BİR TUTAM AŞK

•3•

"Araba hazır abla."
Kapıdan çıkarken Gökçe'ye döndüm. Bi ablası ölmüş, diğer ablası ise körlük yaşıyordu. O da çok zorluk yaşıyordu. Onunla ilgilenmesi için yan komşuyu çağırdım. Zaten diğerleri de bugün taziyeye gelirlerdi.
Arabaya binip Cihan'a döndüm.
"Ben dün defin işlemleri için sorumlu kişilerle konuştum. Bugün öğle namazında gömücez."
Ağlamaktan kısılan sesiyle,
"Tamam." dedi.
Yol boyunca başka hiçbir şey konuşmadık.
Hastanenin önüne geldiğimizde Cihan'ın koluna girdim. Yürümeye hali kalmamıştı.
Morg katına indiğimizde yüzüme soğukluk gelmişti. Buranın havası bile soğuktu.
Yetkililere söyleyip içeri girdik. Peşimizden 1 kişi daha geldi. Cihan Elif'in cansız bedenine dayanamadı. Koşarak dışarı çıktı.
"Bu!" dedim.
Kafa salladı yetkili kişi.
Onlar cesedi hazırlayıp cenaze arabasını çağırdılar.
Cihan'ı aramaya başladım. Geçen sefer benim oturduğum bankta şimdi de o oturuyordu. Ağlıyordu. Hıçkıra hıçkıra.
Cenaze arabası, hastanenin dışında olan morg kapısına yanaştı. Cihan kalktı. Yavaş yavaş yürüyerek cesedin yanına gitti. Elini tuttu. Hiçbir şey söylemedi, söyleyemedi. Yutkundu.
Cesedi cenaze arabasına koyup bana döndüler. Gömülecek yeri sordular. Söylediğimde hemen binip oraya gittiler. Bizde arabaya bindik. Direksiyona ben geçtim. Cihan bitkin haldeydi.
Mezarlığa geldiğimizde herkes ordaydı. Hoca cenaze namazını camide kıldırmıştı.
Cihan çukura girdi. Kefenin baş kısmını tutup özenle yerleştirdi. Gökçe perişandı.
Cihan çukurdan çıkıp tahtaları yerleştirdi. Mustafa Cihan'a yardım etti. İşten arkadaşı ama can kardeşi gibi. Her kötü zamanda yanında o oldu.
Üstüne attıkları toprak, tahtaların görünmesine engel oluyordu.
   Toprak onu almıştı.
Gömme işlemi tamamlandığında herkes baş sağlığı dileyip dağıldı.
Cihan, Gökçe, ben kaldık.
Gökçe'yi kaldırmaya çalıştım ama kalmak istediğini ve yalnız olmak istediğini söyledi.
Cihan'ı kolundan tutup arabaya götürdüm.

Gökçe Duman'dan...

Neden? Neden gittin? Benim senden başka kimsem yoktu ki. Ne annem, ne de babam. Bitek ablalarım vardı. Sende terkettin şimdi. Ebru ablama söyleyemedim. Kızma sakın gelmedi diye. Dedim ya söyleyemedim.
Sen daha bebeğini alamadın ki kucağına. Neden şimdi gittin? Daha çok erkendi. Gitmemeliydin. Bitmemeliydin.