Peşimdeki Kız

Kimsem Yok Benim

Leon

Sabah yataktan apar topar kalktım. Üstümü giyindim. Geç kalmıştım ve hemen çıkmam gerekiyordu. Fakat mutfaktan gelen tıkırtılarla o tarafa yöneldim. Karşımda müthiş bir kahvaltı sofrası duruyordu. Sofraya hayranlıkla bakakalmıştım ki ufaklığın bana gülümseyerek baktığını görünce hemen kafamı kızgın bir ifade takınarak ona çevirdim.
--Hala burada mısın sen ? Bak ben çıkıyorum eğer akşam geldiğimde burada olursan olacaklara karışmam.
O benim dediklerimi duymamış gibi,
--Kahvaltı etmeyecek misin ? , diye arsız bir ifade ile sırıtıyordu.
  Sert konuşmanın vakti gelmişti. Yanına gidip kolunu çektim. Özellikle sıkıp canını yakmak istemiştim. Burada kalmaya devam ederse canı daha çok yanacaktı.
--Senin kafan basmıyor herhalde . BEN KATİLİM DİYORUM. DEFOL GİT BURADAN. YOKSA AKŞAM SENİ DOĞRARIM.
   Dudaklarını pörtletmiş küçük bir çocuk gibi bana bakıyordu. Yine o maviler dolmuştu. 😢
--Kolum çok acıdı, dedi tüm masumiyetiyle.
  Hızla elimi çektim kolundan. Cebimden bir miktar para çıkarıp masaya bıraktım.
--Evde dönerken lazım olur,dedim ve kapıyı çarpıp çıktım.

Hilal

  O gidince bir güzelce karnımı doyurdum ve evi keşfe başladım. Evi çok güzeldi. Salonda arkadaşlarıyla çekilmiş mezuniyet fotoğrafları vardı. Tek tek her şeye dokunarak bakıyordum. Sonra odasına girdim. Bir sürü kitap vardı. Bir çoğu da tıp la ilgili bilimsel  kitaplardı. Bildiğin odasını karıştırıyordum. Diplomasını gördüm.Marmara Üniversitesi  Tıp Fakültesinden mezundu ve ismi Leon'du. Demek ki yabancıydı ve doktordu.
  Evdeki gezintim bitince kendimi duşa attım. Üzerimdekiler  kokmuştu. Bütün duş jellerini deneye deneye uzun bir banyodan sonra onun odasına girdim ve dolabını açtım. Kıyafetlerini üzerime tutup kendim için en ufak olanını bulmaya çalışıyordum. En sonunda lacivert geniş bir esorfman altı ve beyaz bir tişört geçirdim üstüme. Bunlar da gereğinden fazla büyüktü ama kıvırarak kullanmaya başladım.
  Bir baktım parfümü orada duruyor. Birazcık kokladım çok güzel kokuyordu.  Onu da bir güzel üstüme sıktım ve mutfağın yolunu tuttum.
 

Leon

    Aksam eve dogru giderken baş belası ufaklığın gitmiş olması için dua ediyordum. Onda garip bir şey vardı. Tutup kolundan dışarı atamıyordum. Kapıya anahtarı geçirdim açıyordum ki kapı diğer taraftan açılmıştı. 😣 Yoo hayır gitmemişti. Bir de utanmadan kıyafetlerimi giymişti.
--Ooo maşallah Hilal Hanım iyice yerleşmişsiniz eve. İsterseniz ben gideyim size rahatsızlık vermeyeyim , dedim
  Beni kolumdan tutup salona sürükledi. Masanın üstü mantı, börek , kızartmalar ve dolmalarla doluydu. Ben hala kızınca bakıyordum. Ama masanın kenarında duran şey yüzümde istemsizce gülümsemeye neden olmuştu. Puding de yapmıştı. 🤤Tabi ya dün akşam yapmak için tezgahın üstüne koymuştum ama sonra unutmuştum.  Yumuşamamaya çalışarak ,
-- Bak bu iş fazla uzadı ufaklık , böyle numaralarla hayatıma giremezsin. Anla artık istemiyorum seni.
--Lütfen Leon çok yalnızım . İzin ver burada kalayım. Hiç ses çıkarmam. Hem sana yemek ve temizlik de yaparım. Beni eve gönderme. Benim senden başka kimsem yok.
   Son kurduğu cümle içime oturmuştu. Ama kararlıydım o bu gün bu evden gidecekti. Bir dakika o benim ismimi nereden biliyordu? 😡
--Demek sadece kiyafetlerimi giymedin odamı da karıştırdın .
  Onu tuttuğum gibi sırtıma almıştım. Bırak beni diye bağırıyordu. Gitmeyeceğim diye ağlıyordu sırtımda.
    Arabaya geldiğimizde kapıyı açıp içeri fırlattım onu. Tüm yol boyunca ağladı. Sürekli iç çeke çeke benim kimsem yok nolur bırakma beni diyordu.
   Eve vardığımızda anahtar olmadığı için tekrar balkondan girmemiz gerekiyordu. Onu sırtıma aldım ve yukarı tırmandık. Balkonun kapısını sıkıca örttüm. Benim gibi girmeye çalışıp ufaklığa zarar vermelerini istemiyordum. ( Ben onu mu düşünüyordum yok artık Leon 😦!) Getirip yatağının üstüne bıraktım onu.
  Arkamı dönüp gidiyordum ki ağlama seslerinin kesildiğini fark ettim. Dönüp Hilal'e baktım.  Bayılmıştı.

Bölüm sonu. 🍧🍨