Being the Hero

:4:

Pov Alexa
"Dit is echt overbodig" klaagde ik.
"Nonsens" zei Magnolia en pakte een tiara van haar plank.
"Sofie is niet de enige die in de kijker mag staan hoor. En trouwens, jij gaat morgen ook op de voorpagina's staan, ze zetten altijd de gezinsfoto op de cover"
"Het is wel haar 40ste verjaardag he" zei ik.
"Extra groot bal!" lachte ze en zette de tiara op mijn hoofd.
"Kom, draai eens een rondje"
Ik stak mijn vleugels op en vloog een rondje. Mijn donker blauwe jurkje golfde door de wind. Het had een sweethart neckline ingelegd met allemaal kleine kristalletjes. Ik had het klokje aangedaan maar had er wel een verbergingsspreuk op moeten uitspreken zodat niemand het zou zien. De tiara die Magnolia me gegeven had maakte het helemaal af.
"Helemaal klaar voor de cover" lachte Magnolia en maakte een rechthoek met haar vingers om me zogezegd te fotographeren. Ik rolde met mijn ogen en kwam voor haar staan.
"Dus welke kroon ga jij dragen naar het bal?" vroeg ik en zette mijn handen in mijn zij.
"Mijn kroonprinses Drakenrijk kroon" zei ze.
"Hij past perfect bij mijn nieuwe rode baljurk en matcht bij de kleur zwart van mijn haar en mijn ogen"
"Natuurlijk matcht hij, hij is voor jou op maat gemaakt" zei ik. Pff, prinsesen... De deur van de slaapkamer kraakte open en Maxim kwam tevoorschijn.
"We moeten bijna gaan Alexa, ben je klaar?"
"Jep" zei ik en deed nog even snel mijn schoenen aan. Samen vlogen we naar de achteringang van het paleis. Voor het bal was er een soort optocht ter ere van mam, daarna volgde nog een speech en dan eindelijk het feest zelf. Ik zuchtte en landde op onze praalwagen.
"Kom op Alexa, een beetje enthousiasme mag wel hoor" zei pap en kwam naast me zitten.
"We doen dit tenslotte wel maar 1 keer per jaar"
"Een keer te veel al vraag je het mij" mompelde ik onverstaanbaar en Maxim kwam tegenover me zitten.
"Waar is mam eigenlijk? Ze is laat" zei ik.
"Ze komt er zo aan, Fleur moest nog wat dingen met haar bespreken" zei pap. Hmm, dat zal wel. Het was waarschijnlijk gewoon een dom excuus. Nadat ze me het klokje gegeven had, merkte ik dat ze ontzettend veel achterhield voor iedereen. Ze kon dingen verbergen en liegen. Dat was iets dat ik nog nooit eerder bij haar gezien had. Iedereen dacht dat ze perfect was, dat was ze dus duidelijk niet. Ze had duistere geheimen. Geheimen die ik wel wou weten. Mam kwam aanvliegen en landde tegenover pap op de praalwagen.
"We kunnen vertrekken" zei ze tegen de bestuurder en daarna keek ze ons lachend aan.
"Wat had de koningin je nog te vertellen mam?" vroeg ik en kruiste mijn armen.
"Fleur? Oh euh, ja, natuurlijk, Fleur moest me nog spreken in verband met vanavond" zei ze, duidelijk gelogen.
"Er gaat heel wat gebeuren weet je, meer dan je zou denken"
Ze beet even op haar lip, alsof ze dat niet had mogen zeggen. Ze was helemaal niet bij koningin Fleur, ze was duidelijk met iets anders bezig. Iets waar wij niets van mochten weten...

-time skip-

"Hey, pssst, Alexa!" fluister-riep Drake van achter me.
"Kom"
Hij pakte mijn arm vast en trok me uit mijn stoel. Mams speech was bezig en de optocht was net gedaan. Drake sleurde me mee tot bij Ben en ik keek hem even geïriteerd aan.
"Wat doe je nou? Mam is aan het speechen, ik moet zo op" fluisterde ik.
"Tijd zat" lachte Drake.
"Haar speech is toch saai"
"Hij heeft gelijk weet je" zei Ben.
"Het lijkt wel alsof ze afscheid van iedereen aan het nemen is in plaats van dat ze altijd zo vrolijk spreekt"
"Er is iets aan de hand met haar, ik weet alleen niet wat" zuchtte ik en keek naar mam die op het grote podium stond.
"En wat denken jullie hier uit te spoken?"
Ik draaide me om en zag Stino staan, Drake's vader.
"Jullie moeten op jullie plek zitten, zeker jij" zei hij en keek naar Drake.
"Paaap" klaagde hij en keek naar zijn vader.
"Niemand merkt zelfs dat we weg zijn, ze kijken toch alleen maar naar Sofie"
"En trouwens, waarom zit jij niet op je plek?" vroeg Ben.
"Om jullie in het gareel te houden" zei hij en lachte wat.
"Kom, jullie moeten nu echt terug naar jullie plaatsen"
"Nou, tot op het bal dan maar" zei Ben en wandelde weg.
"Ja, ik zie je daar" zei ik en keek nog even naar Drake.
"Mooi costuum trouwens"
Met dat ging ik weer naar mijn plaats tussen Maxim en pap.
"Perfecte timing" fluisterde Maxim.
"Volgens mij is het bijna afgelopen"
"Wanneer heb ik geen perfecte timing kleine broer? Ik ben toch de dochter van" zei ik en keek hem lachend aan.
"Tss, natuurlijk" zei hij en stond op.
"Kom, we worden zo aangekondigd"
En net op dat moment werd er gevraagd dat de hele familie Van Hemelen op het podium wou komen. Mam en pap kusten voor de foto en Maxim en ik stonden elk langs een kant. Zo ging dat elk jaar, want waarom veranderen als het al goed is? Na het spotlightmomentje kon ik naar de jongens gaan en gingen we samen naar de balzaal.
"Jullie zien er chic uit" lachte ik. Ben had een zwart pak met een wit hemdje en een oranje das. Drake een zwart pak, wit hemdje en een rood strikje.
"Zwijg" siste Drake, die voelde dat ik over het strikje wou beginnen.
"Ik wil er geen woord over horen"
"Het moest van zijn moeder" zei Ben en wees naar Drake's strikje.
"Als straf voor het brossen"
Ik moest moeite doen om mijn lach in te houden terwijl Drake me geërgerd aankeek.
"En wat heb jij aan dan? Je lijkt wel Magnolia" zei hij.
"En dat is een belediging?" vroeg Magnolia, die nu met haar armen gekruist achter hem stond. Nu kon ik mijn lach niet meer inhouden, dit was te veel. Ben begon ook te lachen terwijl de prinses kwaad naar Drake keek en hij haar blik probeerde te ontlopen. Zij was wel zijn toekomstige koningin, hij moest oppassen met wat hij zei. In mijn ooghoek zag ik opeens mam voorbij glippen. Ze ging richting de uitgang van de balzaal, naar de binnentuin. Verdacht.
"Hey jongens, ik ga wat te drinken halen oké?"
"Is goed" zei Ben.
"Neem voor mij ook wat mee!" riep Drake me nog achterna terwijl ik mijn moeder naar buiten volgde. Daar zag ik ze staan samen met Tom en Stino. Ze praatten heel stil maar ik kon toch het een en ander opvangen.
"Dus jullie voelen het ook?" vroeg mam zuchtend.
"Je zei dat we tot de verduistering hadden" siste Tom ernstig.
"Dit is een abslotute ramp Sofie!"
"Ik heb een nieuw visioen gekregen een week geleden" zuchtte mam.
"Ik wou het jullie wel vertellen, ik wist gewoon niet hoe"
"Je had het ons moeten vertellen Sofie" zei Stino streng. Ik had hem zelden zo serieus geweten.
"Hoe kunnen we nu onder dit feest onderuit komen? JOU feest"
"We moeten ze gewoon zo snel mogelijk verjagen en zorgen dat we niet te veel aandacht trekken" zei mam.
"We kunnen haar aan, we hebben dit al vaker gedaan"
"Maar nog nooit tijdens een evenement als dit" siste Tom en wees in de richting van het paleis.
"Wat als iemand ons ziet?"
"Dat is het net, iedereen is hier" zei mam.
"Niemand zal ons zien"
"Goed, maar laten we het wel snel doen oké?" zuchtte Stino.
"Geen gevecht uitlokken, gewoon verjagen, voorlopig"
"Mee eens" zei mam en keek hen even apart aan.
"Laten we gaan, volgens mij komt het van de stenen vlakte"
Mam strekte haar vleugels en Stino transformeerde. Tom sprong op Stino en ze vlogen weg. Hier moest ik achteraan.