Yatakta uzanmış, bileğime sardığım fuları izliyordum. Onun gibi kokuyordu. Telefonumun çalmasıyla doğruldum. Gizli numara mı? Açtım. Ses gelmiyordu.
"Kumsal sen misin?"
Kıkırdadı.
"Nasıl da bildin?"
"Gizli numaradan arayabilecek başka bir psikopat tanımıyorum."
Yüzü asıldı sanırım. Gülme sesleri bitti çünkü.
"Bu seferde fularımı almak için bulucam seni."
"Beklerim."
Yüzüme kapattığı telefonu yaklaşık 5 saniye daha kulağımda tuttum. Fulara bakıp sırıttım. İnsanları sinirlendirmeyi seviyordum.
5 dakika sonra telefonum yeniden çaldı. Yine gizli numaraydı. Kumsal sanıp açtım.
"Yine ne oldu?"
"Kızdan uzak dur." bu ses erkek sesiydi. Yani Kumsal değildi.
Oturduğum yerden kalktım.
"Kimsin sen?"
"Bir arkadaş." deyip yüzüme kapattı telefonu. Bi bu eksikti zaten. Takip ediliyordum.***
Mutfakta yapmaya uğraştığım melemeni kapı zili yüzünden yarım bıraktım. Kapıyı açtığımda karşımda kimseyi göremedim.
Tam kapıyı kapatacakken yerdeki zarfı gördüm.
'Bir arkadaş' üstünde böyle yazıyordu. Kimdi bu? Telefonda da bunu söylemişti.
Zarfı açıp içine baktım. Kumsal'la motordayken çekilmiş bir fotoğraftı. Uzaktan çekilmişti ama bizim olduğumuz belliydi.
Burnuma gelen yanık kokusuyla içeri koştum. "Üf beee!" deyip yanan melemeni gördüm. Yanan yemekleri halam hep suya tutardı. Onu hatırlayıp öyle yaptım. Aç kalmıştım. Çok güzel. Pizza söylemek iyi bir fikirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR TUTAM AŞK
Teen FictionKimsesizlik değil bu! Kimsesizleşmek. Kaybetmek istemiyorum artık. Bi' kişiye daha gücüm kalmadı.