When It All Falls Down

Chapter 2 - Pandekoko History

DANIEL'S POV
Saturday Afternoon

*sigh*

Sabado nanaman. Nakahiga lang ako sa sofa, nakatitig sa kisame habang nakapatong yung ulo ko sa kamay ko. Ang boring wala akong magawa *yawn*

Kinuha ko yung cellphone ko te-text ko sana si Lara kung may ginagawa siya... nang bumungad sakin muhka niya [Note: wallpaper niya si Lara, on the right side hihi :3 ---->]

Pagtripan ko nga. *evil grin*

- -

"ISA PANG TAWAG MO DJGAKHSFGHDG" hahahahahaha ang sarap asarin neto pikon na pikon eh.

Tinatawagan ko kasi siya sa bahay nila para sabihin kung anong palabas sa Cartoon Network. Ayun napikon he he he ganti ko sakanya dahil binugbog niya ko sa birthday nung kapatid niya.

Ayaw pa kasi ako imbitahan nung una eh. Naghanap pa tuloy ako ng paraan para makapunta tapos sapak ang inabot ko.

Tsaka bakit naman hindi ako pwede pumunta diba? Boss ba siya? (oo boss ko pala yun hehe) pero siya ba may birthday? Hindi naman eh, tsaka tropa ko yung kapatid niya. At sigurado ako kalahati sa mga bata dun, di naman nila kakilala! Tsaka kalaro ko yun si Eric. Kaya pumunta ako!

At dahil dun nagulpi ako. Sakit nga eh muntik pang ibato sakin yung sound system sa sobrang galit >___>

Pero okay lang din. Pinakain naman ako ng mama niya eh. He he he sarap ng mga handa tapos pagdatin sa luto niya.... no comment.

Inubos na lang namin ng Mama niya kahit napaka-hirap, bawat subo kakaiba talaga eh.

Tapos napakilala pa ko sa kaibigan niya. Ibang iba sa ugali niya grabe. Yon sobrang daldal, ang ingay ingay halos lahat kinukwento kahit di ka intiresado mapipilitan kang makinig. Bayolente din kasi eh parang si Lara.

Sobrang mapang-asar pa yung Lian. Sabi niya bigla na bagay kami ni Lara. At sobrang nagpago talaga ng mood niya yon hahaha naalala ko nanaman istura niya nun kala mo pinakain ng sili sa sobrang pula eh.

Lalo na nung niyakap ko siya. Dami ko talagang tawa mga 89 kaya yun ka lang mas lalo akong nagulpi -__- ang saya niya kasi talagang asarin kaya parati ko siyang ginaganun. Hindi dahil nananching ako. Hindi ako ganun!! Pinipili ko niyayakap ko... at si Lara lang yun.

Tsaka sabi sakin ng Nanay ko kapag ang tao daw nasasaktan, nalulungkot, o kung ano pang pinagdadaan niyan yakapin lang daw. Kaso etong isa nagmamatigas pa. Hindi ko ba alam kung bakit lalong nagagalit. Ang intensyon ko lang naman talaga mapagaan loob niya eh ('_ _)

Yun kasing si Lara kahit na ipakita niya pa kung gano kasaya.. kabaligtaran nin yung nararamdaman niya. Ewan. Alam ko lang na walang ibang tao na mas makakaintindi sakanya sa pagkakaintindi ko sakanya.

And i want to continue doing this 'til... i dont know.

Kung hanggang kelan ko dapat gawin 'to, gagawin ko.

Para sakanya.

"HOY DENNIS ANO, PRINSIPE?! UPO UPO NA LANG DIYAN?!" dennis? Tatay ko yun ah "HOY!!! HINDI MO BA KO NARIRINIG?!" lumingon ako..

"Ah ako po ba?" tinuro ko pa yung sarili ko.

"AY HINDI HINDI" tumayo na ko. Isa pang pikon 'tong tita ko eh.

"Sabi mo kasi Dennis eh psh.." bulong ko naman.

"ANO?"

"Wala po" onga pala aalis kami nitong tita ko. Gagawin akong christmas tree, sabitan ng mga bibilin niya.