Leon
Evden çıktım. Delirmiş gibiydim. Arabaya bindim. Bir süre sokaklarda dönüp durdum. Aksam olunca her zaman gittiğim bara gittim. Bir kaç kadeh içersem rahatlardım.
Biraz içince sinirim geçmeye başlamıştı. Gözüm sürekli telefonun saattine kayıyordu. Geç olmaya başlayınca huzursuzca kıpırdandım. Çok geç olunca Hilal tek korkardı. Banane korksun diye geçti bir an içimden. Gözlerimi kapadım. O mavi dolu dolu gözleri geldi aklıma. Ağlamıştır o şimdi hem korkmuştur da.
Düşününce içim ezildi. Hiç bir şeyin sorumlusu o değildi. Ben sinirimi ondan çıkarmıştım. Hesabı ödeyip çıktım. Saat gece yarısını geçmişti.
Eve gidip onun gönlünü alacaktım.Yanımda uyumasına da izin verirdim. Ya o beni istemezse artık...
Eve girdim hışımla. Çalışma odama gittim. Yok. Odasına gittim. Yok. Salona, mutfağa tuvalete .... Yok yok yok yok
Tüm dünyanın yükü kalbimin üstüne oturdu bir anda. Korktuğum başıma gelmişti. Ben ona alışmıştım. Ben o ufaklığa alışmıştım. Alışmak esarettir. Ben yine esir olmuştum.
Nereye giderdi ki bu saatte? Ya sokaklardaysa ya başına bir şey gelirse. Ya o da beni bırakıp giderse.
Gözlerim dolmaya baslamıştı. Hemen telefonuma sarıldım ve onu aradım. Telefonu da kapalıydı. Düşündüm Hilal nereye gider ? Nereye nereye nere..
Tabi ya evine giderdi. Doğru arabaya bindim. Lütfen Tanrım lütfen evinde olsun. Ya yoksa. Ya orada da yoksa...
Nasıl sürdüm arabayı nasıl geldim oraya hatırlamıyorum. Üçer beşer çıktım merdivenleri. Kapıyı çaldım açılmadı. Bir daha, bir daha, bir daha... Yok açılmadı.
Umutsuzluk tüm bedenimi ele geçirmek üzereydi ki aklıma balkondan girmek geldi.
Şansımı denemek istedim. Balkondan içeri girdim.
Sessizce gittim. Odalara baktım. İşte oradaydı. Onu ilk gördüğüm günkü gibi yatağında üstü açık uyuyordu. Tanrıya şükrettim. Onu bulmuştum . Üstünü örtmeye yelteniyordum ki uyandı. Beni görünce geri çekildi yatağın içinde. Benden kaçması ağırıma gitmişti.. İlk defa gerçekten korkuyordu benden.
Usulca yanına yaklaştım
--Özür dilerim Hilal. Bak ben gerçekten üzgünüm. İnsanların hassas duvarları vardır oralara dokununca hırçınlaşırlar.
Küçük bir çocuk gibi omzunu kaldırdı. Banane dercesine.
--Bak tamam şöyle yapalım.Eger dinlersen ben anlatırım sana her şeyi. Dinler misin beni Hilal?
Gözlerini kocaman açarak baktı bana. Kafasını evet anlamında sallayarak,
--Dinlerim, dediHilal
Yavaşça gelip dizime kafasını koydu. Tüm gardını indirmek için hazırlık yapıyordu. Ve anlatmaya başladı,
--13 yasindaydim. Okuldan eve geldim, kapıyı çaldım kimse açmadı. Ben de anahtarımı çıkardım. İçeri girdim. Yerler yapış yapıştı. Garip bir koku vardı evde. Seslendim. Kimse cevap vermedi. Odalara tek tek baktım. Annemlerin odaya yaklaşınca bir takım sesler vardı. Kapıyı açtım, gördüğüm manzara karşısında çığlık atmaya başladım.Babam, annemi ve kız kardeşimi kesmiş. Onları parçalara ayırıyordu.
Leon burada hıçkırıklara boğuldu. Benim de gözlerimden yaşlar akıyordu. Saçlarını okşamaya başladım.Teskin etmek istercesine.
-- Beni görünce delirmiş gibi gülümsedi. Üstüme gelmeye basladı. Evimiz dubleksti. Merdivenlerden hızlıca koşuyordum ama korkudan düştüm. Tekrar kalkıp bir hamlede dış kapıyı açtım bir de orada düştüm. Düşünce bileğimden yakaladı. Bir kaç kez bıçak salladı bacağıma. Kurtulmak için bağırıyordum. Tam her şey bitti derken. Bir gürültü geldi , arkamı dönüp baktım. Komşumuz sesime gelmiş. Babama arkadan vurup onu bayıltmış. Sonra babam hapse bende tedavi görmeye bir kliniğe yatırıldım. Teyzem ve eniştem hep destek oldular bana. Onlar büyütüp yetiştirdiler beni. Daha sonra babamın haberini aldım hapisteyken intihar etmiş.-- Neden böyle bir şey yapmış peki baban? , dedim.
--Arada sapıtırdı ama biz küçüktük o vakitler neden olduğunu bilmezdik , sonradan öğrendim meğer madde kullanıyormuş.
Bir yandan da ara ara ağlıyordu anlatırken. Sonra sesler kesilince uykuya daldığını anladım. Yanımdaki pikeyi üstüne çektim. Terden kıvırcaklaşmış saçlarını öptüm.
Bölüm sonu
Okuduğunuz için teşekkürler 🍀
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Peşimdeki Kız
FanfictionKimsesi olmadığı için katilinin peşine takılan bir kız. Onu başından atmaya çalışan bir katil.