman ang nangyari. Matapos kaming tanungin at sumagot ng I do, nagsuot ng singsing, pumirma kasama na rin ang pagpirma ng mga witness ay umabot din kami sa dulo ng kasal na siyang hindi ko gaanong napaghandaan.

"And now, you may kiss your bride." Nakangiting sabi ng nagkasal sa amin habang nakatingin kay Andrew na tila inuutusan itong maghalikan na kami sa harap nilang lahat.

Pumihit siya ng katawan para makaharap ako at ihinarap din ako sa kanya. I was almost out of breath when he slowly closing the gap between our faces.

"This will not going to be an ordinary peck, Chloe. Get ready for a real one." Mahina nitong bulong bago dahan-dahang yumuko habang hawak ang aking magkabilang pisngi.

Dahan-dahan din akong pumikit at hinintay na dumapo ang kanyang labi sa aking labi.

Sa relasyong umpisa pa lang ay walang totoo, pwede kayang gawing makatotohanan ito?

Trapped with lies.

Trapped with rules.

Trapped with doubts.

In the end, could it become TRAPPED IN love?

*****

I'll post multiple updates tomorrow so yeah, tomorrow hehe..

Caution: Beware with typos and incorrect grammars.

Thanks for reading 😘