Oude bekenden- Shawn Mendes {Voltooid}

2

'Wat doe jij hier?' Shawn trekt me naar een bankje. Hij gaat naast mij zitten.
'Ik ben hier op vakantie.' Ik kijk hem aan. Wow, hij is nog knapper geworden.
'Je bent veel veranderd in die vier jaar.'

Vier jaar. In die vier jaar is veel gebeurd. Hij is beroemd geworden, en ik...
Eigenlijk is Shawn alleen veranderd.
Ik trek hem in een knuffel. 'Ik heb je gemist.' Fluistert hij.
'Ik ook.' Hij laat me los. 'Koffie?' Vraagt hij. 'Altijd.' Glimlach ik.
We lopen samen naar de Starbucks, vanaf we 11 waren gaan we altijd daar naar toe.
'Zo, is er nog iets gebeurd in Nederland?' Ik negeer zijn vraag, ik wil het er niet over hebben. We staan in de rij voor de koffie. Ik neem altijd een latte machiato en hij altijd een cappuccino.
Als onze namen worden geroepen gaan we aan een tafeltje zitten.
'Je bent eindelijk beroemd geworden!' Zeg ik zacht. Hij knikt. 'Ja, mijn eerste album is een succes.' Handwritten, is een mooi album.
'Ben je al weer bezig met je tweede?' Ik neem een slok van mijn koffie, wat ben ik toch een fangirl.
Hij knikt. 'Ja, ik heb hem al af!'
'Dat is zo cool!' Hij grinnikt.
'Is er nog wat bij jou gebeurd?' Ik slik even. 'Nee.' Zeg ik. Ik zie dat hij me niet geloofd, maar hij vraagt gelukkig niet door. Shawn knikt en drinkt zijn laatste slok.
'Kom, we gaan naar mijn huis. Aaliyah wilt je vast weer zien!' Hij staat op. Ik schud mijn hoofd. 'Eerst ga ik andere kleren aan trekken.' Ik kijk wat ik nu aan heb. Bijna niks.

Shawn ligt op mijn bed met zijn mobiel. Eigenlijk best gek, dat we al doen alsof we weer beste vrienden zijn.
Ik trek snel een zwarte boyfriend aan en een wit shirt. Lekker basic.
'Let's go.' Ik pak mijn telefoon en het hotel pasje. Ik heb mijn ouders geappt dat ik bij een vriend van vroeger ben, dus die maken geen zorgen om mij.
Shawn staat op, grijzend. Wat heeft hij nu weer gedaan?
Ik voel mijn mobiel trillen.
@shawnmendes wilt u volgen.
Ik glimlach, natuurlijk mag dat. Ik klik op het accepteren knopje.
'Een beetje minder stalkerig mag ook wel, Shawn.' Hij grinnikt. 'Natuurlijk, mevrouw.'

Als we bij de lobby zijn doet Shawn zijn capuchon op en een zonnebril. Ik kijk hem vragend aan. Hij duwt ook een zonnebril op mijn neus.
'Paparazzi.' Zegt hij simpel.
Samen lopen we naar buiten. Ik kijk om mij heen.
Niemand.
'Dat is raar. Meestal achtervolgen ze me.'
Ik draai me om, ik zie tientallen meisjes ons achtervolgen. Waar komen zij nou weer vandaan?
'Shawn!' Gilt er een. De andere gillen mee.
'Snel!' We rennen naar Shawn's huis, die iets verder staat dan ik had gedacht. Hijgend staan we op her erf.
'Jezus, ik moet echt wat aan mijn conditie gaan doen.' Shawn zakt door zijn knieën.
'Tja, superster of sportman. Je kan het niet allebei zijn.' Zeg ik grijzend. Bij hem komt er een sarcastisch lachje uit.
'Grappig. Kom we gaan naar binnen.' We lopen zijn huis binnen.
Zijn huis ruikt nog steeds vertrouwd. Het was altijd een tweede huis voor me.
'Kom.' Shawn trekt me naar de keuken, waar ik Aaliyah zie zitten.
'Lotte?' Ze kijkt me volongeloof aan.
'Jup, that's me.' Ik geef haar een knipoog. Ze komt op me afgerend en ze springt in mijn armen.

'Shawn. Er zitten nog jongens boven.' Aaliyah zucht. Shawn knijpt zijn ogen geërgerd dicht.
'Wat een sukkels! Ik zei nog: ga naar huis, maar nee hoor!'
'Shawn, even tussenhaakjes, ik weet niet over wie je het hebt, maar je klinkt als een gestresste moeder.' Ik trek mijn wenkbrauwen op.
Aaliyah ligt op de tafel van het lachen.
Shawn zucht overdreven. 'Kom, nu ze er toch zijn.'
Hij pakt mijn hand en trek me naar boven, naar de zolder. Ik kan me die plek nog goed herinneren. De oude banken en de grote tv aan de muur.
Als we bij de deur staan, hoor ik veel jongens geschreeuw.
'Lotte, gewoon jezelf zijn dan komt het goed.' langzaam knik ik. Wat bedoelt hij er mee?
Hij zucht even en trekt de deur open.
Meteen is het stil.
Oh nee, niet die jongens?

HERSCHREVEN