Being the Hero

:31:

Pov Alexa
"Oooh Aleeeeexaaaaa!" riep Heather en zwaaide de deur van mijn kamer open. Ik lag op het bed naar het plafond te staren en na te denken over mijn gevoelens voor Drake en Kevin. Alles was zo verwarrend op dit moment...
"Wat is er?" vroeg ik klagend en kwam overeind.
"Ik heb een veeeerraaaaasssiiiiiing!" riep ze veel te enthousiast en een beetje zingend. Ze trok me van het bed en zat overduidelijk te popelen om me door het hele huis te slepen om naar die verrassing te gaan. Ik zuchtte en rolde met mijn ogen. Er was geen ontkomen aan, ik moest wel meegaan in dit euhm... wat het ook was.
"Best... Wat is je verrassing?" vroeg ik. Ze begon hysterisch te lachen en trok me door de gangen, net zoals ik verwacht had... We kwamen aan bij de denktank. Het was een lege kamer voor als er een groot probleem was en de gouverneur moest nadenken. Dan zonderde ze zich daarin af. Het was geluiddicht en alles.
"Wat doen we hier?" vroeg ik en keek naar Heather. Ze leek te kijken naar iets achter me en voor ik het wist voelde ik handen op mijn schouders.
"Boe!"
"Aaaah!" riep ik en schoot spontaan een ijsbal uit mijn hand. Gelukkig raakte die het plafond en niet Magnolia, die blijkbaar achter me stond.
"HOE VAAK HEB IK JE AL WEL NIET VERTELD ME NIET ZO TE LATEN SCHRIKKEN!" riep ik, nog steeds in schok en met een veel te snelle hartslag.
"Ja, weet ik" zei ze en ging naast Heather staan.
"Je schoot zowat een gat in mijn dak!" riep Heather.
"Mags liet me schrikken" siste ik.
"Is zij de verrassing?"
"Niet helemaal" giechelde Magnolia en keek naar de deur.
"Er staat iets in de denktank of niet dan?"
"Meer een iemand" zei Heather en opende de deur.
"Get your ass in there"
Ik rolde met mijn ogen en ging naar binnen. Achter me werd de deur meteen in het slot gedraaid zodat ik niet meer kon ontsnappen. Wie ik daar zag staan had ik in geen eeuwen verwacht. Over slechte timing gesproken...
"K-Kev..." zei ik bijna geluidloos. Hij lachte en vloog me in de armen.
"Omg Alexa, ik heb je zo gemist..." fluisterde hij.
"I-ik jou ook..." zuchtte ik en keek hem verbaasd aan.
"Je bent in de magische wereld... Weten je ouders dat je hier bent? Je vader? Omg hij gaat ons zo vermoorden als hij hierachter kom-"
"Hey, sssh" lachte Kevin en kuste me.
"Pa is weg, hij komt hier nooit achter"
"Echt niet?" vroeg ik stil.
"Echt niet" lachte hij.
"En deze plek is awesome! Ik meen het, alles is zo cool hier"
"Dat heet magie, geloof ik" lachte ik en hij kuste me opnieuw. De kus, het voelde niet meer hetzelfde... Het voelde niet als die van Drake...
"Magie is geweldig" lachte hij en ik keek hem even verbaasd aan.
"Wow, zeker dat je de zoon van je vader bent?" vroeg ik lachend.
"Helaas wel" zuchtte hij en keek me in de ogen.
"Is er iets Alexa?"
"W-wat? Nee, wat zou er moeten zijn?" vroeg ik en ging met een hand door mijn haar. Smooth, wauw, goed gedaan Alexa.
"Nou, de meiden vertelden me dat je er een beetje onderdoor zit" begon hij.
"Je doet zo negatief, sluit jezelf op in die kamer... Heather zegt dat je er bijna nooit uitkomt"
"E-er zijn wat dingetjes gebeurt de laatste tijd..." zuchtte ik.
"Waarom heb je me dan niet gebeld?" vroeg hij.
"Je weet dat je met mij over alles kan praten, ja toch?"
"Niet over dit" zei ik en keek hem in de ogen.
"D-Drake heeft me gekust, Kev... E-en ik heb terug gekust..."
Tranen vormden zich in mijn ogen toen ik de woede zag in die van Kevin.
"Hij deed wat?!" riep hij.
"Oh die kleine... Aaargh! Waar is hij?! Dat ik hem eens leer om van mijn vriendin af te blijven!"
"Kevin nee! Ten eerste, hij is een draak, hij zou je zo kapot maken" zei ik en greep zijn arm.
"En ten tweede... I-ik vond het leuk..."
Hij keek me met een geschokte uitdrukking aan voordat ik verder ging.
"V-volgens mij h-heb ik gev-voelens voor Drake, Kev..."
Hij liet me los en ging onmiddellijk een paar stappen achteruit. Sprakeloos.
"J-je... Wat?!"
Ik begon te huilen en schoof tegen de muur naar beneden.
"H-het spijt me zo... Het spijt me zo zo erg Kev..."

Pov Drake
Ik wandelde naar de grond starend door de gangen van dit enorme huis totdat ik hen tegenkwam. Heather en Magnolia.
"Maggs?" vroeg ik verward en lachte.
"Wat doe jij hier? Waarom heeft niemand me verteld dat je zou komen?"
"Verrassing" lachte ze knuffelde me. Magnolia was op Alexa na echt mijn beste vriendin. Aan haar kon ik echt alles kwijt, alles wat ik aan Alexa niet kwijt kon. Zoals mijn crush op haar bijvoorbeeld.
"Waarom heb je me niks gezegd?" vroeg ik en keek haar in de ogen. Pikzwarte maar wel wondermooie ogen.
"Dan zou het geen verrassing meer zijn of wel dan?" vroeg ze.
"En ik ben hier ook eigenlijk helemaal niet voor jou"
"Hoe bedoel je?"
"Ik heb haar gevraagd om iets voor Alexa te doen, je weet wel, om haar wat op te vrolijken" zei Heather.
"Dus we hebben haar vriendje hierheen gehaald" lachte Magnolia.
"Geweldig toch!"
"K-Kevin is hier?" vroeg ik verbaasd en keek naar de deur. Ik wou hem openen maar hij zat in het slot.
"Open die deur nu meteen" zei ik dwingend.
"Wat? Drake waarom?" vroeg Heather verward.
"Omdat het geen goed idee was om Kevin hierheen te halen" siste ik. Ze wisselden nog even een blik met elkaar voordat Heather de deur opende. Kevin kwam er woedend uitgestormd en begon me als een gek te slaan. Ik zocht een drukpunt en haalde hem zo neer. Daarna ging ik naar binnen en zag Alexa huilend tegen de muur zitten.
"Alexa!"
"D-Drake?" vroeg ze snikkend en keek op. Ik ging meteen naast haar zitten en sloeg mijn armen om haar heen.
"Hey, sssht, het is al goed... Wat is er gebeurt?"
"H-het is u-uit" snikte ze en veegde wat tranen weg.
"En het is mijn schuld" mompelde ik.
"Niet dan?"
Ze knikte. Ze had hem verteld over onze kus. True love kiss, zoals Ben het noemde. Hij had er duidelijk niet zo goed op gereageerd... Ik wou opstaan maar Alexa klampte zich volledig aan me vast.
"N-nee, blijf hier" fluisterde ze terwijl er nog steeds tranen over haar wangen gleden.
"Ik wil niet alleen zijn..."
"Je bent niet alleen Alexa, dat zul je nooit zijn" fluisterde ik en knuffelde haar. Want daar was ik voor. Ik moest haar gebroken hart weer helen. Ik was de beste vriend, dit is wat ik doe...

Pov Simon
Simon... werd er in mijn hoofd gefluisterd. Ik keek verward om me heen, wetende van wie die stem kwam.
"Tom?" vroeg ik maar zag hem niet.
Het is tijd... De keuze is gevallen, je moet hen brengen...
"M-maar Ben...?" vroeg ik verward.
Geen Ben, alleen jij... en hen...
"Oké dan" zuchtte ik en stond op. Tijd, hm, hier had ik al jaren op gewacht... Om het te zien, om er te zijn. Maar het zouden er 3 moeten zijn, niet 2. Ik zuchtte en knipte in mijn vingers. Ik verscheen voor Alexa en Drake, die knuffelend op de grond zaten.
"Oké, ik weet niet wat jullie hier aan het doen zijn maar jullie moeten meekomen" zei ik.
"W-wat?" vroeg Alexa verward en kroop overeind. Drake hielp haar en ze keken me beide aan alsof ik ze net iets in het chinees gezegd had.
"Het is tijd" zei ik simpelweg.
"Tijd voor wat?" vroeg Drake.
"Sorry Simon maar je gaat toch echt wat specifieker mogen zijn"
"Het is tijd voor jullie om onze ouders te zien" zei ik en glimlachte.
"We gaan naar de Tempel der Goden en Helden"