TIMARHANE

16.BÖLÜM

Sessizlik..
Her zaman sessizlikten hoşlanan ben...bu sefer sessizliğin ağır yükü altında eziliyordum.Ruhum hırçın dalgaların gazabına uğruyordu..Tükenmiştim.Tükenmişlik hissi beni o kadar içine çekmişti ki ne yapacağımı bilmiyordum.
Ve onlar benim tüm bu durumumdan habersiz sadece kendi kavgalarına başlamaya hazırlanıyorlardı.
"Buraya gelmeye nasıl cesaret edebilirsin?"demişti Yixing öne doğru birkaç adım atıp belimi kavrarken.Bakışları Luhan'ın bakışlarına odaklanmıştı ve adeta burayı terk etmesi için onu uyarıyordu.Onu daha önce hiç kimseye bu şekilde bakarken görmemiştim.Luhan'a büyük bir nefret ve o nefretin altına gizlediği büyük bir korkuyla bakıyordu.Bu korkunun en büyük nedeni ise biraz önce bana git demeseydi.Ve benim Luhan'la gideceğimden adı kadar emin olmasıydı.
"Elini oradan çek.Hemen."Luhan'ın bakışları onun gözlerinde değildi.Luhan'ın bakışları onun biraz önce belimi kavrayan ellerindeydi.Ve bakışlarında Yixing'in gözlerinde gördüğüm aynı şey vardı.Katıksız nefret..Ve katıksız korku.Her an Yixing'i öldürebilecekmiş gibi bakıyordu.Aynı zamanda kaybetmekten deli gibi korkuyordu.
"Buradan git.Hemen..Seni ilk ve son kez uyarıyorum Luhan.."Luhan irkildi.Yixing'in ağzından yeniden ismini duymanın onu tedirgin ettiğini görebiliyordum.Ve bu tedirginliğin nedeninide anlayabiliyordum.Onun ağzından ismini duymak ona geçmişi hatırlatıyordu.Ve geçmişi hatırlamak Luhan'a sadece acı veriyordu.
"Onu almadan gitmeyeceğim Yixing..Bunu biliyorsun..Onu burada,senin yanında bırakmam..."Şaşırdım.Luhan'ın buraya neden geldiğini bilmiyordum.Fakat buraya sadece benim için gelmesi şuanda bana dünyanın en saçma şeyiymiş gibi geliyordu.Luhan ben onu sevdiğim için beni seven biriydi..Luhan beni Yixing'in kollarına soğuk kanlılıkla gönderebilecek biriydi..Luhan umursamazdı...Ve Luhan'ın sevme gibi bir huyu yoktu.Onun buraya benim için gelmiş olması imkansızdı.Çünkü Luhan beni sevmiyordu,beni umursamıyordu ve hiçbir zamanda umursamayacaktı.
"Onu buraya,bana göndermeden önce düşünücektin..Şimdi sana bir şey yapmadan buradan defol git..."Titredim.Yixing'in kolu titrememle belimde daha da sıkılaşmıştı.Ve aklımda Yixing'in sözleri dolaşmaya başlamıştı.Luhan beni umursamasada,beni sevmesede başka birinin ona zarar verebilecek olduğu düşüncesi beni delirtiyordu.Başka birinin onun canını yaktığı düşüncesi,benim daha çok canımı yakıyordu.Ve beni incitiyordu.Luhan'ı seviyordum..Onu çok ama çok seviyordum.
"Gidebileceğimi söylemiştin.."dedim onun tutuşundan kurtulurken.Şimdi Luhan'la onun arasında duruyordum ve bakışlarım sadece Yixing'e odaklıydı.Şaşırmıştı.Onun karşısında durmamdan ve ona bu şekilde bir kararlılıkla bakmamdan dolayı şaşkındı.Fakat buradan çıkmalıydım.Daha fazla acıya ve daha fazla yıkıma bu gece dayanamazdım.
"Sehun..."dedi.Onun adımı söylemesiyle arkamda Luhan'ın ceketimin uç kısmını kavradığını hissetmiştim.Ceketimi sıkıca tutuyordu ve bu tutuşla sanki bir şeyleri anlatmaya çalışıyordu.Fakat anlamak istemiyordum.Bu gece hiçbir şeyi anlamak istemiyordum.
"Lütfen.."dedim.Gözlerim dolmuştu ve her an ağlayabilecek düzeydeydim.Yixing'in yanına bu gece hiç gitmemeliydim.Kris'in ölümünü bu gece hiç görmemeliydim.Ve Luhan bu gece buraya hiç ama hiç gelmemeliydi.
"İnanmamı istemiştin değil mi?Eğer şimdi bırakırsan inanacağım Yixing..Lütfen..Sadece bu gece için.."Yixing'in bakışları benim dolu gözlerimi gördüğünde yumuşadı fakat bakışlarını Luhan'a çevirmesiyle yine aynı sertliği kazandı.
"Sadece bu gece için.."dedi Luhan'ın gözlerinin içine bakarken."Ve Luhan artık her şeyden eminim.Buraya gelmekle hayatının hatasını yaptın.."Yutkundum.Luhan hiçbir şey söylememiş ve Yixing'in ona baktığı gibi büyük bir nefretle bakmaya başlamıştı.Ve benim o anda emin olduğum tek bir şey vardı..Nefret aşktan çok daha güçlü bir duyguydu.Aynı zamanda bütün duyguları kirletebilecek kadar siyah olan tek şeydi..
"Teşekkürler.."dedim Yixing'in gözlerinin içine bakarken.Yixing sadece başını salladı ve gözlerimin içine son bir kez anlamam için baktı.Bunun peşini bırakmayacaktı.Benim peşimi bırakmayacaktı ve mutlaka bu gecenin intikamını Luhan'dan alacaktı.
"Git.."dedi.Bunu büyük bir güçlükle söylemişti ve ben o bunu söyler söylemez Luhan'ın elini kavrayarak o daireden çıkmıştım.Hızlı adımlarla merdivenlerden iniyor ve Luhan'ı da peşimden sürüklüyordum.Bir şey söylemiyordu.Bir şey söylemesini istemiyordum da zaten.Sadece bu apartmandan,bu sokaktan çıkmak istiyordum.Bu lanet yerden,hatta bu lanet ülkeden ayrılmak istiyordum.Her şeyi herkesi geride bırakmak istiyordum.Artık temiz bir başlangıç istiyordum.
Apartmandan çıktık.
Çıkar çıkmaz kavradığım elini bırakmış ve hızlı adımlarla onu beklemeden yürümeye başlamıştım.Bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu.Ve ben artık ıslanmayı umursamıyordum.
"Sehun..."Kolumu hızlı ama yumuşak bir şekilde kavrayıp ona dönmemi sağlamıştı.Bakışları bakışlarımdaydı.Gözlerime ilk defa bu kadar büyük bir derinlikle bakıyordu.
"Bırak.."dedim kolumdaki tutuşunundan kurtulmaya çalışırken.

Onunla konuşmak istemiyordum.Daha fazla yalan duymak ve daha fazla aldanmak istemiyordum.İhtiyacım olan sadece bir şişe sojuydu.Daha fazla bir şey istemiyordum..
"Hayır..Lütfen.."Kolumu bırakmamıştı.Sanki hayatı buna bağlıymış gibi beni sıkıca tutuyordu.Ve şuanda yağan yağmura rağmen gözlerinin dolduğunu görebiliyordum.
"Neden?"dedim."Neden geldin Luhan?"Sesimdeki acı açıktı.Ne kadar acı çektiğimi anlamasını istiyordum.Her şeyi berbat ettiğini görmesini istiyordum.
"Senin için.."dedi."Senin için geldim Sehun.."Güldüm.Ve sadece yeniden gitmek için hareket ettim.Kendimi aptal bir kukla gibi hissediyordum.Luhan'ın her güzel sözünde aptalca ona doğru çekiliyordum ve ona yeniden inanıyordum.Fakat bu sefer olmazdı.Bu sefer ona inanamazdım.İnanmayacaktım da.
"Hayır,hayır..Sehun lütfen dur.."kolumu bırakmadı..Ve ben sadece durdum.Ne söyleyeceğini biliyordum...Ve artık söyleyeceği kelimelerin hiçbir anlamı olmadığını da biliyordum.
"Neden durayım?"dedim."Neden durmak zorundayım Luhan?"
"Çünkü..bana inanmalısın..Çünkü beni dinlemek zorundasın."Yağmurun altında durmuş ikimizde ıslanmayı bile umursamadan birbirimizin gözlerinin içine bakıyorduk.Ve Luhan'ın bakışlarının ilk defa bu kadar tamamlanmış olduğunu hissediyordum.
"Seni dinlemek istemiyorum."
"Seni seviyorum.."dedi.Ve "Bu gece buraya sensizliğe daha fazla dayanamadığım için geldim."diye de ekledi.Sesi bu yağmurlu geceyi üzmeyecek kadar kısık ve beni üzmeyecek kadar da dürüst çıkıyordu.Fakat Luhan ona olan inancımı o kadar öldürmüştü ki bu inancı yeniden yeşertmesinin imkansız olduğunu hissedebiliyordum.
"Sana inanmıyorum.."dedim."Aşkına,söylediklerine,duygularının gerçekliğine inanmıyorum.."
"Hayır,hayır.."dedi kolumu bırakıp dudaklarını aniden dudaklarıma bastırırken.Elleriyle yüzümü kavramış ve gözlerine bakmam için adeta beni zorluyordu.Gözlerinden çoktan yaşlar süzülmeye başlamış ve yağmur sularına karışmıştı.İrkildim.
İrkildim ve sadece onun tutuşundan kurtuldum 
"Benden kaçma Sehun..Beni bırakma...İnanman için her şeyi yaparım..Lütfen.."
"Sadece gitsen olmaz mı?"dedim."İntikamını alacağım.Sana yemin ederim onun acı çekmesi için elimden geleni yapacağım.Ama git Luhan.Git lütfen.."Gözlerim dolmuştu ve bunu görmemesi için arkamı dönüp yürümeye başlamıştım.Fakat göğsüme dolanan kolları ve sırtımı yaslanan başı ile öylece donup kalmıştım.
"Gitme.."dedi."İntikam falan istemiyorum..Gitme Sehun.."Çaresizdi.Şuanda o kadar çaresizdi ki ona deli gibi sarılmak istiyordum.Kokusunu içime çekmek ve onu asla bırakmayacağımı söylemek istiyordum.Fakat öylece durmaktan başka hiçbir şey yapamıyordum.
"Sensiz ölüyorum."dedi."Sensiz her geçen dakika,her geçen saniye ölüyorum..Seni deli gibi özlüyorum.Kokunu,dokunuşlarını,öpüşlerini...Sensiz yaşayamıyorum Sehun.Seninle sevişmeyi özlüyorum.Beni sevmeni özlüyorum..Ve seni seviyorum.Seni çok seviyorum."Gözlerimden birkaç damla yaş süzüldü.Arkamı dönersem ona sarılacağımı ve onu öpmeye başlayacağımı biliyordum.Fakat bu sefer olmazdı.Bu sefer gerçekten olmazdı.
"Bırak..."dedim.Sesim titremişti fakat Luhan'ın göğsümdeki kolları daha da sıkılaşmıştı.
"Hayır...İstersen yeniden hastaneye yatarım..Senin için tedaviye devam ederim..İntikamdanda vazgeçtim..Lütfen..Beni bırakma..Seni seviyorum beni bırakma.."
"Bu zamana kadar hep duygularım konusunda dürüsttüm."dedim.Luhan hızlı bir şekilde göğsümdeki kollarını çözdü ve tam karşıma geçti.Ona bakmıyordum.Ona bakarsam neler olacağını biliyordum.
"Ama sen..Bu zamana kadar bana hep yalan söyledin.Duyguların konusunda,hayatın konusunda...Bana ilk defa bu gece seni seviyorum dedin Luhan.Sana nasıl güvenebilirim ki..Sana nasıl inanabilirim.."
"Diyeceğim..Söz veriyorum.Sana her dakika,her saniye seni seviyorum diyeceğim..Aşkıma inanman için elimden geleni yapacağım..Lütfen Sehun.."Derin bir nefes aldım.Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamış ve yağmur şiddetini daha da arttırmıştı.
"Bu şekilde olmaz.."dedim."Evde sen kal..Bir süre birbirimizi görmeyelim ve bir süre birbirimizden uzak duralım.."
"Ona mı gideceksin?"Bana doğru bir adım attı ve onun bir adım atmasıyla ben bir adım geriledim.O dediği kişinin kim olduğunu biliyordum.Ve bu şekilde düşünmüş olmasına inanamıyordum.
"Ne fark eder?"dedim."Onu benimle görünce canın mı yanıyor?Umutsuz aşkını mı hatırlıyorsun?"
"Hayır aptal..."Bağırmıştı ve bu sefer ondan uzaklaşmama izin vermeden hızlıca elimi kavramıştı.
"Seni onunla görünce canım yanıyor..O kadar çok canım yanıyor ki öleceğimi hissediyorum..Nefessiz kalıyorum...O umurumda bile değil...Benim hayatımı o bitirmiş olabilir Sehun..Hatta hayatımı bu kadar berbat bir hale getirdiği için ona minnettar bile olabilirim..Çünkü seni tanıdım...Ve seni tanıdıktan sonra 5 sene boyunca ilk defa nefes aldığımı hissettim.Seni seviyorum Sehun...İnanıp inanmaman artık umurumda bile değil..Çünkü seni sevdiğime seni inandırmayacağım..Bunu sana hissettireceğim..Söz veriyorum."Gözlerimden yaşlar süzülmeye devam ederken yenilme anının bu an olduğunu anladım ve onu kendime doğru çekerek sıkıca sarıldım.

Günlerdir yapmak istediğim tek şey buydu.Günlerdir onu kollarımın arasına almak ve kokusunu içime çekmek istiyordum.Ve şuanda o kollarımın arasındayken onunda günlerdir bu anı beklediğini hissedebiliyordum.
"Sana hiç yalan söylemedim"dedi bana sıkıca sarılıp hıçkırarak ağlamaya başladığında."Sadece seni sevdiğimi söylemeyi geciktirdim Sehun..Özür dilerim..Çok özür dilerim.."
"Bundan sonra yalan yok."dedim."Bundan sonra birbirimize yalan söylemek yok."
"Bundan sonra intikam yok."dedi."Sadece sen ve ben olalım.Sadece ikimiz...Söz ver..Bana yeniden beni bırakmayacağına dair söz ver."
"Seni bırakmayacağım Luhan.."dedim bende hıçkırarak ağlamaya başladığımda."Sadece ikimiz olacağız..Söz veriyorum.."
"Seni seviyorum Sehun..Seni çok ama çok seviyorum.."
"Bende..Bende seni seviyorum..."
Ve birlikte yağmurun altında hıçkırarak ağlamaya devam ederken düşündüğüm tek şey.Bundan daha özel bir an olamayacağıydı.Çünkü Luhan'ı seviyordum...Sonsuza kadar da onu sevmeye devam edecektim.