SENDEN UTANIYORUM (TAMAMLANDI)

《17》

Beni öptü değil mi?Rüya falan değildi.Basbayağı beni öptü.Hatta şimdi bana gülümseyerek bakıyor.

"Yanakların kıpkırmızı oldu."diyerek iki yanağımı da okşadı.

Kafamı göğsüne gömdüm.Utanıyordum.Utanılmayacak gibi değildi ki.

"Benden utanma."dedi saçlarımdan öperek.

"Birbirimizden çekinmemeliyiz.Nasıl bir ömrü paylaşıyoruz diğer her anımızı da utanmadan paylaşmalıyız."dedi.

Çok guzel konuşuyordu.

"Elimde değil."dedim yüzüne bakmadan.

"Ben ilk defa bir erkeğe böyle yakınım."dedim.

"Ben babamın daha elini bile tutmamışken senin ellerini tuttum.Senin ellerini öptüm.Benin için çok değerlisin Yağız.Beni hiç üzme tamam mı?"dedim ardından kafamı kaldırdım ve gözlerine baktım.

"Seni asla üzmeyeceğim."diyerek alnımdan öptü

"Üzme."dedim yanağından öperek.Elimi saçlarının arasına soktum

"Yapma."dedi kafasını huysuzca oynatarak.Saçlarıyla oynanmasından hiç hoşlanmıyordu.

"Yapmayı seviyorum."dedim gülümseyerek.

"Ben sevmiyorum."dedi.

"Tamam yapmam."diyerek ellerimi ondan çektim ve yataktan kalktım.

"Sen alındın mı?"dedi Yağız.

Aslında biraz alınmıştım.Sonuçta beni seviyordu benim sevdiğim şeyi de sevmeliydi.Ama benim de onun sevmediği şeyi sevmemem gerekiyordu.

"Hayır."dedim ve feracemi üzerime geçirip kafama bir eşarp taktım ve odadan çıktım.Aşağı indigimde Masanın hazır olduğunu gördüm.Suratım asıktı.Yağızın saçlarını seviyordum ama o saçlarına dokunmamı istemiyordu.

"Gülnaz günaydın kızım."diyen ses Saliha halanındı.Arkami döndüm ve merdivenlerden inip yanıma gelen Saliha halaya baktım.

"Günaydın hala."dedim.

"Yağız hala uyuyor mu?"diye sordu.

"Yok uyandı."dedim.Saliha hala gülümsedi.

Biraz sonra Sabri baba da aşağıya indi.Kahvaltı sofrasına oturduk.Yağız da gelince kahvaltıya başladık.

"Baba Gülnazın babası seninle konuşmak istiyormuş."diyen Yağızla birlikte gözlerim Sabri babayı buldu.

"Bunu kendisi neden söylemiyor?"diye sordu.

"Bilmiyorum baba."dedi Yağız.

Kahvaltö sessizlikle devam etti.Kahvaltıdan sonra Yağız beni kaş göz işaretleriyle odamıza çağırdı.

Odamıza çıktım.Yağız odadan bir sağa bir sola yürüyordu.

"Noldu Yağız?"dedim kapıyı kapatırken.

"Gülnaz ben burada çok sıkılıyorum.İstanbula gidelim mi?"diye sorduğunda şaşkınca ona baktım.Sıkıldım diye şehir mi değiştirilir yahu?

"Ben o eve gitmek istemiyorum."dedim.

O evden iğreniyordum.O evde Yağızın yaptığı şeylerden iğreniyordum.

"Evi değiştirdim."demesiyle daha fazla şaşirdım.

"Ne ara?"diyebildim.

"Boşver orasını.Artık başka bir evde yaşayacağız.Evet de gidelim bugün."dediğinde hayır demek istesem de Yağızın hevesini kırmamak için kafamı onaylar anlamda salladım.