Being the Hero

:14:

Pov Drake
En poef, we waren weer in de tussenwereld. Wat in hemelsnaam was dat voor iets? Liet hij ons nu gewoon teleporteren? Tegen onze wil? Ik kon het niet geloven... Zo krachtig was pap zelfs nooit geweest... Ik keek naar Alexa, die zo te zien haar eigen stroom aan gedachten en vragen had op dit moment. Ik keek weer op en zag dat Maxim ons verward aankeek.
"Hey" zei ik.
"Euhm hey?" zei hij wat in de war.
"Waar komen jullie vandaan?"
"Aarde" zei ik.
"Hebben jullie Ben gevonden?" vroeg hij.
"Nou... Niet helemaal" zuchtte ik en wandelde in de richting van de algemene ruimte. Een plek waar ik hoopte zowel mam als Lilo aan te treffen. En het zat me mee, ze zaten hier allebei.
"Zijn jullie terug?" vroeg mam. Euh duh, natuurlijk zijn we terug waarom zou ik hier anders staan?
"Ja" zei ik inplaats van dat.
"En ik heb een klein vraagje"
"Heb je Ben gevonden?" vroeg Lilo.
"We hebben iemand anders gevonden" zei ik en ze keken me een beetje verward aan.
"Hij beweert mijn half broertje te zijn" zei ik daarna en ik zag de schok even door hun ogen trekken. Zouden ze ervan weten? En zo ja, waarom hadden ze het voor ons achtergehouden? Nou ja, dat laatste leek me wel duidelijk. Maar waarom bleven ze bij hun partners wanneer ze wisten dat ze hen bedrogen?
"Jullie weten ervan of niet dan?" vroeg ik lichtelijk verbaasd.
"Waar is Alexa?" vroeg Lilo om mijn vraag te ontwijken.
"Ik ben hier" zei ze en kwam naast me staan.
"Pap, wie was die jongen? Is hij echt onze half broer?"
Lilo zuchtte en keek naar mam, die triest naar de grond staarde.
"Ja oké, het is waar, je vader had een affaire!" riep mam en barste in tranen uit. Lilo rolde met zijn ogen en zuchtte.
"Zo ging het helemaal niet" zei hij en richtte zich vooral tot Alexa.
"Je moeder en Stino raakten dronken, echt stomdronken. Ze wisten niet meer wat ze deden... Het was een onenightstand"
"Het was een affaire!" schreeuwde mam.
"Ze hebben erover gelogen tegen ons! Dat weet je maar al te goed! Ze hebben dat verhaal verzonnen toen je oh zo trouwe vrouw zwanger raakte!"
"Je overdrijft weer eens Evie..." klaagde Lilo en stond op.
"Het was een stomme dronken fout, jij hebt hem er nooit om vergeven"
"Hij had een affaire" siste ze en stond dramatisch op om dan helemaal overstuur de kamer uit te rennen. Nina kwam ondertussen verward binnen en keek meteen naar mij.
"Wat heeft die opeens gekregen?"
"We zijn er net achtergekomen dat pap een kind had met Sofie" zei ik en kruiste mijn armen.
"No big deal, ik snap niet waarom ze zo reageert"
Volgens mij was het sarcasme heel duidelijk voelbaar.
"Wat?!" vroeg ze verbaasd. Lilo zuchtte en keek me geërgerd aan. Laten we zeggen dat ongeveer een halfuur later iedereen wist wat er gaande was. Het bleek dat toen Sofie zwanger was van haar tweede kind, Simon, dat het het kind van mijn vader bleek te zijn. Het was een miskraam, of toch, dat is wat ze de werelden wijsmaakte. Want eigenlijk was Simon dus al die tijd in leven geweest... En omdat hij het kind van 2 spiegelbeelden was en geen echte broers of zussen had, was hij zijn eigen spiegelbeeld. Plus dat zijn ouders de machtigste wezens van het magische rijk waren en hij dus oppermachtig kon worden mits de juiste training. Volgens mij was dat nog nooit gebeurt in de geschiedenis van de 3 werelden... Een kleine fout en dit kon catastrofaal aflopen. Als de zwarte zieneres hem in haar macht zou kunnen krijgen, betekende dat het einde van de werelden. We moesten weer met hem gaan spreken. Nu. Alexa dacht er hetzelfde over maar helaas onze ouders niet. Laten we maar zeggen dat ze dachten dat we elk in onze kamer waren op dit moment...
"Hoe heeft hij die deur nu zo snel kunnen maken?" vroeg ik verbaasd en staarde naar de in-perfecte-staat voordeur.
"Heel simpel Drake, men noemt het magie" zei Alexa en deed haar dat-is-toch-overduidelijk gezicht.
"Ben je soms vergeten dat hij deels mens, draak en elf is?"
"Nee, het is alleen... Ik weet niet"
"Je had verwacht dat hij de deur hier gewoon gebroken zou laten liggen?" vroeg ze en kruiste haar armen.
"Nou, ja" zei ik en haalde mijn schouders op.
"Wel zonde"
"Hoe bedoel je zo-"
Ze hield op met praten van zodra ik de deur intrapte. Ik lachte en keek haar aan.
"Zoals ik eerder zei, zonde"
"Dit kan je toch niet menen..." hoorde ik haar mompelde terwijl ik naar binnen ging.
"Niet te geloven dat je de deur weeral hebt ingetrapt"
"Hoe wou je anders binnenkomen?" vroeg ik.
"Ja Alexa? Hoe wou je anders binnenkomen?"
Ik draaide me verward op en zag Ben staan.
"Oh goden zij dank, we hebben je gevonden" zei Alexa, duidelijk opgelucht, maar haar blik veranderde meteen toen Simon naast hem kwam staan.
"Het is niet dat we de deur gewoon zouden openen" zuchtte Simon en keek naar Ben.
"Nee toch?"
"Nah" zuchtte hij en bleef ons aankijken.
"Dus jullie hebben elkaar al ontmoet, wat leuk" zei ik.
"Maar kunnen we dit theekransje misschien voortzetten in, ik weet niet, de tussenwereld? Waar we allemaal veilig zijn voor die gestoorde psychopaat die achter ons aanzit"
"Laat jij hem zou over je moeder spreken Ben?" vroeg Simon en kruiste zijn armen.
"Nee, ik denk het niet" zei Ben en keek me recht in de ogen.
"M-moeder?" vroeg Alexa alsof ze mijn gedachten kon lezen. Dit kon niet. Ze had hem gevonden en gebrainwasht of zo. Dat kon haast niet anders.
"Wat heeft ze je wijs gemaakt Ben?" vroeg ik terwijl ik van Ben naar Simon keek en weer terug.
"Of heeft hij dat gedaan? Staat hij aan haar kant?"
"Wat had je nu verwacht Drake? Dat ik aan jullie kant zou staan? Na wat mijn ouders, jullie ouders, me hebben aangedaan? Ik dacht het niet" zei Simon en grijnsde.
"Sterker nog, ze is effectief zijn moeder... Jullie ouders zijn niet de enige die een klein ongelukje hebben gehad"
"Tom had een affaire..." fluisterde ik vol ongeloof.
"Ben is geen mens..."
"Klopt" lachte hij en bleef me aanstaren.
"In feite ben ik een half-mens"
"Half-mens? Maar dat betekent dat je ook..." begon Alexa maar maakte haar zin niet af. Het betekende dat Ben ook een magische kant had en dus een magnia. Nou ja, dit gaf opeens wel een hele andere kijk op de situatie...