Mavi Vurgun | TAMAMLANDI

6. BÖLÜM

Telefondan yazdım ve düzenledim, hata görürseniz yazın lütfen. Medyayı dinleyerek okuyabilirsiniz.

*

Arabanın garaja girişinin ardından Elem emniyet kemerini kendinden koparırcasına uzaklaştırdı. Araba tamamen durduğunda benden önce dışarı adımını atan Elem'in stresini hareketlerinden gördüğüm kadar yüzünden de görüyordum. Şekilden şekle giren yüzü içindeki eksik taşları yerine oturtmaya çalıştığını ve belki de prova yaptığını düşünmeme sebep oldu.

"Gel buradan çıkalım." Eve doğrudan çıkan kapıyı işaret ederek onu bekledim. Garaj kısmi olarak evin altında kalıyordu çünkü fazlasıyla büyüktü, bu yüzden evin altından direkt geçit vardı fakat doğrudan eve çıktığı için burayı sadece biz kullanırız.

Ufak ve kendinden emin olmayan adımlarla yanıma yaklaştığında elini tuttum. "Elem, konuşma aralarında duygusuzca Boran diye hitap etme çünkü Ecrin Göğekazılı dikkatli bir kadındır, terslik olduğunu hissetmemeli."

"Tamam aşkım." Tuttuğum elini dümdüz tutmaktan vazgeçip o da benim elimi tuttu ve Boran'ın aşkıma dönüşmesi ile uzaktan tam olarak aşık bir çift gibi görünüyorduk. Yüzüne yerleştirdiği kocaman ve içten gülümseme Elem'in fazlasıyla iyi bir oyuncu olduğunu gösteriyordu. Birkaç dakika önce kaşlarını çatmış kız şimdi gülümsüyordu. Gün içinde o kadar çok duygu değişimi yaşamıştı ki bu durumda olan her insan kaldıramazdı. Üzgündü, umutlandı, mutlu oldu, durgunlaştı, şimdi de mutlu bir kadındı ya da mutlu rolü yapan bir kadın.

Güvenlik amaçlı çelik kapı kullanılan kapıya doğru yönelik incecik giriş yerine anahtarı yerleştirip açtım. Çok büyük olmayan fakat en fazla üç kişinin rahatlıkla sığabileceği kadar geniş bir hole açılan kapıdan geçince kapattım. Holün açıldığı üç kapı vardı. Salona ulaşmak için hiçbir kapıya gerek kalmadan merdivenleri kullanmamız yeterliydi. Merdivenleri salonun ışıklarından buraya ulaşabilen parlaklık en azından düşmeden çıkabileceğimiz kadar aydınlatıyordu.

"Canım ailem!" Neşeyle onlara ulaşan sesim annemin topuklu ayakkabısının tıkırtısının kulaklarımıza dolmasıyla herkesi harekete geçirdi.

"Koca adam oldun hala kapıdan değil, bacadan giriyorsun be!" Ablamın sesiyle gülümsedim, tüm aile buradaydı anlaşılan.

"Karışmayın oğluma," Bedenen görünmese de sesiyle varlığını hissettiren babamın sözleri bittiğinde yukarı ulaşmıştık. "Hem baca yukarıda olur." Göz kırpışıyla neşesi Elem'in bile yüzünde mutlu bir gülümseme peyda olacak kadar üzerimize bulaştı.

"Boran yanında bu kadar güzel bir misafir getireceğini söylememiştin."

Bütün vücuduna ışık vuran gülümsemesi ışıktan daha parlak olan 'artık kayınvalide oluyorum, gelinimin huyu, suyu, boyu, posu, endamı oğluma uygun mu?' adlı sınavının ilk adımını başarıyla geçen Elem'e beğenisini gizlemeden bakan Ecrin Göğekazılı'ının gözlerinde müstakbel gelinini tatlı iltifatıyla utandırmanın gururu vardı. Elem çekingen tavırlarını perdeleyemeden avucumun içindeki sağ elini anneme uzattı. "Merhaba,"

"Sevgili ailem," Aşık bir adamı oynayarak Elem'e baktım. "Müstakbel gelininiz Elem ve Elem, babam Fatih, annem Ecrin Göğekazılı. Ablam Beren, Göğekazılı olmaktan yaklaşık iki yıl önce vazgeçti ve eniştem Atalay. Beren, Atalay ve Nazlı Acar."

Kendi adını duyan Nazlı mama sandalyesinde hareketlenince ablam kızını kucağına aldı. Annemle başlayan memnun oldum faslı Atalay'da bitince annem masayı işaret etti. "Buyurun lütfen!"

Herkes uygun bulduğu yere oturduğunda Elem'in sandalyesini çekip oturmasına fazlasıyla kibar bir şekilde yardım ettikten sonra sandalyeyi biraz masaya yaklaştırıp bende yanındaki sandalyede yerimi aldığımda çorba kaselerinde mis gibi kokan yağ ile dans eden nanenin duyularımda oluşturduğu etkiyle gülümsedim.