Being the Hero

:38:

Pov Simon
Ik keek even op toen Alexa kwaad ze kamer uitliep. Drake bleef stomverbaasd achter en ik haalde een oortje uit mijn oor.
"Over wat ging dat nu weer?" vroeg ik verward.
"Drake zei dat ze paranoïde is omdat ze dacht Ben gezien te hebben" verklaarde Nina.
"Je zei wat?" vroeg ik met grote ogen en staarde mijn grote broer aan.
"Ik bedoelde het niet zo" zuchtte hij en ging met een hand door zijn haar.
"Jullie eerste ruzie als koppel, oh dit word goed" lachte Nina.
"Oh zwijg" siste Drake en keek naar de richting waarin Alexa gelopen was.
"Ik kan haar maar beter even laten afkoelen..."
"Je hebt waarschijnlijk gelijk" zuchtte ik en stond op.
"Maar ik ga toch maar eens kijken"
"Veel succes" mompelde Nina.
"Zorg dat je hoofd er niet afgeblazen word"

Even later stond ik voor haar deur. Het duurde even voordat ik de moed vond op aan te kloppen, zoals ik dat altijd heb. Het kwam door mijn verleden. De laatste tijd leek het me harder achterna te zitten dan anders. Misschien omdat ik nu met mijn ouders praatte en de Blacks overal opdoken. Black, de achternaam van Isabelle's familie. Van haar zussen Annabelle e-en Mirabelle... Van haar broer Tibeau, die lang geleden al gestorven was, samen met hun ouders. Tibeau was dood, Annabelle was dood, Mirabelle sleurde Alexa naar de duistere kant en Isabelle deed hetzelfde met Ben. De Blacks waren dan ook niet echt de meest normaalste of vriendelijkste familie. Er kwam geen antwoord van Alexa maar toch opende ik de deur en wandelde naar binnen. Het raam stond wagenwijd open en ik zuchtte.
"Ja, ze is al even weg"
Geschrokken keek ik achteruit en zag Ben op het bed zitten.
"Jezus!" siste ik geschrokken en hield een hand op mijn borst.
"Nee, Ben" grijnsde hij en wees naar zichzelf.
"Ik dacht dat ik de vorige keer duidelijk genoeg was geweest" zei ik wat kwaad.
"Je kan niet zomaar door elk open raam naar binnen vliegen!"
"Tss, daar is toch niks aan?" vroeg hij.
"En ik wou je nog eens zien, het is lang geleden weet je"
"Het is 3 dagen geleden" zei ik droogjes en kruiste mijn armen.
"Alexa zag je in het ziekenhuis vandaag, ze heeft je herkent"
"Hey, dat is niet mijn schuld" zei hij.
"Wie z'n schuld is het anders?" vroeg ik.
"De goden?"
"Simon, alsjeblieft, doe niet zo" zei hij en keek me met zijn zielige blik aan.
"Je weet dat ik mijn best doe..."
Ik zuchtte en plofte naast Ben neer op het bed.
"Ja, sorry, ik weet het"
Hij legde een arm om me heen en trok me tegen hem aan.
"Zo mag ik het horen"
"Hey, je weet het" lachte ik.
"Vrienden"
"Wat er ook gebeurt" maakte hij af en glimlachte. Ik glimlachte terug en keek weg, naar het raam.
"Heb je gezien waar ze heen ging?"
"Nope" zei hij, zijn arm nog steeds om me heen.
"Maar ik zou me er geen zorgen over maken"
"Hmm" humde ik en keek weer naar Ben.
"Hoe is het met je moeder?"
"Ze is vandaag ontslagen uit het ziekenhuis" zuchtte hij.
"Dus verwacht maar een aanval ergens deze week"
"Ik zal voorbereid zijn" zei ik en zag dat hij wat verzonken was in gedachten.
"Waar denk je over?"
"Mam" zuchtte hij.
"Ze zei dat ze me wat belangrijks ging vertellen vandaag, dat het tijd is omdat ik nu oud genoeg ben"
Ben was begin deze week 18 geworden. Hij verjaarde dan ook al in januari. Alexa in november en Drake in oktober.
"Weet je over wat het gaat?" vroeg ik maar hij schudde zijn hoofd.
"Ze zei dat het iets met onze familie te maken had, meer weet ik niet"
Ik slikte. Daar was het weer. De familie Black. Als Isabelle haar geschiedenis zou vertellen dan zou Ben me misschien niet meer willen zien... Of toch, als ze dat stuk erbij vertelde.
"Nou, laat het me weten als je het niet meer aan kan" zuchtte ik en stond op.
"Ik moet dringend mijn zus gaan zoeken"
"Als je wilt help ik je zoeken" zei hij en stond op.
"Ik kan haar zeg maar opsporen"
"Oké" zei ik en glimlachte.
"Laten we gaan dan"

Pov Drake
Nu had het wel lang genoeg geduurd. Ik stond op en ging op weg naar Alexa's kamer. Ik klopte aan maar wachtte niet op een antwoord en wandelde meteen naar binnen. De kamer was leeg, het raam stond open en de negatieve energie hing in de lucht.
"Ben" siste ik en verliet de kamer met een harde klap van de deur.

Pov Alexa
Ik werd langzaam wakker toen er opeens iets de zon bedekte. Of moet ik iemand zeggen.
"Gevonden!"
Daarna greep een hand me vast en mijn ogen schoten open. Ik was klaar om het uit te schreeuwen toen ik zag wie me vasthad maar hij bedekte mijn mond.
"Ssssht" siste Ben.
"Je moet niet heel de Elfenwereld bij elkaar schreeuwen, straks denkt iedereen dat de zwarte zieneres aanvalt"
Hij glimlachte en keek naar ergens ver weg achter me terwijl hij nog steeds mijn mond bedekt hield. Zijn ogen straalden en zijn pupillen verwijden, alsof hij naar iets aan het kijken was waar hij van hield. En weer was het niet een iets maar een iemand.
"Oh goden zij dank"
Ik herkende duidelijk Simons stem en hij landde naast ons op de wolk.
"Hmmhmmhm" murmelde ik en Simon keek naar Ben. Ze wisselden even een paar blikken met elkaar voordat Ben met zijn ogen rolde en me vrij liet.
"Voor wat was dat in hemelsnaam nodig!" riep ik kwaad en sloeg op Bens arm. Maar omdat ik nog geen decimeter was, deed het hem niet veel.
"En jij!" siste ik en keek naar Simon.
"Sinds wanneer werk jij samen met Ben?! Hij is wel onze vijand of was je dat vergeten?!"
"Alexa, rustig" zei hij wat geschrokken en keek me met enige angst aan.
"B-Ben heeft me geholpen om jou te vinden, dat is alles"
"Echt, het is waar" zei Ben.
"Je kan Simon vertrouwen, dat weet je"
Ik zuchtte geërgerd en veranderde weer naar mijn menselijke vorm.
"Als Drake hierachter komt dan vermoord hij je, dat weet je toch?" vroeg ik.
"Daar hoef je me niet aan te herinneren" zuchtte Simon en keek naar Ben.
"Jij kan maar beter gaan, Isa gaat zich afvragen waar je bent. Zeker nu ze uit het ziekenhuis is"
"Dus jij was het toch!" riep ik uit. Hij lachte even kort en haalde zijn schouders op.
"Ach, je kent me, ik ben de slechterik voor iets"
Daarna verdween hij in een soort zwarte mist van negatieve energie en ik moest hoesten. Simon rolde met zijn ogen en zuchtte.
"Dat doet die nou elke keer..."
"Je ziet hem vaker?" vroeg ik argwanend.
"Alleen om wat bij te praten" zei hij verdedigend en stak zijn handen in de lucht.
"We spelen geen informatie naar elkaar door als dat is wat je denkt"
"Simon, het is gewoon te gevaarlijk om met hem af te spreken" zei ik.
"Wat als de anderen erachter komen? Wat als Isabelle erachter komt? Dit zou voor grote problemen kunnen gaan zorgen"
"Denk je dat ik dat niet weet soms?" siste hij.
"Maar Ben wil niet luisteren, hij komt of ik dat nu wil of niet. Dus dan kan ik er toch beter het beste van maken of niet dan?"
Ik zuchtte en stond op.
"Laten we teruggaan voordat iemand ongerust word"