TIMARHANE

10.BÖLÜM 2.PART

"Geldik."dedi,gözlerimi açmamı beklerken.Elleriyle hala saçlarımı okşuyor ve beni sakinleştirmeye çalışıyordu.Onunla konuşmamıştık.Luhan'ı canlı bulamayacağımı söylediğinden beri ona tek bir kelime bile etmemiştim.Çünkü biliyordum ki Yixing için artık kelimelerin bir önemi yoktu.Ona ne dersem diyim bize acı çektirmeye devam edecekti.Ve benim kendimden bile fazla düşündüğüm tek şey Luhan'dı.Onu göremesem bile bir yerlerde hala nefes aldığı bilmek bana yetiyordu.Şuandaki en büyük korkum ise Yixing'in ona zarar verebilecek olmasıydı.
"Sehun.."dedi,hala dizinden kalkmadığımı fark ettiğinde.Bunu söylemesiyle gözlerimi tamamen açtım ve yavaşça doğruldum.Ona bakmıyordum.Fakat onun bakışlarının üzerimde olduğunu hissediyordum.
"Sana ilk kez ne zaman aşık oldum biliyor musun?"dedi aniden.Bakışlarımı ona çevirdim ve konuşmasını bekledim.Gözlerinde büyük bir şefkat ve büyük bir tutku vardı.Fakat beni öldüren şeyin ta kendisi bu şefkat ve tutkuydu.
"Seninle birlikte ilk kez uyuduğumuzda..."o günü hatırladım.O akşam ne kadar tedirgin olduğumu ve Luhan'ın kollarında olmayı ne kadar özlediğimi...
"Sabah uyanıp bana uyku mahmuru gözlerle baktığında bir daha o gözlere bakmadan yaşayamayacağımı anladım.."Yixing tam gözlerimin içine bakıyordu.Fakat ben bakışlarımı onun haricinde her yerde gezdiriyordum.Onun aşkını biliyordum.Büyüklüğünü,bana olan sevgisini..Ve bütün bunları kendimin yaptığınıda biliyordum.Ona yaklaşmıştım.Bana her geçen gün bağlanmasını sağlamıştım.Ve kopmak istediğimde gideceğini sanmıştım.Aynı Luhan'ın yaptığı gibi bırakacağını ve bir daha beni görmeyeceğini..Fakat o bırakmak istediğimde dahada sıkı sarılmıştı.Ve öyle bir kafes yaratmıştı ki oradan çıkmam mümkün değildi.
"Neredeyiz?"dedim,camdan dışarı bakarken.Tanıdık hiçbir şey yoktu.Burası benim evim değildi.Ve her nedense buna hiç ama hiç şaşırmamıştım.
"Evde..evimizde.."Evimizde...diye içimden geçirdim.Bu lanet yerden gitmek istiyordum.Onun beni bırakmayacağını zaten bilmeme rağmen genede ümitlenmeme engel olamamıştım.Fakat sorun yoktu.Hiçbir zaman bu kadar kolay olmamıştı.Yinede artık kurtulmam için şansımın çok daha arttığını hissediyordum.
"Uyumak istiyorum.."dedim.Sadece başını salladı ve arabadan inip benimde kapımı açtı.Karşımdaki ev devasaydı.2 katlı ve oldukça lükstü.Hayatımda ilk defa böyle bir yere geliyordum.Ve Yixing'in çok zengin olduğunu bilmeme rağmen böyle bir eve sahip olduğunu daha yeni öğreniyordum.
"Burada yaşadığını bilmiyordum..."dedim dürüstçe.Şuanda tek istediğim şey sıcak bir duş almak ve uyumaktı.Fakat bu gece huzurlu bir uykuya dalamayacağımı hissedebiliyordum.
"Burayı yeni aldım.."dedi."Senin için.."diye de fısıltıyla ekledi.Sadece şaşkınlıkla gözlerimi kırpıştırmakla yetinmiş ve beni eve doğru sürüklemesine izin vermiştim.Her adım attığımızda kenardaki lambalar yanıyor ve yolumuzu aydınlatıyordu.Şaşkındım..Çok şaşkındım..Bu Yixing'ten bekleyebileceğim bir şeydi fakat yinede şaşırmama engel olamamıştım.
Sessiz bir şekilde eve girdiğimizde bizi bir hizmetçi karşılamıştı.Kadın bana bakmıyordu bile.Kafasını yere sabitlemiş bir şekilde öylece duruyordu.Yixing'in ben gelmeden önce bir uyarı yaptığını anlamıştım.Çünkü kadın korkuyordu.Kadının şuanda çok ama çok korktuğunu hissedebiliyordum.
"Çekilebilirsin.."dedi Yixing ve elimi daha da sıkı kavrayarak beni merdivenlere yönlendirdi.Birlikte yukarıya doğru çıkarken evi incelemeye çalışıyordum.Duvarlarda boş çerçeveler vardı.Ve ev nedense bana sıcak gelmişti.
"Bunlar.."dedim.Elimle çerçeveleri işaret ederken.."Bunlar niye boş?"
"Çünkü onları senin fotoğraflarınla dolduracağım."Ürpermiştim.Yixing tam anlamıyla bir psikopattı bunu biliyordum.Fakat oldukça aşık bir psikopat olması işleri çok daha zorlaştırıyordu.
"Dolapta kıyafetler var."dedi,odanın kapısını açarken."Duş alıp istediğini giyebilirsin. "Yavaşça başımı salladım ve odaya adımımı attım.Beni tedirgin etmemek için arkamdan girmemiş ve yavaşça kapıyı kapatmıştı.O kadar uzun süredir bir evde bulunmuyordum ki şimdi bütün bunlar bana yabancı ve geliyordu.Ve birazda olsa irkilmemi sağlıyordu.
Vakit kaybetmeden dolaba yöneldim ve siyah bir üst ve siyah bir eşortman altı alıp kendimi sıcak suyun kollarına bıraktım.Su vücudumda ilerlemeye başlayıp hem vücudumdaki kirleri hemde ruhumdaki kirleri bir bir yok etmeye başladığında ise uzun zamandır ilk defa huzurlu hissediyorum.Ve kendimi ne zaman huzurlu hissetsem gözlerimin önüne Luhan'ın yüzünün gelmesine engel olamıyordum.Onun kollarımın arasında olduğu anı hatırlıyordum.Kokusunu hissettiğim anı.Onunla deli gibi sevişip sonra birlikte duş aldığımız anı...Ve ne zaman bu anları düşünsem daha da huzurla dolmama engel olamıyordum.Gözlerimi yavaşça araladım ve suyu kapattım.Bu şekilde düşünmek ve hissetmek bana yardımcı olmuyordu.Onu hayal etmemeliydim.Onu gerçekten bulup kollarıma almak için uğraşmalıydım.Buradan kurtulmanın yolunu mutlaka bulmalıydım.
Yavaşça banyodan çıkıp havluyu belime sardığımda aynanın karşısına geçtim ve görüntüme baktım.Gözlerimin altında mor halkalar vardı ve verdiğim kilolar gözle görülür bir şekilde belirgindi.Derin bir nefes aldım.Çok kötü görünmüyordum.Ama kötü görünüyordum işte.Bu şekilde kendime bakmak istemiyordum.
Bakışlarımı yavaşça aynadaki görüntümden kaçırdığımda belime sarılan kollarla irkildim.Yixing'in kolları çıplak karnımın üzerindeydi ve yanağını sırtımda hissediyordum.
"Bana göre çok güzelsin.."dedi.Yanıma geldiğini fark etmemiştim.Ve şuanda bana dokunması kaskatı kesilmemi sağlamıştı.
"Seni özledim Sehun.."
"Lütfen.."dedim.Ellerimin titremesine engel olamıyordum.Ve bu an bende anılarımı canlandırmaktan başka bir işe yaramıyordu.
"Lütfen bana dokunma.."Sırtıma değen dudaklarını hissettim ve titremememin artmasına engel olamadım.
"Bana dön."dedi.Ses tonundan emir verdiğini anlıyabiliyordum.Ve şuanda bana dediğini yapmaktan başka hiçbir çarem olmadığını biliyordum.Ondan korkmamalıydım.Ondan korktuğumu belli etmemeliydim.
Yavaşça ona döndüm ve gözlerinin içine baktım.Bakışlarındaki ateşi görebiliyordum.Ve bu ateşi göğsüme değen ellerindede hissedebiliyordum.
"Seninle bir anlaşma yapalım.."dedi.Sözlerine devam etmesini bekledim ve ondan uzaklaşmak için bir adım geriledim.
"Bana istediğimi ver.."irkildim.Ne istediğini biliyordum.Fakat eğer buradan kurtulacaksam bunu yapmaya razıydım.
"Eğer bana istediğimi verirsen..Luhan'a zarar vermeyeceğim."Kalbimin deli gibi atmaya başladığını hissediyordum.Bu benim kurtulmamdan çok daha önemliydi.Onun zarar görmemesi için kendi hayatımdan bile vazgeçmeye hazırken bu istek çok basitti.
"Söz ver.."dedim.Gözlerindeki arzu pırıltıları daha da artmıştı.Ve olumlu bir şekilde başını sallamıştı.
Ve ben vakit kaybetmeden dudaklarımızı birleştirdiğimde ise düşündüğüm tek bir şey vardı.
Luhan..

...

"Seni seviyorum..seni seviyorum..seni seviyorum.."Yüzünün her yanına öpücük bırakmaya devam ederken Luhan kıkırdadı ve göğsüme daha da yerleşti.
"Yüzüm öpülmekten kıpkırmızı olacak Sehun.."onun bu sitemi isteyerek yapmadığını biliyordum.Sadece beni kızdırmak için yapıyor ve onunla daha çok uğraşmamı istiyordu.Gülümsedim ve dudaklarımı dudaklarına bastırdım.
"Kırmızı burnunu seviyorum.."burnuna bir öpücük bıraktım.
"Kırmızı yanaklarını seviyorum.."Yanaklarına bir öpücük bıraktım.
"Ve kırmızı dudaklarını seviyorum."Alt dudağını yavaşça emdim ve bıraktım.Luhan'ın biraz öncü yüzü kırmızı olmamasına rağmen şuanda oldukça kızarmış ve utançla ellerini yüzüne kapatmıştı.
"Hayatımda gördüğüm en kötü sevgilisin Oh Sehun!"
"Hadi ama!Daha kötüsünü gördüğünü ikimizde biliyoruz."Luhan ellerini yüzünden çekmiş ve aniden ciddiyetle gözlerime bakmıştı.Ve ben o anda asla söylememem gereken şeyi söylediğimi fark etmiştim.
"Ben..."
"Önemli değil."dedi basitçe.Fakat ortamdaki gerginliği o da bende çok net bir şekilde fark ediyorduk.Ve bu gerginliği yarattığım için kendime defalarca küfürler ediyordum.
"Akıl hastanesinden firarlar olmaya devam ediyor.."Duyduğumuz bu cümle ile Luhan'ında benimde başımız aniden televizyona dönerken Luhan'ın gözlerinin kocaman açıldığını fark edebiliyordum.Luhan'ın fotoğrafının yanında ondan daha yaşlı görünen bir çocuğun fotoğrafı vardı ve bakışları oldukça ürpertici duruyordu.
"İmkansız.."dedi Luhan.Hızlıca kucağımdan doğrulup ayağa kalkarken.Oldukça şaşkın ve oldukça bocalamış duruyordu.Ve ben hala ne olduğunu anlayamıyordum.
"O kaçmış.."dedi.Ve arkasından bir kahkaha patlattı."O kaçmış Sehun.."
"Kim,kim kaçmış?"Şaşkınlıkla ayağa kalkıp Luhana bakarken o bana sıkıca ve sevinçle sarıldı ve hızlıca dudaklarıma dudaklarını bastırıp çekti.
"Kai.."dedi.Hala anlayamamıştım.Fakat bunun Luhan için oldukça iyi bir haber olduğunu anlamıştım.
"Kai kaçmış.."