《6》

48.2K 3K 1.4K
                                    

Arabayla gideceğiz demişti ama havaalanına gitmiştik.Uçakta Yağızla birbirimize uzak yerlere oturmuştuk.Bu beni üzmüştü ama bir şey diyememiştim.

Uçak indiğinde derin bir nefes verdim.

Aslında gökyüzünde olmak güzeldi.Cam kenarında olduğum için bol bol dısarıyı izlemiştim.

Herkes ayaklanınca bende yerimden kalktım.Yağız yanıma doğru geliyordu.

"Niye bu kadar yavaşsın."diye söylenince

"Daha uçak yeni indi."dedim.

"Cevap verme bana."diyerek yürümeye başladı.Bende arkasından takip ettim.

Tam bir pislikti.

Hava alanından çıkınca bir taksiye bindik.Buraları ilk defa görüyordum.Deniz,köprü,martılar her şey çok guzeldi.

Burayı babamla el ele gezmeyi çok isterdim ama ne babamla buraya gelmemin imkanı vardı,ne de babamin benim elimi tutmasının.

Yine boş bir hayal ve kırık bir kalp.

Buranın trafiği igrençti.Neredeyse bir saattir taksinin içinde pişmiştim.Bir buçuk saat süren bir taksi yolculuğundan sonra tek katlı bahçelu bir evin onünde durmuştuk.

Yağız taksiciye parasını vererek taksiden indi ve ardından hemen bende indim.Yagız valizimi aldı ve eve doğru yürümeye başladı.

İnadına mı yapıyordu?Topalım ve ona yetişemiyorum diye zevk mi aliyordu?

Eve girdiğimizde Yağız valizimi bırakarak

"Evden çıkma ben bu gece eve gelmeyeceğim."dedi ve bir sey dememe izin vermeden kapıdan çıktı gitti.

Gerizekalı!

Kibirli köpek!

Ben ne yapacaktım şimdi?Öncelikle üzerimdekilerden kurtulmalıydım.Çok fazla terlemistim önce bir duş alsam iyi olurdu.Evin içinde odalara tek tek bakarak en sonunda banyoyu buldum ve içeri girdim.Valizden aldığım kıyafetleri banyodaki sepetin üzerine koydum ve üzerimdekileri çıkarıp kendimi suyun duruluğuna bıraktım.

Guzel bir duşun ardından üzerimi giyip salona geçtim.Valizden tarağı bularak saçlarımı taradım.Cok fazla dolaşmıştı.Kıvırcık saçlara sahiptim.Bu fazla kötüydü.

Saçımın dolaşıklarını açınca saçımı iki yandan ördüm.Saçım belime kadar uzanıyordu.Üzerimde t-shirt ve esofman vardı.Nasıl olsa Yağız gece gelmeyecekti bu şekilde evde durabilirdim.Yine de koltuğun üzerinde feracem duruyordu ne olur ne olmaz diye.

Evin içi bile cayır cayır yanıyordu resmen.Temmuz ayındaydık ve bu kadar sıcak olması normaldi.

Mutfağa giderek buzdolabını açtım.Hiçbir şey yoktu.Dolapları karıştırdım ama hiçbir şey yoktu.

Zaten ev de boş sayılırdı.Hiçbir şey yoktu neredeyse.

Salona geri döndüm ve oturup telefonu elime aldım.Mineyi arayabilirdim.Zaten dün dügünün yarısında İstanbulda okudiğu için işi olduğunu söyleyip İstanbula gelmisti.Belki arasam gelirdi yanıma.

Telefon çaldı ama meşgule atmıştı biraz sonra mesaj geldi

"Müsait değilim sonra konuşalım."yazmıştı.

"Tamam."yazıp gönderdim.

Ne yapacaktım simdi?Can sıkıntısından ölmezsem iyidir.Bir televizyon bile yoktu.Kalkıp ikindi namazımı kıldım.

Aklıma telefonumdaki uygulama gelince kosarak banyoya gittim ve abdest aldım.Sonra başımı kapatıp telefonumdaki Kuran uygulamasını açtım.

SENDEN UTANIYORUM (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin