Başımı Jimin'in başından kaldırdıp karanlık gökyüzüne baktım.
Şuan burda sonsuza kadar kalsak güzel olurdu. Okul yok, saçma insanlar yok, ailemiz yok, kafamı karıştıran bir Yoongi yok.
Yoongi demişken onu düşününce içime çöken üzüntü karışımlı sıkıntıyı göndermeye çalıştım. Çünkü şuan burada Jimin ile birlikteydim.
Kulaklığımı çıkartıp Jimin'in nefes sesini dinledim biraz. Evet kitaplara artık tanım olarak geçmeliydi.
Huzur:Jimin'in nefes sesi.
Kesinlikle.
Tekrar başımı ona yaslayıp gözlerimi kapattım. Kulaklığımı geri tektığımda playlistim başka şarkıya geçmişti. Şuan en sevdiğim şarkıların çıkması bir tesadüf müydü?
Ne kadar öyle kaldığımızı bilmiyorum. Ben uyumaya hazırlanırken Jimin başını omzumdan kaldırması ile gözlerimi açtım.
Jimin bana bakıp boynunu ovuşturmaya başladı. Sanırım yatmaktan tutulmuş olmalıydı.
"İyi misin?"dedim.
"İyiyim."deyip telefonumdan saate baktı. Saat 1.30'du.
"Eve mi gitsek artık?"dedim.
"Bence de gidelim. Uykum geldi ve yarın okul var ayrıca çıkışta Taeyongları dövmeye gidicez."dedi. Sonra elleriyle ağzını kapatıp kafasını çevirdi. "Bunu sana söylememeliydim."hızlıca bana dönüp ellerini omuzlarıma yerleştirdi.
Ben daha konuşmadan, konuşmasına devam etti. "Yoongi sana bunu söylediğimi duyarsa beni öldürür nolur ona bir şey söyleme!?"yalvarırcasına konuştuğunda ofladım.
"Ne demek kavga var ya? Jimin ne kadar meraklısınız böyle şeylere! Ayrıca Yoongi'de gelicek mi?"
"Chae Young ama bu önemli bir konu, sonuçta Yoongi'ye tek başına girmişler. Ve endişelenme Yoongi kavgaya katılmayacak. Belki uzaktan izler."diyip gülümsedi.
"Beni bir tek o endişelendirmiyor ki ya sana bir şey olursa."kırdığım podu fark ettiğimde düzeltmeye çalıştım.
"Yani sen ve diğerleri Hoseok, Taehyung,Jin,Jungkook,Namjoon filan."
"Anladım"alaylı bir şekilde güldü. "Merak etme bize bir şey olmaz ama karşı taraf için endişelenebilirsin çünkü yarın onları fena benzeticez."dedi.
"Ya da dur onlar içinde endişelenme sen sadece bizi düşün Chae. Hatta sadece beni."gözlerimin tam içine bakıyordu. Gülmeden edemedim. Salak.
"Hadi eve gidelim."dedim. Bisikletimi yerden kaldırıp bindim.
Jimin ellerini iki yana açıp "Eee ben ne olacağım?"dedi.
"Arkaya bin."dedim.
"Sen ben arkadayken bu bisikleti süremezsin."dediğinde tek kaşımı kaldırdım. "Çok da güzel sürerim."dedim.
Kafasını yana yatırıp "Tamam"dedi
Arkaya bindiğinde oluşan ağırlığı görmezden gelmeye çalıştım. Jimin'i haklı çıkarmak istemiyordum.
"Hazır mısın?"diye sordum.
"Çoktan hazırım."deyip kahkaha attı. Pedalları çevirdim ve gitmeye başladık. Ama bu sadece on saniye sürdü. Çünkü Jimin arkada ağırlık yaptığı için ve ben bunu dengeleyemediğim için ikimiz de bisikletle beraber yere düştük.
Kahkaha atıp kalkmaya çalıştım. Benden daha önce kalkan Jimin elini uzatıp kalkmama yardım etti. Daha sonra bisikleti yerden aldı.
Bana dönüp "Sen ne demiştin? Sürebilirim demiştin sanki demi?"dalga geçti.
