Hilal
O gün Leon'u odadan kovunca içim bir huzursuz olmadı değil. Ama o elleriyle bana her dokunduğunda midem bulanıyordu. İlk gördüğümde şefkatle üstümü örten Leon ile dün geceki Leon arasında dağlar vardı.
Ve ben o dağları aşıp ona ulaşamıyordum.
Evet ! O öldürmese ben öldürecektim adamı. Benim için yapmıştı ama yine de bana dokunmasına tahammül edemiyordum.
Bir hafta boyunca ne onunla aynı sofraya oturdum, ne yüzüne baktım, ne yanına gittim ne de tek bir kelam ettim. Onunla karşılaşmamak için eve giriş çıkış saatlerimi değiştirmiştim. Lüzum görmedikçe de odamdan çıkmıyordum. O da yanıma gelmiyor ya da benimle konuşmak için çaba harcamıyordu. Neden harcasın ki o da haklı onu kovmuştum !
Konuşmadan geçirdiğimiz 8. günün sonunda onunla mutfakta denk geldik. Mutfağa girdiğimi görünce hızla kafasını önüne çevirdi. Ben ise dikkatlice yüzüne baktım , bakınca da özlediğimi fark ettim bir anda. Ama ben de önüme bakmayı tercih ettim daha sonra. Hiç bir şey demeden çıkıp gitti mutfaktan.
Kalbimde bir kesik acısı hissettim.
Ne bekliyordum ki "aa Hilalcim bir isteğin mi var hemen hazırlayayım mı ?" diyecekti. Mutfağın taburesine çöktüm. Kesik acısının geçmesini bekledim. Bir ömür beklemem gerekebilirdi...
Leon benim sadece sevdiğim adam olsaydı bu bahsettiğim kesik acısı çok hızlı geçerdi. Ama ben onu hayatımda olmayan,olamayan hasretini çektiğim her bir insanın yerine koymuştum. Bazen annem bazen babam bazen de kardeşim oluvermişti.
Düşüncelerle cenk ederken bir kaç damla yaş da gözümden firar etmişti. Odama çıktım üç beş parça eşyamı aldım. Çantama koydum. Bir ayağım evden çıkarken diğer ayağımı karanlığa attım .
Bölüm sonu
Okuduğunuz için teşekkürler 🍁
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Peşimdeki Kız
Hayran KurguKimsesi olmadığı için katilinin peşine takılan bir kız. Onu başından atmaya çalışan bir katil.
