TIMARHANE

13.BÖLÜM 2.PART

KAI~

"Luhan..Lütfen oturur musun?"Bakışlarımı salonun ortasında bir sağa bir sola yürüyen Luhan'dan ayıramazken içimde çığlıklar atan hissi susturmaya çalışıyordum.İçimdeki his bu kötü diyordu.Luhan'ın bu şekilde olması kötü.Bu şekilde endişelenmesi bu şekilde davranması kötü.Luhan'ın aşık olması kötü...
"Hala gelmedi.."dedi. "Hala eve gelmedi..sabah oldu ve o hala yok."Bakışlarımı onun üzerinden çekemiyordum ve şaşkınlıkla bakıyordum.Endişeyle evin içinde koşuşturmasına,gözlerinin dolmasına,bazen olduğu yere çöküp dakikalarca kıpırdamadan oturmasına..Kulaklarımda bana yardım et diyişi yankılanıyordu.Ona aşık oluyorum bana yardım et diyişi.Ve şuanda onun bu halini gördükçe ona yardım edemeyeceğimi çok ama çok iyi anlıyordum.
"O yok Kai.."dedi tekrar ağlamaklı bir sesle."O yok.."
"Sakin ol.Eminim birazdan gelecektir..Mutlaka bir işi çıkmış olmalı..."Bütün gece uyumamıştık.Saat sabahın sekiziydi ve biz bütün gece uyumayıp Sehunu beklemiştik.Gelmemişti.Ve Luhan her geçen saniye daha da delirmişti.Defalarca evden çıkmak istemişti.Defalarca onu aramak istemişti.Ve onu zar zor durdurabilmiştim.
"Ya ona bir şey olduysa.."dedi."Ya Yixing ona bir şey yaptıysa.."
"Luhan.."dedim."Sakinleş..Eminim birazdan burada olacak."yavaşça başını salladı ve olduğu yere oturdu.Omuzları çökmüştü ve oldukça bitkin görünüyordu.Luhan'ın daha önce hırslı,sinirli ve en deli halini görmüştüm.Fakat aşık halini daha önce hiç görmemiştim.Ve bu hali en deli halinden bile daha korkutucuydu.
"Böyle olmaz..."dedi."Hayır hayır böyle olmaz Kai.Bu şekilde dayanamam..."hızlı bir şekilde ayağa kalktı ve kapıya yöneldi.Onun ayağa kalkmasıyla bende kalkmış ve peşinden gitmeye başlamıştım.Onu yalnız bırakamazdım.Her ne olursa olsun lanet olası polisler bizi arıyorda olsa onu yalnız bırakamazdım.
"Tamam.."dedim. "Hadi onu bulmaya gidelim.Sadece sakinleş.."hızlı bir şekilde başını salladı ve ceketini giydi.Onun ceketini giymesiyle bende ceketimi giymiş ve birlikte kapıya doğru yönelmiştik.Fakat Sehunu bulmamıza gerek kalmadan o kapıda karşımızda belirmişti.Öylece durmuş birbirimize bakıyorduk.Evet Luhan dağılmıştı.Fakat şuanda Sehun ondan daha fazla dağılmış görünüyordu.Gözlerinin altını mor halkalar süslüyordu ve saçları büyük bir asilikle gözlerinin önüne geliyordu..Tişörtü kırışmış ve pantolonunun kenarına sıkışmıştı.Ve boynundaki izler gözler önündeydi.
Boynundaki izler...Lanet olası herifin boynunda izler vardı.
"Neredeydin?"dedi Luhan oldukça soğuk bir sesle.Bakışları Sehun'un boynuna kilitlenmişti ve Sehun hiçbir şey söylemeden içeri girmişti.Bu kötüydü.Lanet herif başkasıyla yatmıştı ve bunu boynundaki izlerle gözler önüne seriyordu.Ve Luhan'ın hiçbir tepki vermeden böylece durmasının hiç ama hiç iyiye işaret olmadığını biliyordum.
"Yorgunum,sonra."diyip Sehun Luhan'ın yanından geçmek için hareket ederken Luhan hızla onun kolundan kavradı ve kendine döndürüp gözlerine korkutucu bir şekilde bakmaya başladı.Hiçbir şekilde tepki vermiyor ve sadece onları izliyordum.Çünkü tepki verirsem her şeyin daha da çıkmaza sürükleneceğini biliyordum.
"Nerdeydin?"dedi Sehun'un gözlerinin içine bakarak tekrar.Sehun'un gözlerinde gördüğüm şey ise şuanda beni korkutmaya yetmişti.Karmaşıklık ve umutsuzluk vardı.Luhan'a ilk defa bu şekilde baktığını görüyordum.
"Umurunda mı?"dedi,irkildim.Ve Luhan'da irkilmişti.
"Yixingle miydin?"Luhan'ın sesindeki korkuyu ve tedirginliği duyabiliyordum.Ve bu tedirginliğin Sehun'un yavaşça başını sallamasıyla daha da arttığını hissediyordum.
"Şimdi gidip uyuyabilir miyim?"
"Hayır.."dedi Luhan tekrar Sehun'un kolundan çekerken.Bu sefer sesi daha sertti ve biraz sonra olacak şeyin habercisi niteliğindeydi.Başlıyorduk.Evet şuanda tam olarak başladığımızı hissediyordum.
"Bana bu siktiğimin izini açıkla."dedi.Gözleri dolmuştu ve en yakın arkadaşımı bu şekilde görmek canımı acıtıyordu.
"Neye benziyor Luhan?Sence bu iz neye benziyor?"Sehun yorgun gözlerle Luhan'a baktı ve bıkkın bir ses tonuyla cevapladı.İşte olmuştu.Ve işte başlamışlardı.
"Onunla yattın mı?"Hayalkırıklığı çok açıktı.Ve sesi binlerce parçaya bölünmüştü.
"Uyumak istiyorum."
"Lanet olası onunla yattın mı diyorum sana?"Luhan Sehunun tişörtünü çekiştirdi ve tişörtünün kapattığı yerlerdeki morluklarında belli olmasını sağladı.
"Onunla yattın...Onunla gerçekten yatmışsın...Sen.."Luhan'ın gözleri dolmuştu ve her an ağlayabilecek haldeydi.
"Sen bunu nasıl yaparsın?"Sehun sinirle Luhan'ın tutuşundan kurtuldu ve dehşetle ona baktı.
"Beni ona gönderen sendin.Unuttun mu?İntikamına bir adım daha yaklaştım.Buna mutlu olman gerekmiyor mu?"Luhan irkildi ve bir adım geriledi.Hiç iyi gitmiyordu.Tanrım hiç iyi gitmiyordu.
"Evet ama onunla yatmanı söylemedim..Sehun..."
"Niye Luhan?Yoksa Yixing'e dokunmuş olmam seni deli mi ediyor?Tek gerçek aşkının bana aşık olması seni öldürüyor mu?"Dehşetle Sehuna baktım ve araya girdim.
"Kes şunu Sehun.."dedim."Kes artık..."
"Onun sana dokunması öldürüyor..."dedi fısıltıyla Luhan.
Gözleri o kadar doluydu ki birazdan ağlamaya başlayacağını hissediyordum.Ve şuanda onu bu şekilde görmekten hiç ama hiç hoşlanmıyordum.
"Yalan söyleme Luhan."dedi Sehun. "Sakın bana yalan söyleme.Sen sadece ben seni sevdiğim için beni seviyorsun..daha fazlası değil."Sehun'un sesindede acı vardı.Ve ben şuanda hangisinin tarafında olacağımı bilmiyordum.
"İstemiyorum.."dedi Luhan. "İntikam falan istemiyorum.."Gözlerimin şaşkınlıkla irileşmesine engel olamamıştım.Luhan neredeyse 5 senedir sadece intikamı için yaşıyordu.Sadece alacağı intikam için nefes almaya devam ediyordu.Ve şuanda o intikamdan vazgeçiyordu.
Sehun için..Sadece Sehun için..
"Vazgeçiyorum Sehun...İntikam falan istemiyorum.."
"Benimle dalga mı geçiyorsun?"Sehun dolu gözlerle fısıldadı ve Luhan ona doğru bir adım attı.
"Hayır,hayır,hayır.Sehun lütfen.."
"Benim neler yaşadığımı biliyor musun?Senin için hangi zorluklara katlandığımı,kimlerle yüz yüze geldiğimi.."Sehun'un bağırmasıyla Luhan irkildi ve olduğu yerde kaldı.Gözlerinden yaşlar çoktan süzülmeye başlamıştı.Ve sadece ona bakıyordu.
"Özür dilerim..Çok özür dilerim.."
"Biliyor musun Luhan?Seni çok seviyorum.Çok ama çok seviyorum.Ama bu şekilde olmuyor.Sen beni sevmezken yapamıyorum..."Sehun Luhan'ın omzuna çarpıp onun söyleyeceklerini bile beklemeden dışarı çıkarken Luhan hala olduğu yerde durmaya devam ediyordu.Gözlerini boşluğa dikmiş öylece bakmaya devam ederken neyi beklediğini biliyordum.Ve yavaşça kollarımı ona dolayıp başını omzuma yasladığımda ise sadece kollarımda hıçkırarak ağlamasına izin vermiştim.

...

GÜNÜMÜZ~

"Biliyor musun?"dedi,kadın sandalyesini yavaşça sürüyüp Luhan'ın tam karşısına getirirken.Bakışları Luhan'ın öne düşmüş başındaydı ve merakla ona bakıyordu.Uyanık olduğunu biliyordu.Ve ona tepki vermemesinin nedeninide anlıyordu.Şuanda acı çekiyordu.Ve bu acının nedeninin biraz önce yediği yumruklar olmadığını görebiliyordu.
"Sizi bir türlü anlayamıyorum.."dedi yeniden kadın ve Luhan yavaşça başını kaldırıp ona baktı.Bakışları kadını ürpertmişti.Ve kadın bakışlarının altında yatan şeyi bir türlü anlayamıyordu.
"Sadece vazgeçmeniz gerekiyordu.Sonra Sehun'da sende belki de dünyanın en mutlu insanları olacaktınız.."
"Sehunsuz mutlu olamam."
"Bu şekilde yaşamak hoşuna mı gidiyor Luhan?Kaçarak..saklanarak..hırpalanarak..en önemliside Sehun'un şuanda Yixing'in kollarında uyuduğunu bilerek...Bu şekilde yaşamak hoşuna mı gidiyor?"
"Bu..."Luhan'ın gözleri doldu.Canı yanıyordu.O kadar çok canı yanıyordu ki ne düşüncelerini düzene sokabiliyordu ne de nefesini.Luhan nefes alamıyordu.Luhan canının acısından nefes alamıyordu.
"Sadece vazgeç Luhan.Sadece vazgeç ve anında sana bir uçak bileti ayarlayalım.Burada gidebilirsin.Her şeye yeniden başlarsın..Sıfırdan...Tertemiz bir hayat..."
"Sehun olmadan olmaz..."
"Sehun seni unuttu Luhan.Sehun şuan mutlu.Ve daha da mutlu olması için senin gitmen gerekiyor.Onun mutlu olmasını istemiyor musun?"Luhan Sehunun mutlu olmasını istiyordu.Luhan Sehunun sadece onunla mutlu olmasını istiyordu.
"İzin veremez misiniz?"dedi Luhan."Onunla mutlu olmama izin veremez misiniz?
"Onunla mutlu olabilirdin.Ama sen onu Yixing'in kollarına ittin.Göz göre göre gitmesine izin verdin."
"Durdurmaya çalıştım.."diye bağırdı Luhan."Ona aşık olduğumu fark ettiğim an bunu durdurmaya çalıştım.."
"Ama başaramadın..."
"Başaramadım..."
"İşte bu yüzdende sonsuza kadar yalnız kalacaksın Luhan..Sonsuza kadar Sehun'u göremeyeceksin.."Dışarıda bir havlama sesi duyuldu.Ve bu havlama sesini başka bir havlama sesi daha takip etti.Kadın bu sesleri umursamıyordu.Fakat Luhan duyduğu bu sesle aniden dikleşmiş ve sadece kulak kesilmişti.
Bir havlama sesi daha geldi..
Ve Luhan kadının gözlerinin içine bakarak gülümsedi.
"Ben yalnız değilim.."dedi."Ve aslada yalnız olmadım.."
Ve bunu söyler söylemez depoda büyük bir patlama sesi yankılanmıştı.
Kadını şok edicek ve olduğu yerde donmasını sağlayacak büyüklükte bir patlama...
Ve ardından deponun kapıları büyük bir gürültüyle açılmıştı..