Sertap Erener - Vur Yüreğim
Ceylan Erdem ft. Cihan Mürtezaoğlu - Uçurtma
Ceylan Ertem - Kovdum
🌹
Öncelikle herkese merhaba.
Umarım okursunuz..
Bölüm, telefonum serviste olduğu ve benim de her şeyimi telefondan yapan biri olmam dolayısıyla gecikti. Zaten telefonum gelir gelmez bölümü bitirip, sizlerin beğenisini sundum.
Sizden her zaman ki gibi tek bir isteğim, küçücük bir ricam var.
Bol bol yorum.. yorum.. yorum.. :)
Hepiniz ayrı ayrı benim için çok değerlisiniz. Sizi seviyorum.
Sevgiyle kalın..
Keyifli okumalar..
🌹
Seri adımlarla asansöre doğru ilerlerken bir yandan da Ayşenur'la konuşuyordum. Toplantınında etkisiyle normalden biraz daha geç çıkıyordum ve bir an önce de evimin rahatına kavuşarak ayağımdaki topuklulardan kurtulmak istiyordum.
"İyice unuttun sen beni. Yeşim'i buldun tabi." diye küskün bir şekilde konuşmasıyla tekrar dikkatimi ona verirken asansörün çağırma düğmesine basıp, beklemeye başladım.
"Saçmalama Ayşe ya. Onu da nereden çıkardın?"
"E öyle ama. Hissediyorum bir kere. Anlatmadığın şeyler var bana."
Kapıları açılan boş asansöre girip, zemin katın düğmesine bastım.
"Zamana ihtiyacım var biliyorsun. Beni benden iyi tanırsın sen." dedim gözlerim yerdeyken.
Asansörün kapıları kapanırken son anda tekrar açılmasıyla, bakışlarım, sebebini anlamak için yerden ayrıldığında gördüğü kişiyle bir an duraksasam da dikkatimi Ayşenur'a vererek bu durumu yok saymaya çalıştım, bakışlarımı kaçırırken.
"Elbette tanıyorum ama sence de yeterince zaman tanımadım mı sana? Kafanı taktığın bir şey var farkındayım. Bana anlat ki sana yardım edebileyim istiyorum."
Haklıydı ama şu an için ona mantıklı bir cevap verebileceğimi sanmıyordum. Hatta bir an önce telefonu kapatmak istiyordum.
"Aslında tahminim de var. O adam yüzünden olduğuna eminim." demesiyle yalandan öksürerek daha fazla devam etmesini engellemek istedim. O adam hemen arkamda ve Ayşe'nin söylediklerini duyma ihtimali çok yüksekken devam etmesi benim açımdan kötüydü.
"Ayşenur, aynen dediğin gibi. Akşam bana gelirsin konuşuruz. Olur mu? Zaten Yeşim de gelecekti. Onun için aramıştım ben seni." dedim bir çırpıda, sanki arkamda kovalayan varmış gibi.
Giray Bey'in hafif gülme sesini işitmemle kanımın akışı bir an hızlandı. O gülüşü görebilmiş olma isteği hastalıklı bir şekilde bütün zihnime yayıldı ve o an bana gülmüş olması çok önemsiz bir ayrıntı gibi geldi.
"Tamam. Akşam görüşeceğiz seninle. Hesabın bayağı kabarık, haberin olsun."
"Görüşürüz." diyerek telefonu kapattım ve çantamın içine koydum.
Bu asansörde ne diye hala durmamıştı ki? Aksi gibi kimse de yoktu. Baktığımda on kat kalmış olduğunu gördüm. Derin bir nefes aldım ve aldığım nefes ciğerlerimi onun kokusuyla doldururken gözlerimin kapanmasına neden oldu.
Kulağımın hemen yanında sesini duymamla kalbim bir an atmayı bıraktı. Gözlerim anında açıldı.
"Sesinde aşk var. Bir ben duyuyorum." dedi kısık sesiyle şarkının melodisine uyarak. Sesinde neşenin kırıntıları vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖMRÜNE VURGUN
Romance"Gitme." Dizlerinin üstüne çöktü. Duyabileceğim bir ses tonuyla konuşmasına devam etti. "Yalvarırım gitme. Biraz daha izin ver seni görmeme." Sesindeki acıyı anlamayacak tek bir varlık yoktu eminim. Ama bu şekilde olmazdı. Hasta olacaktı böyle durm...
