Lotte gaat weer terug naar Canada voor vakantie. Lotte en haar zusje Bo zijn daar geboren. Alles lijkt normaal te gaan, maar wat als ze haar beste vriend Shawn Mendes tegenkomt? Wat als ze hem toch leuk te lijkt te vinden? En wat als ze opeens ontde...
We lopen als een stel drugsdealers door de stad heen. We mogen niet 'herkent' worden. Mij maakt het niet uit. Kom ik er mooi onderuit van het shoppen. Ik shop altijd online. Dan hoef je nooit in de rij wachten of met mensen contact maken. Ik heb weleens geshopt hoor met Rosa, maar die wilde gelijk niet meer met mij. Waarom? Omdat ik als een 'sprinter door de winkel heen ga'. Rosa kan ook over drijven, als een hardloper meer. Ik hou er gewoon er niet van.
Bo trekt me een winkel in. Een klein winkeltje. En het ruikt muif. De jongens achtervolgen ons. We passen allemaal net in het winkeltje. 'Hallo meneer! Ik had gereserveerd voor deze dame.' Bo wijst naar mij. Wacht naar mij? Kunnen we niet beter een jurk bij de H&M kopen? Dat is veel makkelijker en goedkoper. 'Komt u mee.' Ik hoor een duidelijk Italiaans accent. Hij gaat langs rekken met verschillende jurken. Van wit tot zwart. Hij heeft alles. 'Waar is alles voor.' Hij kijkt me aan. 'Eindejaarsfeest.' Zeg ik kort. 'Aha, geslaagd? Ja? Mooi.' Hij trek me naar de pashokjes. Hij duwt verschillende jurkjes in mijn handen. Eerst een gele. Ik trek hem aan. Drie letters. Nee. 'Laat ons zien.' Hoor ik Shawn roepen. Ik negeer ze, ik lijk wel op een kanarie. Dan een witte. Dat is geen een optie. Ik kan niks wit, wit houden. Dan een roze, hij is mooi. Maar hij past niet bij me. Ik haat roze. Dan een mint blauwe. Ik trek hem aan. Ik zucht. Hij is mooi! Het is geen lange maar een korte. Ik trek het gordijn open. Meteen begint de winkelier te klappen. 'Bravo! Het staat jou heel goed, ja?' Ik kijk naar Shawn. Zijn mond staat open. 'Wat denk jij ervan.' Ik kijk verlegen naar het jurkje. Ik voel me altijd zo kwetsbaar in een jurkje. Ik voel me altijd een kompleet ander persoon. 'G-gewoon, pr-prachtig!' Stamelt Shawn. Ik voel een momentje van Shawn. Hij is zo schattig.
Maar Nash is Nash niet als hij het momentje moet verpesten. 'Mijn kleine meid is zo groot!' Hij begint net te huilen. 'Dit wordt hem?' Vraag de winkelier. 'Zeker!' Zeg ik met een grote glimlach.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik loop snel naar buiten, Shawn loopt dicht naast me. Ik voel kriebels. Dat hoor ik helemaal niet te voelen, maar goed. Nu geen tijd voor. Ik zie verschillende mensen naar mij kijken. Ik negeer het, mensen kijken weleens vaker.
We zitten allemaal op mijn kamer. Op onze telefoons. Niemand zegt wat of doet wat. Nou ja, Jack en Jack zijn op snapchat rare foto's naar elkaar sturen. Ik kijk naar mijn getagde berichten. Ik klik er een aan. Een foto van mij en Shawn, het lijkt net alsof we elkaars handen vast houden. Lawn. Die shipnaam ook! Ik schud mijn hoofd en ik laat hem aan Shawn zien. Die grinnikt. 'Laat ze maar.' Hij geeft me een knipoog. Het geeft me kriebels in mijn buik. Oh Damn, ben ik verliefd?
