Oude bekenden- Shawn Mendes {Voltooid}

6

Bo kijkt me vol ongeloof aan. 'Was jij dat?' Vraagt ze. Ik knik voorzichtig.
'Epic!' Schreeuwt ze. Ze pakt mijn computer af waar ik net mee heb gefilmd.
'Hé!' Wat heeft zij en mijn spullen afpakken.
'Ik ga editen. Ga jij maar,' ze kijkt bedenkelijk. 'Even douchen. Je stinkt' Ik kijk haar raar en ik loop naar de badkamer.

'En gepost!' Hoor ik iemand schreeuwen.
'Bo! We zitten in een hotel.' Ik loop de slaapkamer binnen, ik zie haar grijnzen.
'Ga jij maar lekker reactie's van je fans lezen, oké? Ik ga even iets anders doen.' Ze pakt haar telefoon en loopt haar eigen kamer uit.

Ik loop naar de lift. Ik ga samen met de
Familie eten in het hotel-restaurant. Ik ben dood op van al die berichten. Heel veel waren positief, en ik heb al meer dan 75k abonnees. Het gaat snel, straks wordt ik nog beroemder dan Shawn.
Just kidding.
Ik sta met mijn zusje in de lift. Bo was nadat ze was gegaan, lang weg, ze kwam net tien minuten geleden de kamer in stormen. Ze zit nu druk op haar telefoon te typen. Ik kijk op haar scherm.
'Wie is Tim?' Snel draait ze haar scherm van mij af. Ze kijkt me angstig aan. Betrapt.
'Niemand.' Zegt ze snel.
'Het is zeker je vriendje?'Ze wordt rood. Ja dus haar vriendje.
'Echt waar, Bo? Ik ben heel erg trots op je!' Ze wordt nog roder en mompelt iets wat op 'stop' lijkt.
'Bo heeft een vriendje.' Ik begin haar te plagen. Ik ben niet vergeten wat ze bij mij heeft gedaan toen ik voor het eerst een vriendje had. Ze had het op insta gezet. Meteen wist iedereen het.
'Stop!' Roept ze door de lift heen.
'Oké! Rustig, dramaqueen.'

Ik ren het restaurant in, we zijn weer eens te laat. Mijn moeder is erg met tijden, als je te laat komt zwaait er wat.
Verschillende mensen kijken mij aan omdat ik ren. Maar mij boeit het niet, mensen kijken weleens vaker. Als ik heb opgeschept ga ik aan de tafel zitten.
'Ik ben trots op je liefje.' Ik kijk op. Ze zegt helemaal niks over mijn ren gedrag. Mijn moeder glimlacht lief. Dat is ook voor het eerst.
Ik glimlach en begin met eten.

Ik loop buiten op straat. Even rust. Even mijn hoofd leegmaken.
Ik heb natuurlijk mijn capuchon op, ik wil niet herkent worden.
Ik neurie een deuntje. Het zit gewoon zo lang in mijn hoofd. Ik ga nooit meer non stop Beyoncé luisteren.
Ik loop verder zonder op te letten, opeens bots ik tegen iemand aan.
'Sorry.' Zegt hij. Mijn hoofd schiet omhoog, o nee, niet hìj.
'Vince?'

HERSCHREVEN.