Peşimdeki Kız

Ben Varım

Leon

       Hilal' i eve getirip yatırdım. Bir tane de rahat uyuması için ilaç verdim. Geri muayenehaneye döndüm. Her yer berbat haldeydi. Eldivenimi elime geçirdim ve hızlıca ortalığı temizledim. Adamdan ise gerekli parçaları aldım ve geri kalanını ise yok ettim. Sonra doğruca eve gittim, Hilal'i çok yalnız bırakmamalıydım zira iyi görünmüyordu.

      Eve geldiğimde Hilal hala mışıl mışıl uyuyordu 😴 Ben de yanına kıvrıldım.

       Sabah uyandığımda Hilal'i beni izlerken buldum. Sanki ilk defa görmüş gibi bakıyordu bana. Gözlerimi açtığımı fark edince hızlıca kalktı yataktan. Anlam verememiştim ona dönüp ,

--Günaydın Hilal ,dedim

--Günaydın ,dedi yüzüme bakmadan.  Elbiselerini alıp çıktı odadan. İlk defa benim yanımda giyinmek istemememişti. Şaşırdım.

     Kahvaltıda hazırlamamıştı. Ben kalkıp hazırladım. Sonra gidip kapısını tıklattım,

--Hilal gelebilir miyim ?

--Gel tabi

     Kapıyı açıp içeri girdim.

--Kahvaltı hazır , hadi gel birlikte kahvaltı edelim sonra seni okula bırakırım ben de hastaneye geçeceğim zaten

--Yok benim canım istemiyor , zaten okula da gitmeyeceğim bu gün

      Dünkü olaydan çok etkilenmişti okula gitmeyebilirdi ama yemek yemek zorundaydı.

--Tamam bu gün okula gitme ama kahvaltı edeceksin.  Gelmek istemiyorsan odana getireyim ,dedim

--İstemem sağ ol. Sonra yerim , dedi ve kitabını alıp okumaya başladı.

   Ben yine de ona aldırış etmeden tepsiye ufak bir kahvaltı hazırlayıp odasına getirdim.

--Hadi bakalım ufaklık aç ağzını

--Bebek miyim ben Leon ya ,  bırak kendim yerim.  Hem sen git hastaneye geç kalma .

--Daha erken. Sana şunları yedireyim öyle giderim miniğim.

     Ekmeğe sürdüğüm reçeli ağzına sokmaya çalıştıkça çocuk gibi kafasını diğer tarafa kaçırıyordu. Sabırlı olmaya çalışıyordum ama sabrımı zorluyordu,

--Hilal yemek için biraz çaba harcasan. Tamam biliyorum zor bir gece geçirdin. Ama hayat devam ediyor. Yemek yemen lazım. Okulun var sonra ben varım.
     
        Son iki kelimem fısıltı gibi çıkmıştı. Ben varım deyince gözlerini kaçırdı.  Yutkundum. Tepsiyi masaya bırakıp çıktım odadan.

      Evet dün akşam ben bir adama işkence ederek öldürmüştüm. Ama hak eden bir adamı..  Kendi için.. Sanki suçlu benmişim gibi davranıyordu .

     Aklım yer ve gök arasında gelip giderken evden çıktım.

     Aksam eve gelirken lütfen kendini toparlamış olsun diye dua ediyordum..
Kapıyı açıp içeri girdim. Ev sesszidi. Salonda yoktu. Çıktım baktım odasında yatağın üzerinde öylece yatıyordu. Beni görünce tepki vermedi. Dayanamadım yanına gittim ,

--Hilal lütfen bırakma kendini bu kadar. Hadi kalk giyin dışarı çıkalım . Akşam yemeğini dışarıda yiyelim . Sonra da sen nereye istersen oraya gideriz ,dedim

--İstemem, yorgunum sağ ol

--Tüm gün evdeydin , yataktan da cikmamışsın nasıl yoruldun acaba?

--Yoruldum işte , lütfen biraz rahat bırak beni Leon. Kimseyi çekecek halim yok.

    İnatla biraz daha sokuldum ona. Tıpkı onun eskiden bana yaptığı gibi,

--Kitap okuyayım mı sana ?

       Yatağın içinde dogruldu,

--Anlamıyorsun galiba Leon . İstemiyorum dedim sana. Git diyorum ,defol defooooool odamdan.  Gelme bu odaya. Sesin gelmesin kulağıma. O kanlı ellerin gitmiyor aklımdan, diye bağırdı bana

     Bir yandan da kolumu ittiriyordu. Çok zoruma gitmişti.
      Ben katil Leon ağlayacak kıvama gelmiştim.

      Hiç bir şey demeden çıktım. Artık istese de gelmezdim.

Bölüm sonu
Okuduğunuz için teşekkürler 🍁