Still Alive | KookV

2-Hate

"Cidden burada kaldık, cidden dışarıda kaldık! Aptal!"

Yoongi sinirle önündeki teneke kutuya tekme atacakken Taehyung hızla aşağı doğru uzanarak Yoongi'nin bacağını tuttu. "Millet uyuyor şerefsiz. Bizi burada yakalamalarını mı istiyorsun?"
Yoongi bacağını Taehyung'un ellerinden kurtarırken "Sabah yakalamayacaklar mı zaten pezevenk? "diye konuştu.

Ardından yorulduğunu hissederek okulun bahçesindeki kendine en yakın banklardan birine yaklaşarak oturdu. Bir yandan da Taehyung'un hep yosun diye dalga geçtiği yeşil saçlarını karıştırıyordu.
Saçlarını o renge boyatmasının sebebini kendisi de hiçbir zaman anlayamayacaktı.

Taehyung ise hâlâ üzerini arıyor, sanki bir mucize gerçekleşecek ve o kart cebine girecekmiş gibi düşünüyordu. En sonunda o da Yoongi gibi pes etti. Kart yoktu. Sabaha yaklaşık altı saat vardı. Kapıda kalmışlardı. Müdürün ve Hoseok'un vereceği tepkiden şimdiden korkan Taehyung vücudunu bankta iyice ufaltarak Yoongi'ye doğru sokuldu.
Kapşonlu hırkasına sıkıca sarılmışken "Korkuyorum.." diye mırıldandı.
Yoongi kafasını hızla küçük olana çevirirken neden bunu dediğini anlamaya çalışıyordu.

"Müdür gerçekten çok kızacak Yoongi-ya." Yoongi yutkunurken başını salladı.
Müdürün ikisine bu kadar süre tahammül etmesinin tek sebebi Taehyung'un futbol takımının, Yoongi'nin ise basketbol takımının kaptanı olmasıydı.
Bu sefer okuldan kaçmışlardı, üstelik gece! Bunun cezasının ağır olacağını ikisi de hissediyordu. Okuldan atılmak ile sonuçlanabilirdi çünkü müdür en çok da okuldan kaçmaya tahammül edemezdi. Taehyung bu sefer yandıklarını hissediyordu.
"Kesin okuldan atılacağız, müdürün okuldan kaçma girişimlerinde bile okuldan attığı öğrenciler oldu. Basit bir temizlik, yazı veya uzaklaştırmayla kurtulamayız."

"Şey yapsak..."
Yoongi bir anda ayaklandı.

"Kameralar şuan kayıtta değil. Şimdi okuldan çıkıp gidecek bir yer bulalım. Benim zaten oda arkadaşım yok. Sen de sabah kapıların kilitlerinin açıldığı saatlerde Hoseok'a herhangi bir yere gittiğini bildiren bir mesaj atarsın. Biliyorsun ki sabahları kahvaltının dışarıda yapılmasına izin veriliyor. Yani eğer şimdi gidecek bir yer bulursak olay tamamdır."

Bu planın aklına yattığı Taehyung dudaklarını büzerken kafasını salladı.

"Bence bu tür atraksiyonlara hiç gerek yok." İki kişi de kafasını sesin geldiği yöne çevirdiler.

Jungkook okulun çıkışında durmuş, demir kapının ardından diğerlerine gülerken seslenmişti.
Yoongi kaşlarını anında çatarken bu aptalın neden burada olduğunu sorguluyordu.

"Ne işin var lan senin burada? Burası Batılıların okulu, Doğu'yla karıştırma."
Batı ve Doğu Lisesi ile aralarında olan rekabet iki okulun da öğrencilerini birbirlerine düşman etmişti. Basketbol, futbol, voleybol, deneme sınavları derken iki okul âdeta hırsla birbirlerini geçmek için inekler gibi pratik yapıp ders çalışıyorlardı.

Batı Lisesinde Doğuluların adı geçtiğinde bu iğrentiyle karşılanırdı. Aynısı Doğulular için de geçerliydi.

Bu iki okulun birbirlerine neden bu kadar düşman ve rakip olduklarını öğrenciler bilmiyorlardı. Geçmişte olan ve bilinmeyen olaylardan ötürü okulların öğrencileri birbirlerine düşman olarak yetiştirilirlerdi. Her sene dokuzuncu sınıflar eğer Batı Lisesi'ndeyse Doğu'ya, Doğu Lisesi'ndeyse Batı'ya karşı doldurulur ve hırslandırıldırdı. Bu garip geleneğin ne başlangıcı belliydi ne sonu. Kimse ne olacağını bilmeden birbirlerini geçebilmek için kendini parçalıyordu.

Buna Yoongi ve Taehyung; Jungkook ve Jimin de dahildi. Uzun zamandan beri aralarında kötü bir etkileşim vardı. Taehyung geçen seneki turnuvalarda futbol dalında Doğululara yenildiği günden beri o takımdan ve takımın kaptanı Jungkook'tan nefret ediyordu. Basketbol takımı kaptanı Yoongi ve takımı ise geçen sene Doğu Lisesi ile berabere kalmıştı. Genelde maça ev sahipliği yapan okul maçı alırdı. Geçen sene bu olmamıştı.
Bu sene ise Taehyung ve Yoongi kazanacaklarını biliyordu. Bütün takımları boş zamanlarını pratik yaparak geçiriyorlardı. En iyi şekilde hazırlanmışlardı ve müdür onlara içten bir şekilde güveniyordu.