MELEZ KIZ (Tamamlandı)

16.BÖLÜM: ARAŞTIRMA/ İP UCLARI

Yalanlar. Nasıldır bilir misiniz? Size 1 yaşınızdan beri kandırılmak yalan söylenmesi. Nasıl hissedersiniz?

Ben her zaman kendimi tek sandım. Yanımda kimse yoktu. Her zaman keşke ablam ve ya abim olsaydı. Ya da bir kardeş. Aslında ablam da abim de varmış ama ben bilmiyordum.

Çünkü bana yalan söyleniyordu, çünkü beni kandırıyorlardı. Anılarım. Hepsini unuttum. Babam bana 'sana bir büyü yapılmıştı. O yüzden geçmişini çocukluğunu unutacaksın.' demişti.

İşte bakın bu da bir yalan. Koskoca bir yalan. Unutmam için bana bir büyü yaptılar. Acaba başka neler yalan beni yine neyle kandırmışlar acaba. Çok merak ediyorum.

Şuan bir ıssız bir ormanda tek başıma düşünerek yürüyorum. Sınıfta nefes nefese kaldığımda toparlandıktan sonra hemen ordan çıkıp dümdüz yürümeye başlamıştım. Yürürken de kendimi bu ormanda bulmuştum.

Biraz daha ilerlediğimde karşımda çok güzel bir uçurum vardı. Oraya oturdum ve derin bir nefes alarak dalgaların kayalıklara çarpma sesini dinliyorum. Bu gerçekten çok rahatlatıcı. Birden etrafa beyaz bir ışık yayılmaya başladı. Yavaş yavaş gözlerim kapandı.

Gözlerimi açtığımda karşımda babam duruyordu. Ne!? Babam mı?
Babam ayağa kalkıp yanıma geldi ve konuşmaya başladı
"Güzel kızım biliyorum bize çok kızıyorsun. Çok kırgınsın, üzgünsün. Bizde üzgünüz senin hafızanı kaybetmen bur planın parçasıydı. Kızım abin ve ablan sen çok küçükken kayboldu ve ya kaçırıldı ama biz bulamadık. Odalarında bir mektup vardı. Şöyle yazıyordu.

'Babacım, annecim. Size söylemediğimiz için özür dileriz. Biliyosunuz biz geleceği görüyoruz. Eğer size söyleseydik siz ve güzel kardeşimiz zarar görecekti. Melis 18 yaşında ama zamanı belli değil bizi eski anılarından birini görecek. Büyük ihtimalle anıyı gördükten sonra yalnız kalıp düşünmek isteyecektir. O zaman baba sen ona herşeyi anlatacaksın. Bunları öğrendikten sonra bütün anılarını hatırlayacak. Melis bizi bulacak. Bizi bulacak tek kişi Melis. Bizi yalnız bulmalı. Eğer arkadaşlarıyla gelirse onlara zarar gelir. Ona söyle ilk ipucu topunun kaçtığı ağacın içinde bir yerlerde. Biz ona güveniyoruz. Sizde güvenin..."

İşte böyle güzel kızım. Ablanı ve abini bul. Sana güveniyoruz. Abinle ablan 17 yıldır seni bekliyorlar onlar sana güveniyor. İyi şanslar."

Kendimi tekrar oturduğum uçurum kenarında olduğumu gördüm. O ağacın nerede olduğunu hatırlamak zorundayım.  Hava kararmaya başlamıştı. Bende hemen kalkıp sözleri söyledim

"Vorrei che mi ha fatto verso il basso"
(Beni istediğim yere götür.)
Bir anda kendimi o anılarımdaki ağacın önünde buldum. İlerledim ve burada çok fazla anım var. Ve ablamın o ip ucunu nereye  koyacağını çok az tahmin edebiliyorum. Bu ağacın kavuğu.

Oraya doğru ilerleyip elimi uzattım. Biraz aradıktan sonra buldum. Kâğıtta şöyle yazıyordu
'Hekimizin birlikte olduğu, mutlu olduğumuz yer.'

Neresi olabilir ki? Hepimizin mutlu ve bir arada olduğu yer.  Bilmiyorum.. Hiç birşey anlamadım.

Telefonumdan saate baktım. Saat sabahın 6 sıydı. Artık bulmam lazım. Düşünmek için o uçuruma gittim. Gözlerimi kapatıp yere uzandım ve ayaklarımı uçurumdan aşağı sarkıttım ve düşünmeye başladım en azından düşünmeye çalıştım.

Hepimizin birlikte ve mutlu olduğu yer. Neresi ki? Off abla ben nasıl buluyum. Niye bana güvendiz ki? Ben nasıl bulabilirim. Sizi hiç görmedim ve merak ediyorum. Sizi bulucam. Ne olursa olsun? Sizi bulucam. Artık eve gitmeliyim.

Dur bir dakika ev mi?
Buldum! Buldum! Hepimizin birlikte ve mutlu olduğumuz yer. Bizim, ailemizin birlikte olduğu yer. EVİMİZ.

İstanbula gitmeliyim. Eski evimize gitmeliyim. Hemen yattığım yerden kalktım ve sözleri söyledim.

İstanbul daki evimizin önündeyim. Kapıya gittim ve çaldım. Saçmalamayın tabiki kapıyı çalmadım. Sadece tıklattım. Tamam tamam sustum. Kapı açıldı içerden eski hizmetlimiz Ayten çıktı. Beni görünce gülümsedi. Ayten teyze karadenizli olduğu için çok tatlı Hır şivesi vardı.

"Uyy benim güzel gızım. Seni çok özlemişem. Nerelerdeydin da?"
"Ayten teyzem seni çok özledim. Buralardaydım da kalıcak bir yerim yoktu bende buraya geldim. " hemen beni içeri aldı. Uykum olduğunu söyledim ve eski odama gittim. Yere oturup büyü yapmaya başladım. Bir anda kağıt karşımda durdu.

Açıp okumaya başladım. Bu bir aderesti. Evet abla abi sizi buldum. Kurtarıcam sizi.

Arkadaşlar umarım beğenmişsinizdir. Lütfen düşüncelerinizi yazabilir misiniz?