Not: İlk kurgum olması nedeniyle birtakım hatalar mevcuttur.
"Ben de özledim," diyerek sağ elini saçlarıma yerleştirip okşamaya başladı. Bu davranışı karşısında gülümseyip gözlerimi kapattım. Olmak istediğim yer onun yanıydı, tam burasıydı. Sol göğs...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yanaklarıma yayılan kırmızılıklarla geri çekildim. Şaşkın yüz ifademle Eren'e bakakaldım. Ne söyleyeceğimi, nasıl davranacağımı bilemiyordum. Elimi havaya kaldırıp sert bir tokat attım. Sonuçta beni benden izinsiz öpemezdi.
Yanağını tutup mavi gözleriyle bana bakmaya başladı. Galiba o da anlam verememişti ne yaptığına. Elini yanağından indirip tekrar dudağını dudağıma yaklaştırdı. Kendimi hızla geri çektim. Yüzüne bakamadığım için etrafa göz gezdirmeye başladım.
"Dolunay." dedi kısık çıkan sesiyle. Şu an onunla konuşmak isteyeceğim en son şey olabilirdi.
"Eren evimden çıkıp gider misin?" Olumlu anlamda başını salladı. Yanımdan geçerken kokusunu ilk defa isteyerek hissettim. Aynı vanilya gibi kokuyordu.
Eren kapıdan çıktıktan sonra kendimi koltuğa attım. Olanları tekrar tekrar aklıma getirmeye başladım. Parmaklarım istemsizce dudaklarımı buldu. Kaşlarımı çatıp parmaklarımı hızla dudağımdan çektim. Sanırım anlatıp rahatlayabileceğim bir Zeynep vardı şartlara göre. Masanın üzerinden telefonumu alıp Zeynep'in numarasını tuşladım. İkinci çalışta açtı.
"Ne?" Bağırışıyla parmaklarımı dudağımdan çekip yüzümü buruşturdum.
"Kızım bağırmasana!"
"Ne demek bağırma yarım ay? Öpüştük diyorsun!" Kendimi arayıp söyleyen sensin katlan şimdi aptal Dolunay düşünceleriyle boğmaya başladım.
"Tokat attın mı?" dedi heyecanla. Hayır anlamıyorum tokat mevzusunun heyecanlı yeri nedir acaba?
"Attım, sonra tekrar yaklaştı. Bu sefer ittim ve evden kovdum."
"Oha birde evde miydiniz?" Bu çocuk salak, cidden salak! Hep diyorum abi bende suç! Ne bok yemeye aradım ki?
"Yok Zeynep metrodaydık."
"Çok komik." dedi sahte bir kahkahayla. Daha ne kadar sayıklanmasını çekecektim acaba?
"Aney, gitti namusumuz gitti!" Gözlerimi devirdim. Ben hala kararlıyım ebesi poposu yerine kafasına vurmuş bunun.
"Yarım ay, sizi evlendirmemiz gerek!" Alaycı ses tonu karşısında daha fazla cevap vermek istemedim ve telefonu yüzüne kapattım. E ne yapayım iki saat onu mu çekeceğim?
...
Annemin eve gelişiyle aklımdan olanları biraz olsun çıkarabilmiştim.
"Kızım!" Annemin seslenmesiyle televizyonun sesini kısıp salondan mutfağa bağırmaya başladım.
