Kalbim çok hızlı atıyordu. Saçlarımı okşayarak konuşmaya başladı.
"Güzelim. Sana söylemem gereken şeyler var. Aslında daha önce söyleyecektim ama olaylar malum söyleyemedim. Bak ben ilk defa böyle şeyler hissediyorum. Seni görünce karnım kasılıyor...
Hepsini çalışt8rdım ve püf noktaları öğrettim. Savaşlar ve Araslar hâlâ şoku atlatamamışlardı. Saate vaktım. 5 olmuştu yani ders bitti.
"Arkadaşlar bugünlük bu kadar. Yarın sizlere melezlerin tarihini anlatacağım. Şimdi sizi Zehra götürecek. Kendinize iyi bakın. Siz kalın" dedim Savaşları ve Arasları göstererek.
Herkes gitmişti bir tek onlar kalmıştı. "Ece, meryem ve arkadaşları siz gidin!" Savaş "Onlar bizim sevgililerimiz hiçbir yere gitmiyorlar." göz devirdim. Ama bir anda tekrar gözlerime biri geldi.
Simsiyah giyinmişti gözleri bike simsiyahtı. Yüzü görünmüyordu. Konuşmaya başladı.
"Alev beni şimdi tanımıyorsun ama yakında öğreneceksin. Biliyorum şuan başında birsürü dert var. Ama ilk önce herşeyden daha önemli bir şey bulman gerekiyor. Sen bu söylediklerimi düşün. Şuanki olayını çöz. Ben Senin yanına geleceğim. Birdahaki geldiğimde herşeyi çözmeni umuyorum." dedi. Ben daha cevap veremeden kayboldu.
Tekrar herşeyi net bir şekilde görmeye başladığımda hepsi bana tuhaf bakıyordu. Gözlerimi kapatıp açtım.
Abim yanıma gelip "Melis, iyi misin?" ona bakarak "İyiyim. Sadece sizinle konuşmak istedim."
Aras konuşmaya başladı "Ne konuşmak istiyorsun?" "İlk önce yanınızda ki kızlar gidecek." Yankı konuşmaya başladı
"Hayır burada kalacaklar!!" dedi. Bende konuşmaya başladım.
"O zaman abim, ablam, Ceren, Eylem, Gözde ve Savaş. Eğer isterlerse Miraç, Oğuz, Kaan gelebilir. (O üçü Arasın çetesinde. Kaan 2. Bölümde ki kötü olan Kaan değil.)"
Meryem yani Savaşın sürtüğü "Savaş gelmek zorunda değil. O sizin yanınızda olmak istemiyo." dedi bende ona bakarak "Zorunda!" dedim.
Bu sefer Savaş sinirle konuşmaya başladı "Öyle bir zorunluluğum yok." dedi. Mervenin yüzünde sinsi bir sırıtmayla bana bakıyordu. Ama bilmiyo ki şimdi o sırıtışı yok olacak, pufff olacak.
"Bir zorunluluğun var Savaş. Senin uzun zamandan beri unuttuğun bir görev var!" dedim. Savaş kaşlarını çatıp "Ne görevi!"
Dedi. Bende hemen köken peri kanatlarımı çıkardım. O da anladı ve arkama geçti. Meryem bağırmaya başladı "Savaş ne yapıyorsun sen ve ne görevi!?" dedi sinirle. Savaşta "Üzgünüm Meryem ama benim görevim köken periyi korumak. Eğer o ölürse benimde ölme ihtimalim ver ve köken Peride Melis.".
Ona döndüm " Melis değil, Alev!" tamam anlamında kafasını salladı. Sert bir şekilde konuşmaya başladım. " Diğerlerinden yanındaki kızları bırakıp gelicek mi? Ama geliceklerse bu görevin çok önemli ve gizli olduğunu bilmelerini istiyorum. Eğer birisine söylerlerse cezası büyük olacak." dedim. Saydığım kişiler yanıma gelmişti.
Aras konuşmaya başladı "Ben niye gelmiyomuşum?!" "Senin o kızı bırakamayacağını düşünüyorum." dedim.
Bana yaklaşarak dibime kadar geldi. Ahh! Onun çikolata kokusu. Çok güzel kokuyor. "Sen öyle san. Şuandan itibaren ondan ayrılmış bulunuyorum." dedi.
İçimden ne kadar seviniyosamda belli etmeden "tamam." dedim ve büyü gücümle kendimi evin kapısına ışınladım. Tam içeriye girecekken bir bebeğin ağlama sesini duydum.
Kafamı oraya çevirdiğimde bir kadın yerde yatıyordu üstünde de 1 yaşlarında çocuk çocuk vardı. Hemen oraya koştum. Kadının kalp atışları çok yavaştı.
Kadına yaklaştım. "Hanımefendi dayanın hemen bir ambulans arayacağım." ekimi tam cebime atacakken elimi tuttu ve kısık sesiyle konuşmaya başladı
"Bayan.. Lü-lütfen o-oğluma iyi b-bak. Onun peş-peşindeler. Va-vampirler. Ona ya b-bir anne g-gibi ya da bir a-abla gibi hiç yanından ayırma. Yalvarırım." dedikten sonra gözleri kapandı.
Çocuğu kucağıma aldığım anda ambulans sesleri gelmeye başladı. Büyü gücümle beni burada kim gördüyse unutmasını, kameralardan da sildim.
Bebekle beraber evime gittim. Koltuğa oturdum ve "Sen çok mu tatlısın?" dedim. Güldü. Bir dakika o bana dil mi çıkarıyo
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
