Oude bekenden- Shawn Mendes {Voltooid}

15

Ik sta op de dansvloer met Rosa. We gaan helemaal los. De jongens staan ergens maar ik kan ze niet zien. Waarschijnlijk staat ze bij het eten.
'Hé.' Ik voel dat iemand mij bij mijn middel vast pakt. Rosa knipoogt naar mij en loopt weg.

Ik draai me om, Shawn. Ik glimlach.
'Wil je met me dansen?' Vraagt hij verlegen. Ik knik. Op het zelfde moment komt er een slownummer op.
Ik leg mijn armen om zijn nek heen. Hij legt zijn armen om mijn middel.
'Je ziet er leuk uit.' Zegt hij verlegen. Ik grinnik sinds wanneer is hij zo verlegen?
'Dank je. Jij ziet er ook niet verkeerd uit.' Hij gaat dichter bij mij staan.
'Hoe gaat het nu verder?' Vraagt hij.
'Ik ga terug naar Canada. Ik ga met Magcon mee. Ik ga liedjes opnemen.'

Hij kijkt naar mijn lippen, waar al geen lipgloss op zit. Dat is er al af.
'En ons?' Hij kijkt me aan in mijn ogen. Ik kijk hem verwart aan. 'Wat? Hoe bedoel je?'
'Hoe gaat het verder met ons?'
Ik word rood. 'Geen idee.' Zeg ik zacht.
'Ik ook niet. Maar dat boeit mij even niet.' Hij drukt zijn lippen op de mijne.
Het duurt een paar seconde voor ik terug zoen. Het voelt fijn. Honderden vlinders worden in mijn buik los gelaten.
Ik denk helemaal nergens aan. Even niks. Alleen Shawn en ik. De jongen waar ik verliefd op ben.
Ik trek hem dichter tegen me aan. Ik ga me niet helemaal los gooien want er staan ook andere mensen in deze ruimte.
Hij trekt zich langzaam terug. 'Wow.' Mompel ik.

Ik wil hem knuffelen maar ik word naar achter getrokken.
'Waar denk jij mee bezig te zijn?' Vince. Zijn gezicht staat woedend.
'Hoe vaak moet ik het nog zeggen? Het is uit! Laat me met rust! Volg me niet.' Schreeuw ik in zijn gezicht.
'O ja? Je weet dat alleen ik het kan uitmaken, trut! Jij hebt helemaal niks te zeggen. En dan sta je hier opeens met die douchebag te zoenen.'
'Hé. Zo praat je niet over mij en Lotte.' Shawn komt voor mij staan. Hij verstond alleen douchebag en dat is genoeg voor hem.
'O ja?' Vince geeft Shawn een duw. Hij struikelt naar achter en neemt mij mee, naar beneden.
Shawn is woedend en staat meteen op. Ik ook, maar ik ben meer bezorgt.
Shawn begint klappen tegen hem aan het uitdelen. Vince schopt hem, hard. Ik zie hoe Shawn de klappen op vangt. Het doet mij pijn. 'Vince! Stoppen! Je doet hem pijn.' Roep ik, maar hij luistert niet.
Ik ga voor Shawn staan. Misschien stopt hij dan wel.
Hij begint mij te slaan en te stompen in mijn gezicht. Ik val op de grond. Ik voel voeten in mijn buik. Vince trapt me heel hard.
Ik voel dat ik aan mijn handen word weggetrokken. Ik zie het gezicht van Johnson te voorschrijf komen.
'Hé, Lotte. Wakker blijven.' Johnson houdt mijn hoofd vast. 'Oh god. Dit ziet er niet goed uit.' Rosa hangt ook boven me.
Ik hoor geschreeuw. Ik probeer op te staan maar ze houden mij stevig vast. 'Nee blijf liggen.'
Ik zucht en blijf stil liggen. Mijn gezicht doet pijn en ik voel het opzwellen. O god, dit gaat mijn moeder leuk vinden.
'Mijn jurk?' Ik kijk Johnson aan.
'Niet veel van over.' Meteen krijg ik tranen in mijn ogen, mijn moeder gaat me vermoorden.

Opeens gaat de muziek uit. En is het dood stil.
'Iedereen eruit.' Iedereen loopt door de nooduitgangen naar buiten.
Ik ga rechtop zitten. Ik kan mijn hoofd niet bewegen. Ik zie hoe Vince, Shawn en Gilsinky worden vastgehouden door klasgenoten van mij.
Dit komt allemaal door mij.
Ik had ze nooit hierheen moeten brengen.
'Ik heb de politie en de ambulance gebeld. Ze kunnen elk moment komen.' Iemand pakt een stoel voor mij zodat ik kan zitten.
Ik voel aan mijn gezicht. Het is dik. Mijn linker oog doet pijn en mijn kaak is nog dikker.
Ik pak mijn telefoon en open snapchat. Ik kijk naar mijn spiegelbeeld. Dit ben ik niet.
Mijn oog is blauw en mijn kaak is heel dik. Voor de rest zijn er soms plekken op mijn gezicht op gezwollen. Dit heb ik zelf veroorzaakt. Ik tik tegen mijn wang aan, waarom denk ik nooit na?
'Lotte.' Hoor ik Shawn zeggen. Hij pakt mijn hand en doet hem naar beneden.
Ik begin te huilen, als een klein kind.
'Het komt allemaal goed.' Shawn knuffelt me.

'Je hoeft niet naar het ziekenhuis.' De ziekenbroeder doet zijn koffertje dicht. Hij had een wond op mijn voorhoofd gehecht.
'De politie verwacht u nu.' Hij loopt naar Gilsinky die zijn arm vasthoudt. Zijn smoking zit onder het bloed.
Ik klop op de deur waar de politie mij gaat onder vragen.
Ik word beginnen gelaten en op een stoel neer gezet.
'Wat is je naam?' Een vriendelijke man van rond de dertig gaat tegenover mij zitten.
'Charlotte Sarah Sea.' Ik zucht, nu moet ik alles gaan vertellen.

Ik loop weer naar buiten. Ik heb aangifte gedaan tegen Vince. Het voelt nu veel beter.
Ik loop naar de plek waar alle jongens staan. Shawn heeft een paar plekjes op zijn gezicht. Gilsinky's arm zit in het verband. Voor de rest heeft niemand wat. Ik ga er stil bij staan.
'Lotte!' Ik hoor mijn moeder aan komen rennen.
'Mama!' Roep ik en ik ren naar mijn moeder toe. Meteen begin ik weer te huilen.
'Ach meisje toch.' Ze knuffelt me stevig.
Één ding weet ik nu zeker, ik wil zo snel mogelijk weg hier. Weg van Nederland.

HERSCHREVEN