İFFET

İffetli olan.

Okulun bahçesi mahşer yeri gibiydi.Hemen kalabalığın içine dalmıştık.Ne oldugunu anlamıyorduk.Kalabalığı yarıp,herkesin odak noktası olan yere ulaşmıştık.Oraya vardıgımda buz kesmiştim.Dizlerimin bağı çözülmüştü.

"Mukaddeeeess!" Yeri titretecek büyüklükte çığlık atmıştım.Mukaddes kanlar içinde yerde yatıyordu.Açılmış olan feracesinin altından bacagı görünüyordu.Hemen feracesini örtüp,yavaşça başını yerden kaldırıp kollarımın arasına aldım.Titriyordum.Korkuyordum.Onu kim,neden incitmişti ki? Canım yanıyordu .

"Kar... Kardeşim ne oldu sana.Kim yaptı bunuuuuuu!" Kalabalık öylece bizi izliyordu.Ahmet telefondaki kişiye 'nerde kaldınız kardeşim! Millet sizi 1 saat önce aramış.' diye bağıyordu.Çantamdaki buz mavisi şalımı çıkartıp,mukaddesin karnındaki yaraya bastırıyordum.Ellerim kan içindeydi.Hala bayılmamış olmam büyük şanstı.

"Neler oldu burada kimse mi görmedi?" Ahmet'in sorgusu karşısında hemen insanlara odaklandım.

Sarışın kirli sakallı olan çocuk "Bi genç geldi.Bağırmaya başladı.Sen benimsin,asla bırakmam dedi sıktı kıza.Ne oldugunu bizde anlamadık." Ah canım kardeşim.Canım...Güzel yürekli kardeşim.Canı ne kadar yandı Allah bilir.Kalbim sızlıyordu.Nefes almakta güçlük çekiyordum.Başına başımı yaslamış çaresizce sarılıyordum.Ellerimin arasından kayıp gitmesin diye devamlı dua ediyordum.

"Nerde bu ambulans yaa! Ölüyor kardeşim.Mukaddes dayan ne olur.Bırakma beni.Sen benim ilhamım,sen benim kurtuluşumsun.Ne olur Mukaddes.Bırakma beni.Beni bir başıma bırakma.Şu okulda senden baska dostum yok." O kadar fazla ağlıyordum ki,her yer flu olmuştu.Bu yıldızın kollarımdan kayıp gitmesini düşünmek istemiyordum.

Ahmet çaresiz gözlerle yanımda oturuyor,beni izliyordu.Beni teselli edecek tek bir cümle kuramıyordu.

"Râna."

"Mukaddes.Kardeşim kardeşimm.Hamdolsun."

"Râna.Erkeklerin başımı açmasına müsade etme ne olur.Bu senden son isteğim." Sesi çok kısık ve yorgundu.Duraksayarak konuşuyordu.Bu haldeyken dahi namahremin eli vücuduna değsin istemiyordu.Daha fazla sarılmış,hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.Çok güzeldi Allah'ım çok.

"Deme öyle.İyi olacaksın insaALLAH.Kurban olayım böyle seyler söyleme." Sözümü bitirdikten sonra,ambulans sesi okulun bahçesine yayılmıştı.İki tane kadın görevli indi.Diger taraftan da şoförün inip bize dogru geldigini gördüm.Görevlilerden biri nabzını,digeri nefesini kontrol ediyordu.Soför hemen sedyeyi getirmek için arabaya yönelmişti.Ahmet'te peşinden gitti.Şoförle bizi göstererek kısa bir konuşma yapmıştı.Yanımıza geldiler.Sedyeyi açtılar.

"Râna arkadaşının başını tut.Bayanlarla birlikte yatırın." Soför hiç bize dogru adım atmamıştı.Mukaddese bakarak üzgün bir şekilde 'cık cık' diyerek başını sallıyordu.Anlaşılan Ahmet Mukaddes'in söylediklerini anlatmıştı.Kardeşimi sedyeye yatırıp hemen ambulansa bindirdik.Görevliler arkaya binince,Ahmet 'hadi' diyerek soförün yanındaki koltuga oturdu.

Ambulansın siren sesi tüylerimi diken diken yapıyordu.Zaten ne zaman bu sesi duysam içindeki hastaya saglık dilekleri yollardım.Üzülürdüm.Şimdi o sirenlerin altında yatan benim dostumdu.Kötü şeyler düşünmek istemesem de,beynime saplanıyordu hain duygular.Gözlerimden ard arda akan yaşlar,kiyafetimin boyun kısmını komple ıslatmıştı.Kirpiklerimin kökü alev almış gibiydi.Sürekli dua ediyordum sürekli.Bu ne çaresiz kalış.

Hastanenin önünde durur durmaz attım kendimi arabadan.Koşarak Mukaddes'in yanına vardım.Simsiyah feracesini kesmişler,yaranın oldugu bölgeye tampon yapmışlardı.İnmeden üzerini örtmelerini rica ettim.Hemen kabul edip beyaz bir örtü örttüler.Bu şekilde daha korkunç göründü gözüme.Ama iffeti yerde olacagına,üstünde beyaz çarşaf olması daha uygundu.