İFFET

Ademce Tevbe Etmek..

1 hafta sonra...

Dinimi araştirmaya basladigim günden bu yana Allah'in yardimini tam şuramda (kalbimde) hissediyordum.Kendisine bir adim atana,bin adim giden Rabbime hamdolsun.
Otobüse binmis,hayatimin degismesine vesile olan o güzel kadina dogru gidiyordum.Ona ulasabilirsem diyecektim ki; "Siz var ya,Rabbine uzak kalmis oyle cok insanin kalbine dokundunuz ki bilemezsiniz.Sizin vesilenizle icimdeki Allah sevgisi yeserdi.Sizin gibi insanlar oldukça sirtimiz yere gelmez evvelALLAH.Kalbime dokunup,hal ve üslubunuzla bana Rabbimi hatirlattiginiz icin size minnettarim.Allah sizin gibi insanlarin sayisini cogaltsin." Evet ona ulasmayi ve bu sözleri bizzat kendisine soylemeyi cok istiyordum.

Öğlen güneşi camin öbür tarafindaki yüzümü kavuruyordu.Okulun kapanmasina 1 ay kalmisti.Seviniyordum.Cunku bu benim icin daha fazla zaman anlamina geliyordu.Bu kutsal dini öğrenip,hayatima aksettirmek icin daha fazla sınırsız zaman.
Düşüncelerimin arasindan cama yansiyan yüz beni kendime getirmisti.O genc.Otobuste ayakta kalmis,oylece beni izleyen su sakalli genc.Yine karsilasmistik.camdaki yansimami izliyordu.Bana neden bu sekilde bakiyordu ki.Ya da neden ben baktigim anda utanarak basini baska yone çeviriyordu.

Cantamdan namaz hocasini cikarip ezberledigim dualari tekrar etmeye karar vermistim.1 haftada 5 dua ezberlemistim.Bildigim tek dua bunlar oldugu icin namazlarimi kilarken de sadece bunlari okuyordum.Aldigim kitaplardan birinde 'Kisinin islamiyete girdikten sonra bildigi dualarla amel edebilecegini ve gerekli olan dua ve sureleri de zamanla ezberleyip bu sekilde amel etmesi gerekiyor." yaziyordu.Bende tüm vaktimi bunlarla geçiriyordum.22 yillik hayatimda en zevk aldigim donemdeydim.Kendimi en özel hissettigim zamandaydim.Hamdolsun.

Otobüs salonun önüne gelince namaz kitabimi cantama koyup indim.O gencte benimle birlikte inmisti.Onunda programa geldigini anlamistim.Kapidaki arkadaslariyla selamlasip tokalasmisti.Bu sefer bakislarimi yakalayan oydu.Neden beni bu kadar inceliyordu bilmiyorum.Bildigim tek sey tuhaf bakislariydi.Bu konuyu daha fazla düşünmek istemiyordum.Telefonumun caldigini hissettim.

"Râna nerdesin?" Ahmet bunu gercekten merak icinde sormustu.Oysa buraya gelecegimi biliyordu.

"Programa geldim Canim.Dun sana mesaj atmistim."

"Bana mesaj gelmedi.Programin bitince ararsin.Konusmamiz lazim."

"Istersen simdi soyle.Programin baslamasina daha var.Konu neydi?"

"Konu biziz.Sen cikinca ara gelip seni alcam."

"Tamam.Cikinca ararim.Ahmet kotu bir durum mu? En azindan bunu soyle.Aklim sende kalmasin."

"Kotu birsey yok.Tamam hadi görüşürüz."

"Peki görüşürüz"

Büyük avluya girdigimde Mukaddes'in orada oldugunu farkettim.

"Mukaddes." Elimi kaldirarak selam vermistim.Tum vucuduyla sesimin geldigi yone dönmüştü.Bana dogru yurumeye baslamisti.

"Selamunaleykum Râna.Hosgeldin Kardesim." Bana kollarini acip,sıkıca sarilmisti.Gercekten bu mükemmel bir duyguydu.Bir kardes daha edinmistim.Din kardesi...

"Aleykumasselam Kardesim.Nasilsin?"

"Hamdolsun.Sen nasilsin?"

"Elhamdulillah bende iyiyim.Keyifliyim.Sabiha Hoca geldi mi,gördün mu onu."

"Yok canim gormedim.Neden sordun ki hocayı."

"Hic öylesine.Merak ettim sadece." Mukaddes elimi tutup beni arkadaslarinin yanina götürmüştü.Ikisi peceli,digeri Mukaddes gibiydi.Birden kalp atislarim hizlanmisti.Onlari gercekten merak ediyordum ve cevremde boyle kizlar yoktu.Onlardan bircok sey ogrenilirdim.Bu benim icin harika bir firsatti.

Tanisirken hepsi tek tek sarilmisti bana.Havada kalan elimi usulca yere indirip,bende tum samimiyetimle kucaklamistim onlari.Gercekten disaridan bakildiginda,kabuguna cekilmis,insanlardan kendini soyutlamis insanlar gibi duruyorlardi.Fakat gerçek olan tam aksiydi.Beni asla dis gorunusumle yargilamiyor,tam tersi 'bizde bu yollardan gectik Kardesim' diyorlardi.Allah'im sen ne yücesin.Bana boyle kardesler nasip ettigin icin sana sonsuz Hamdediyorum.

Program baslamak üzereydi.Orta siralardan birine gecmis,heyecanla hocanin gelmesini bekliyorduk.Sabiha Hoca gelmisti sonunda.Heyecanla ayaga kalkip,daha net gormek istemistim.Tebessumvari bir yüz ifadesiyle selam verip,sandalyesine oturmustu.Onunla birlikte oturup onu uzun uzun incelemeye baslamistim.Kahverengiye calan gozlukleri,dolgun elmacik kemikleri ve ince cene yapisiyla cok naif bir insana benziyordu.Upuzun carsafiyla gercekten kalbimin hizini degistiriyordu.Hayatimin degismesine imkan sagladigi gibi.

Sohbetin konusu 'Tevbe' idi.Tamda bana uygun bir konu degil mi? Söylediği her söz altin degerindeydi.Yine not defterimi cikartmis,agzindan cikan her sözü yazmaya calisiyordum.Merak ettigim sey program bittikten sonra,bu yazanlari okuyabilecek miydim.Cunku oyle karman-corman olmustu ki.Sirf yetisebilmek adina var gücümle yaziyordum.Deftere,beynime,kalbime...

Konusma sirasinda beni en etkileyen kismi da tevbenin kabulunun nasil makbül olacagiydi.Su sekilde anlatmisti kiymetli Sabiha Hanim.

"Tevbe, şu altı şeyle mümkün olur.
1- Geçmişte işlenmiş olan günahlardan pişman olmak ve yerine getirilmemiş farzları iâde (kaza) etmek,
2- Başkalarına haksızlık ve eziyet etmeyi bırakmak,
3- Husûmet ve düşmanlığı terk etmek,
4- Günah ve kabahatler içerisinde büyüyen nefsi, Allah'a itaat içerisinde küçültüp ona hiçliğini kabul ettirmek,
5- İtaatsizlik ve günah işlemenin sözde tadını çıkaran nefse, itaat edip günahlardan uzak durmanın acılığını da tattırmak
6- Gülüşlerinden her birine bedel olmak üzere, ağlamak."

Kesin olarak günahı bırakmak.Suçu itiraf etmek,pişmanlıkla göz yaşları içerisinde affedilmeyi dilemek ve bir daha tevbe edilen günaha dönmemek tevbe ibadetinin aslıdır. Şartlarını yerine getirmediğimiz bir ibadet kabul olmayacaktır.Tevbe ise en önemli ibadetlerden biridir.Günah karşısında "Adem"ce tavır takınmak kurtuluşun,tekrar cennete kabul edilişin,rahmete nail oluşun adıyken.Günahta ısrar etmek,tevbeyi geciktirmek,ertelemek,suça kılıf bulmak,suçu başkasında aramak şeytanın takip ettiği yoldur ki sonucu ateştir."

Nasil samimi,icten bir anlatistir.Kalbin hangi noktasindan cikiyordu bu cumleler...Nasil bir iman gerekiyordu bu ince sozler icin...

Program hic bitmesin,hep sürsün istiyordum.Allah'i bu kadar güzel hatirlatan insanlarla daha fazla vakit gecirmem gerektigini anlamistim.Sonra beni bekleyen Ahmet ve acele ettigi,fakat zerre kadar ipucu vermedigi mevzu düşmüştü aklima.Fakat daha az evvel 'Ademce tavir takinmanin adidir Tevbe' dememis miydi hoca? Nasil bir tavir takinmaliydim simdi Ahmet'e? Nefsim "Git durma!" diyor.Vicdanim "Allah icin dur! Onunla basbasa vakit gecirme!" diyordu.Kalabalik bir ortamda oturup,ciddi olan meseleyi ogrenmek istiyordum.

Program bitmisti.Hocaya ulasamamistim.Neyse artik nasipte yokmus.InsaALLAH bir daha ki sefere deyip ciktim salondan.