Being the Hero

:34:

Pov Drake
Er werd op de deur geklopt. Het was 6 uur in de ochtend maar ik lag al wakker van 3 uur. Pap zien had me goed gedaan, dacht ik tenminste. Het was fijn om te weten dat hij over me waakte van waar hij nu dan ook mocht zijn. Ik klom uit het bed en slenterde naar de deur. Ik zwaaide de deur open en deed niet eens de moeite om te kijken wie het was.
"Wat?" vroeg ik bot.
"K-kan ik binnen komen?"
Ik herkende de stem onmiddellijk en keek meteen op.
"Omg Alexa, sorry, ja, ja kom binnen" zei ik en hield de deur voor haar open.
"Wat is er?"
"Euhm, n-niks... H-het is gewoon dat... Toen we gisteren onze ouders zagen... I-ik..." stotterde ze met tranen in haar ogen.
"Sorry..."
Ze barste in tranen uit en ik trok haar meteen in een omhelzing.
"Hey, ssh, het is oké" fluisterde ik en wreef over haar rug.
"Je werd herinnert aan die avond, of niet dan?"
Ze knikte en huilde harder. We gingen op de rand van het bed zitten terwijl ik haar nog steeds probeerde te troosten. Zo zaten we daar even, in stilte. Het enige wat je kon horen was Alexa's gehuil. Na een tijdje hield het op en veegde ze haar tranen weg.
"H-het spijt me Drake... Het is gewoon dat ik vannacht... het allemaal opnieuw beleefd heb..."
"Het is normaal dat je nachtmerries hebt Alexa, het was een traumatische ervaring"
"Nee Drake, je begrijpt het niet... I-ik..."
Ze zuchtte en staarde naar de grond.
"Het is gewoon allemaal wat veel voor me geweest de laatste tijd... Nu met onze ouders en...en..."
"Kevin?" vroeg ik stil.
"Ja" fluisterde ze bijna geluidloos en leunde op mijn schouder.
"H-het spijt me..." zuchtte ik.
"Van die kus en alles"
"Nee, je moet je niet verontschuldigen" mompelde ze en keek me aan. Haar ogen waren helder blauw en ik kon het niet helpen maar staren. Ik voelde dat ik roder werd in mijn gezicht maar het kon me vrij weinig schelen. Nog voor ik me realiseerde wat ik aan het doen was, kuste ik haar. Alweer. En ook al wist ik dat dit verkeerd was, ik kon niet stoppen. Ik voelde hoe Alexa schrok maar daarna ontspande. Ze begon me voorzichtig terug te kussen en vlinders vlogen door mijn buik. Bij elke aanraking gingen er tintelingen doorheen mijn hele lichaam, ik wou niet dat dit gevoel ophield. Maar Alexa trok weg en keek me even blozend aan. Daarna keek ze weg en ik realiseerde me dat ik het net volledig verprutst had.
"Omg Alexa, s-sorry..." was alles dat ik eruit kreeg. Het was stil totdat Alexa opeens begon te lachen. Ik keek haar verward aan tot er tranen in haar ogen stonden van het lachen.
"Waarom?" vroeg ze en keek me aan.
"Drake, dit is het beste dat er de afgelopen tijd gebeurt is! Met Isabelle, Annabelle, Ben, alles! Simon, Kevin, onze ouders!"
Ze ging weer hysterisch hard lachen en ik staarde haar even aan voordat ik met haar mee begon te lachen. Want ik moest eerlijk toegeven dat ze wel een punt had. In al deze miserie had onze kus voor magie en licht gezorgd. Liefde in tijden van duisternis.
"W-wacht" zei ik opeens en keek haar serieus aan.
"Betekent dit dat...?"
"Misschien" fluisterde ze en keek me lachend aan.
"Maar het is net uit met Kevin, ik wil het graag rustig aandoen"
"Snap ik" zei ik en keek haar lachend aan.
"D-dit is geweldig!"
Ik kon niet meer ophouden met lachen. Alexa vond mij ook leuk! Ongelofelijk! Dit was absoluut de beste dag van mijn leven en het was nog maar ochtend.
"Dus? Wil je mijn vriendje zijn?" vroeg ze.
"Om het even officieel te maken en alles"
"Omg ja! Alexa ja!" riep ik in haar gezicht en kneep haar bijna fijn.
"Wauw, je reageert echt als een meisje" lachte ze en ik rolde met mijn ogen.
"Je weet totaal niet hoe lang ik hier al op gewacht heb" lachte ik.
"Ik ben echt al eeuwen verliefd op je. Ik heb gedroomd van dit moment!"
"Wowowow, rustig aan daar" lachte ze.
"We doen dit op mijn tempo, ja?"
"Ja" zei ik, nog steeds lachend. Wauw, ik moest er echt uitzien als de grootste debiel ooit. Maar het maakte niets uit. Alexa was mijn vriendin! Yes!
"Hey, Drake" zei ze en knipte een paar keer met haar vingers.
"Gaan we ontbijten?"

Pov Simon
Ik zat mijn mijn benen te wiebelen aan de eettafel. Ik was nerveus, kon je me het echt kwalijk nemen dan? Er kon elk moment een vulkaan uitbarsten en ik had geen idee welke. Dit hele eiland stond namelijk vol met vulkanen. Waarom zou je hier zelfs willen wonen? Sommige wezens waren toch ook echt onverklaarbaar...
"Is er iets Simon?" vroeg Maxim wat bezorgd en keek naar mijn handen. Ik volgde zijn blik en schrok een beetje van mezelf. Mijn handen, waarvan ik dacht dat ze rustig op de leuning lagen, waren verandert in klauwen en scheurden de stoel langzaam kapot. Ik schudde het meteen van me af en keek op naar Maxim.
"E-euh, nee, nee niks aan de hand" zei ik met een nerveus lachje.
"A-alleen wat slecht geslapen, dat is al"
"Simon, alsjeblieft, jij kunt jezelf altijd beheersen" zei hij en wees naar mijn handen die kort voordien nog klauwen waren.
"Wat is er aan de hand?"
"I-ik...euhm..." zuchtte ik en zag dat Alexa en Drake binnenkwamen. Samen. Ben had gezegd dat het uit was Kevin en Drake deze kans zou grijpen. Wat ik niet verwachtte was dat het zo vroeg zou gebeuren.
"Volgens mij zijn Alexa en Drake samen..." dacht ik luidop.
"Wat?" vroeg Maxim verward en draaide zich oh zo subtiel om.
"Hey" lachte Drake en kwam naast me zitten.
"Goed gezind, waarom?" vroeg ik naar Alexa kijkend.
"Ach, waarom niet?" vroeg ze.
"Zijn jullie samen?" vroeg Maxim dan toch. Straight to the point. Drake straalde helemaal en knikte. Daarna pakte hij Alexa's hand vast en glimlachte naar haar.
"En Kevin dan?" vroeg Maxim verbaasd.
"Dat is uit" zuchtte ik.
"Hoe weet jij dat nou?" vroeg Alexa verward.
"Ik heb het nog niemand verteld en jij was er niet bij"
"Een vogeltje heeft het me ingefluisterd" zei ik terwijl ik terugdacht aan vannacht. Misschien had ik Ben moeten vertellen dat hij dat echt niet meer kon doen.
"Was het Ben?" vroeg Alexa en staarde me neutraal aan. Iedereen keek verbaasd naar Alexa.
"Hoe kan Ben het hem verteld hebben? Hij weet niet eens waar we zijn" zei Drake.
"En zelfs al zou hij dat weten, dan komt hij hier nooit binnen"
"Tenzij je je raam laat open staan..." mompelde ik stil en keek naar Alexa.
"H-hoe wist je het?"
"Wacht, Ben is hier echt geweest dan?" vroeg Maxim verbaasd. Ik beet wat op mijn lip en staarde naar de grond.
"Hij is me vannacht komen opzoeken..." zei ik stil.
"Maar ik heb hem niets verteld, echt"
"Hmm" mompelde Drake en schoof wat verder van me weg.
"Vriendje van de vijand"
Jep, hij geloofde me duidelijk niet... Super...
"Hoe wist je dat hij het was?" vroeg ik en keek naar Alexa.
"Weet ik niet... Ik had zo'n gevoel..."
Ze stopte met praten en leek even hard na te denken.
"I-ik kon het voelen..."
"Wat? Je kon Bens aanwezigheid voelen?" vroeg Drake om te lachen.
"Ja" zei ze en stond op.
"H-het leek wel alsof..."
"Alsof jullie in verbinding stonden" maakte ik af en keek haar aan.
"Ja..." zei ze verbaasd.
"Oh yes, dit is geweldig" zei ik en schoot meteen overeind.
"Alexa, je moet Ben opsporen, onmiddellijk"
"Waarom? Zodat je hem een bezoekje kan brengen?" vroeg Drake droogjes.
"Om hem informatie door te spelen over het eeuwenklokje?"
"Nee muizenbrein" siste ik en keek weer naar Alexa.
"Ben kwam vannacht naar me toe omdat hij wist dat ik de enige was die naar hem zou luisteren. Isabelle gaat een vulkaan laten uitbarsten en er gaan slachtoffers vallen, veel slachtoffers"
"En waarom zou hij jou hun plan vertellen? Dat slaat nergens op" zei Drake me onderbrekend.
"Omdat Ben geen moordenaar is" snauwde ik en keek kwaad naar Drake.
"Het enige wat ik niet weet is welke vulkaan... Maar als Alexa hem kan opsporen weten we dat wel en kunnen we dorpen gaan evacueren voor het geval dat"
"Dorpen evacueren voor welk geval?"
Heather kwam verward de kamer binnen.
"Perfecte timing" lachte ik en begon mijn uitleg nog eens opnieuw.