Peşimdeki Kız

Kendi İşimi Kendim Halledecegim

Hilal

Ben kendimi tutamayarak ağlamaya başladım. Leon birden hayretler içinde yüzüme baktı. Dizlerimi karnımdan çekti ve ellerini elimin içine aldı. Sesini yumuşak bir tonda ayarlayarak ,

--Hadi anlat bana ufaklık ne oldu ? Ne üzdü seni bu kadar ? Ersin bir şey mi dedi sana ?

Ağlamaklı bir şekilde ,

--Hayır aksine bana yardım etmek istedi ama olmadı Leon

--Nasıl bir yardım bu ? Neden benden değil de Ersin'den istedin ?

Ağlamaktan konuşamıyordum. Beni kucağına alıp salondaki koltuğa götürdü. Ufak bir bebekmişim gibi tuttu beni. Sakinleşmemi bekliyordu.

--Hişşt tamam geçti. Bağırdığım için özür dilerim. İstediğin zaman anlat tamam mı ? Zorlamıyorum seni ufaklık

Kafamı tamam anlamında salladım. Kafamı da göğsüne gömdüm ve kokusunu çekerek rahatlamaya çalıştım. Çünkü biraz sonra anlatacağım şeyler için güce ihtiyacım vardı.

Leon

Bir süre göğsümde hareketsizce yattı. Olayın iç yüzünü merak ediyordum. Fakat onu daha fazla zorlayamazdım. Güç bir şey yaşadığı belliydi.

Aklıma birden yoksa bir hastalığı filan var da benden mı saklıyor diye geçti ? Yüreğim sıkıştı bu düşünceyle. Kollarımın arasındaki bu ufak kalbin durma ihtimali bile beni çıldırtmaya yetiyordu. Yerimde huzursuzca kıpırdandım.

Ben tam uyuduğunu zannederken konuşmaya başladı ,

--Bundan iki yıl önceydi. Yani benim yetimhanede kaldığım zamanlar.. Yeni bir hademe geldi. Hepimize çok iyi davranıyordu. Ama adamda değişik bir şeyler olduğunu hissetmiştim. Herkesin aksine ben ona soğuk davranırdım. Bakışlarını üzerimde hissedince kaçacak yer arardım. Bir yaz akşamı tuvalete gitmek için yatağımdan kalkınca sıkıştırdı beni. Taciz etmeye yeltendi. İstemeyip direnince sinirlendi ve karnıma tekmeler atmaya başladı. O kadar çok tekme savurdu ki yığılıp kalmışım. Sabah beni bulduklarında kadınlığımdan akan kanlar her yeri batırmıştı. Aldığım darbeler sonucu rahmim ve yumurtalığım ciddi zararlar görmüş. Bir süre tedavi gördüm ama pek üzerinde durmadılar ben de daha küçük olduğum için olayın ciddiyetini anlamadım .

Hilal bunları anlatırken ben yumruğumu sıkarak sordum ,

--O adi herife ne oldu ?

--Sadece bizim yetimhaneden uzaklaştırıldı. Başka bir yetimhaneye gitmiş. Üst makamlarda tanıdıkları varmış diye duydum daha sonra, o yüzden olay ört pas edilmiş.

Tekrar ağlamaya başladı ama daha sakindi. Saçlarını öptüm. O da devam etti,

--Son günlerde kanamalarım artınca Ersin'e (kadın doğum uzmanı ) sordum. O da muayene etti beni. Ama tedavi için geç kalınmış artık bir çocuğum olamayacağını söyledi .

Kucağımdan doğrulup sarıldı bana .

--Hep etrafımda iğrenç insanlar oldu Leon . Ama sen farklıydın. Yanında yatmama rağmen , hatta yanında soyunmama rağmen bana dokunmadın. Hep korudun beni çoğu zaman kendinden bile. Hiç bir vakit sevgi görmemiş birisi için bunun kıymetini bilemezsin.

Kafamı omzuna koydum.

Leon

     Anlattıkları içimde hiç dinmeyecek yağmurlar yağdırmıştı. Bir insan bir çocuk denilecek yaştaki bir insana nasıl dokunurdu ?
   
        Kafam uyuştu sinirden. Gidip o adamı hiç kimseye çektirmediğim acıları çektirmek istedim,

--Hilal o adamın adını ver bana , dedim çabuk sinirle

--Hayır Leon . Sen bana söz verdin artık tek bir insana bile zarar vermeyeceksin , dedi

     Dişlerimin  arasında tıslayarak cevap verdim,

--Evet o bir insan olsaydı bu dediğin geçerli olurdu. Fakat ikimizde iyi biliyoruz ki o bir hayvan bile değil. Ve sen ona hiç bir şey yapılmasın mi istiyorsun.? Hadi her şeyi geçtim , o hala başka küçük çocuklara zarar veriyorsa bunu hiç düşünmüyor musun ? Susmaya devam mı edeceksin Hilal ?

    Uzunca bir süre boşluğa baktı ve düşündü .

--Peki haklısın. O zaman kendi işimi kendim göreceğim. Bana bildiğin her şeyi öğreteceksin,dedi

     Şaşkınlıkla ona baktım

Bölüm sonu
Okuduğunuz için teşekkürler 🍁