Oude bekenden- Shawn Mendes {Voltooid}

Epiloog

'Oh, jij kleine.' Ik ren Finn, mijn vijf-jarige zoontje, achterna. Hij gilt en rent natuurlijk naar zijn vader.
'Papa, help!' Gilt hij.
Shawn tilt hem op, maar laat hem bijna vallen als hij mij ziet. Hij proest het uit.
'Lotte! Wat heb jij gedaan!' Weet hij tussen het lachen door te krijgen. 
'Je hebt je spullen weer eens niet opgeruimd, Shawn.' Grom ik. De blauwe verf zit nu overal, op mijn kleren en op de grond.
'Oh sorry.' Hij laat Finn zakken, die rent gauw weg, naar buiten. De achtertuin in.
'Ga jij je zoon achterna. Ik ga even douchen.' Met die woorden strompel ik naar boven, met een spoor blauwe verf achter latend.
Als ik in de badkamer ben kijk ik in de spiegel. De blauwe verf zit echt overal, zelfs in mijn haar. Wat de kleine Finn allemaal kan aanrichten.
Finn was een ongelukje, hij was niet gepland. Eigenlijk pas twee jaar later, maar nu zou ik voor geen goud twee jaar wachten.
Ik weet nog toen ik het Shawn moest vertellen, ik was zo zenuwachtig. Ik was bang dat hij mij ging verlaten, maar gelukkig was hij zo blij, hij kon nauwelijks niet wachten.
Mijn ouders waren wel boos. Ik was volgens hun te jong om kinderen te krijgen, maar Bo wist gelukkig de boel te sussen.
Ik trek mijn spullen uit, en ik stap onder de douche. Ik weet dat ik niet lang kan douchen, god mag weten wat die twee aan het uitspoken zijn nu. Het zijn net twee kleine kinderen.

Na een korte douche stap ik eronder vandaan. Ik trek snel wat kleren aan die aan de verwarming hangen. Een joggingsbroek en een shirt van Shawn, een zwarte.
Ik begin bezig met mijn haar als ik iets zie liggen.
Een zwangerschapstest, zal ik het doen? Het is alweer bijna twee weken geleden dat we hebben geprobeerd. We willen heel graag een broertje of zusje voor Finn.
Ik ga het doen.

Nadat ik het heb gedaan, wacht ik. Ik ga verder met mijn haar en make-up om de tijd te doden. Het duurt zo lang. Mijn geduld is er niet beter op geworden door de jaren heen, eerder slechter.

Na 10 minuten is het zover. Ik mag kijken.
Ik zie twee streepjes, ik kijk snel op de verpakking. Bij Finn hoefde ik dat niet te doen, daar kwam ik pas drie maanden later achter tijdens de vakantie met Rosa. Ze had nog nooit zo hard gegild bij mij bijzijn.
Twee streepjes, zwanger.
Ik kijk van de verpakking naar de test. Dit kan niet waar zijn. Ik kijk nog een keer. Er staan echt twee streepjes.
Ik kijk naar mijn buik. Er zit daar een klein baby'tje.
Ik ben zwanger. Ik besef het nu pas.
'Ik ben zwanger!' Lach ik.

HERSCHREVEN.