Hilal
Sabah kalkıp okula gittim. Melek Teyze'yi daha fazla çekemeyecektim. Zaten akıllısı beni bulmuyordu. Mıknatıs gibi çekiyordum deliyi.
Tüm günü okulda geçirdim. Haftaya sınavlarım başlayacaktı. Umarım Leon'un teyzesi ve eniştesi bir kaç güne giderdi. Yoksa ben kendi evime giderdim. Zaten teyzesi onca laf etti Leon'da kalıyorum diye. Leon da evlilik için erken erken diyordu. Tamam erken ama onun öyle demesi beni kırmıştı. Ben isterdim ki o istesin, ben zaten erken deyip daha sonraya ertelerdim .
Sanırım ben Leon'a yapışmıştım. O da beni kırmamak için gitme diyordu. Son intihar girişimimden dolayı da beni bırakmıyordu. Ben ne vakit böyle bir insana dönüştüm.
Eve geldiğimde kimsecikler yoktu. Derin bir nefes alıp anahtarı kenara fırlattım. Sabahtan sıkıca topladığım sarı saçlarımı özgürlüğe kavuşturdum ve doğru odama yollandım. Tam gidip Leon'un kıyafetlerinden alacaktım ki vazgeçtim ve kendi pijamalarımı geçirdim üstüme.
Dış kapıdan gelen sesle oraya yöneldim . Leon gelmişti. Beni görünce gülümsedi, yanağında çıkan gamze için nelerimi feda etmezdim. Ben de gülümsedim.
--Teyzenler nerede hayırdır ?,dedim
--Bir arkadaşları varmış İstanbul'da, iki gece orada kalacaklarmış. Bu akşam başbaşayız ,dedi gelip bana sarılarak.
Bir rahatlama gelmişti bana. Fakat yine de içim tamamen rahat değildi.
Boynuma öpücükler kondurmaya başladı. Ardından daha çok bastırdı beni kendine. Tüm kokusu arsızca içime doluyordu. Tartışmasız hayatımda içime çektiğim en güzel koku Leon'un konusuydu. En derin ve manalı bakışlar da ona aitti.Beni kucağına alıp yatağına götürdü. Nazikçe beni yatağa bırakınca üzerimdeki kıyafetleri çıkarmaya başladı. Ardından şaşkınca üstüme baktı ,
--Hayırdır sen kendi pijamalarını giyinmişsin. Sende bir iş var Hilal ?
--Yoo sadece canım öyle istedi
--Hayır hayır bir şey olmuş hadi anlat ne oldu ?
--Yok bir şey işte ,dedim. Sebepsizce sinirlerim bozuluyordu.
Yanıma yattı nazikçe yanağımı okşadı .
Yanağımı okşaması içimi dökmek için yeterliydi.--Leon beni hayatta en iyi sen tanıyorsun. Benim hiç kimsem yok. Olmadı da. Hep sahte insanlar girip çıktı hayatıma. Sonradan bulan dayım bile sevmedi beni. Bir tane ev biraz da para verince her şey hallolur sandı. Ama o işler öyle kolay değil. Tek istediğim beni koşulsuz seven bir kalp.
Gözümden akan yaşı elimin tersiyle silip devam ettim.
--Sen o gece benim hiç bir şeyim olduğun halde üstümü örtünce yüreğimdeki sıcaklığı kelimelere sığdırmamın imkanı yok. Sen o anda hem annem hem babam hem kardeşim oldun sanki. Hiç olmayan ailem oldun. O yüzdendi sana gözü kapalı güvenmem.
Leon
Ah Hilal sen ne güzel seviyorsun öyle ufaklık!
Sen benim sevgilim , eşim gibi sıfatlardan daha fazlasını hak ediyordun. Sen gittiğinde ben nasıl acı çektim bir bilsen .
Kucağıma çekip minik bir bebek gibi öptüm.
--Hilal sen benim için çok kıymetlisin. Keşke anlatabilsem ama anlatılamayacak kadar derin. Bilsen içimden geçenleri sevgimden şüphe ettiğin her an için utanırdın kendinden.
Yüzündeki yaşları sildim ve devam ettim.
--Madem bu kadar üzülüyorsun söyleyeyim sana. Ben sana evlenme teklifi etmeyi kafamda tasarlıyordum ama güzel bir şey olsun istiyordum. Bu yüzden o gün kahvaltıda küçük filan diye geçistirdim.
Sonra ceketimin cebindeki yüzüğü çıkardım ve yanına gittim.
--Napalim bu geceye kısmetmiş .
Benimle evlenir misin minik prensesim ?
💍Bölüm sonu
Okuduğunuz için teşekkürler 🍀
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Peşimdeki Kız
FanfictionKimsesi olmadığı için katilinin peşine takılan bir kız. Onu başından atmaya çalışan bir katil.