Oude bekenden- Shawn Mendes {Voltooid}

27

Het is vroeg in de ochtend. Ik ben al opgestaan. Annie en Hayley liggen allebei nog te slapen.
Ik hoorde gisteravond dat Billy en Katie alweer terug zijn dus ik kan weer gaan. Het geld krijg ik later wel.
Ik doe de deur rustig dicht. Ik loop naar beneden, naar de lobby. Het is zo vroeg dat het restaurant nog niet open is.

'Awh miss Sea.' Een oudere vrouw komt naar mij toe gelopen. 'Kom maar met mij heen.'
Ze trekt me mee, ik kan nog net een glimp van de set zien.
Water.
Ze duwt me op een stoel. Ze begint met mijn make-up.
'Je krijgt niet veel op, omdat het een videoclip wordt met veel water.' Ik knik.
Daarna is mijn haar aan de beurt.
Ik krijg extensions in. Mijn haar ziet er nu zo zacht uit.
'Charlotte Sea!' De regisseur komt naar me toe. 'Charles.'
'Lotte.' Ik schud zijn hand.
'We beginnen met een stukje waar, Thom naar je huis komt en dan mag je toneelspelen en improviseren.' Ik knik, dit wordt wat.

We zijn klaar op de set. We hebben ongeveer 75 procent nu gedaan. Ik heb veel verschillende kleding aangehad vandaag. Ik moet steeds in het water zitten. En ik zal je een ding zeggen, het was niet warm water.
We gaan nu naar buiten bij de zee. Ze hebben speciaal voor mij een deel van het strand gehuurd.
Ik moet van Charles op de rotsen zitten. 'Kijk maar vooruit. Camera draaien. Ja, perfect. Lotte, je bent een 'Natural!'' Ik glimlach, hij is best aardig.

'Nu voor de laatste shot. Je moet gaan huilen.' Ik kijk hem aan. Huilen? Dat kan ik helemaal niet op commando.
'Denk aan iets zieligs.' Thom is allang klaar, maar hij vond het zo gezellig dat hij bleef.
'Klaar staan. Lotte. Op je knieën. Actie.' Ze zitten allemaal vooruit in hun stoelen naar mij te kijken. Ik probeer het, maar ik voel niks.
'Oké, jongens. Vijf minuten pauze.' Thom klapt in zijn handen. Hij pakt de camera over.
'Hier. Kijk.' Hij overhandigt me zijn telefoon. Ik kijk naar zijn beeldscherm.
Shawn en Camila zoenend op een feest. Ik voel de tranen ophoog komen. Ik staar in de verte. Hij houdt niet van mij. Ik ben alweer gefriendzoned. De tranen stromen over mijn wangen heen. Ik wist het.
Ik kijk naar Thom, recht de camera in. Daarom deed hij het dus, de perfecte scène. Veel mensen zullen denken dat ik huil om Trey, maar eigenlijk huil ik om Shawn.
'Kom hier.' Thom legt de camera neer en hij geeft me een knuffel. Ik begin te huilen.
'Je vindt wel beter.' Thom pakt me bij mijn schouders vast. 'Je hebt geen jongens nodig om sterk te zijn, Lotte.'
Ik glimlach door mijn tranen heen. Hij verdient het geeneens mijn tranen.
Het gaat veranderen.
Ik heb hem niet nodig.
Ik heb helemaal niemand nodig.

HERSCHREVEN