SENDEN UTANIYORUM (TAMAMLANDI)

《15》

100817

Yağızı affettiğimi söylemek üzereydim.Onu öyle çok seviyordum ki bir bakisıyla bile eriyebilecek derecedeydim.

Şuan bana sarıli kolları vucudumu yakıyordu mesela.

"Gülnaz."dedi mırıldar şekilde

"Efendim."dediğimde kafasını boynun girintime soktu.

"Gül gibi kokuyorsun."dedi.

"Adın gibi kokuyorsun."demesiyle utanmıştım.

Ben onun kokusunu tanımlayamıyordum.Çok guzel kokuyordu ama ne gibi kokuyordu?

"Sende çok guzel kokuyorsun."derken burnumu saçlarının arasına sürttüm.

"Hiç sanmıyorum."derken boynumdan öptü.Kıkırdamıştım.Boynumdan huylanıyordum.

Benim kıkırdamamla Yağızdan da bir gülme sesi yükseldi.

"Seni seviyorum."diyerek çenemden öptü.

Bir şey demedim.Seni seviyorum bile demedim.Diyemezdim.Korkuyordum.Nedenini bilmiyorum ama ona onu sevdiğimi söylemeye korkuyordum.

"Yağız artık kalkmamız gerek."dedim saate bakarak.Saat 12:00 olmuştu.Bu saate kadar kalkardım ama Saliha halalar evde değildi.Ondandı bu rahatlığım.

"Ama ben kalkmak istemiyorum."diyerek elini belime sardı.

Gülümseyerek bende kolumu omzuna sardım.

"Kalkmayalım o zaman."dedim ve sarçlarının arasına yüzümü sürdüm.

Simsiyah kıvırcık saçları öyle güzeldi ki.Onunda saçları kıvırcıktı ama benimki kadar değildi.

"Yağız."dedim

"Söyle bitanem."diyerek kafasını kaldırdi ve goz göze gelmemizi sağladı.

"Bugün dışarı çıkalım mı?"diye sordum hevesle.Evde oturmaktan sıkılmıştım artık.

"Çıkalım tabi."derken burnunu burnuma sürtmüştü.Bana böyle yakın davranmasına alışıyordum artık.

"Hadi o zaman kalkta kahvaltımızı yapalım."dediğimde Yağız kollarını benden ayırdı.Yataktan kalktık.Yağız banyoya gitti.Her sabah duş alıyordu.Şahsen ben üşenirdim.Her sabah duş mu alınırmış.

Odadan çıktım ve alt kattaki lavoboya girip işlerimi hallettim.Mutfağa geçtigimde iki çalışanında mutfakta olduğunu gördum.

"Günaydın."diyerek gülümsedim.

"Günaydın Gülnaz."dedi Ayşe teyze.

Evde Ayşe teyze ve kızı Kübra çalışıyordu.Ayşe teyze eşini bir kazada kaybetmişti ve burada çalışmaya başlamıştı.Kızıyla birlikte çalışıyor hemde burada kalıyordu.Kızı 18 yaşındaydı.

"Kahvaltı yapacağız da hazır mi?"dedim

"Hazır kızım hazır."dedi Ayşe teyze gülümseyerek.

Kübra da gülümsüyordu.İkisi de çok iyi insanlardı.

"Tamam ben Yağızı çağırayım."diyerek mutfaktan çıktım.Tam merdivenlere yönelmişken merdivenlerden inen Yağızı gordüm.

"Bende seni çağırmaya geliyordum."dediğimde yanıma inip elimi tutmuştu.Salona geçtik ve masadaki yerlerimize oturduk.Evde çalışanlar olmasıni sevmiyordum.Ama bir şey de diyemiyordum.

Kahvaltımızı yaparken Yağızla sohbet ediyorduk.Unutmuştum olan biten her şeyi.Yine Yağızla mutlu olmaya başlamiştım.

"Hadi bakalım değiştir uzerini de çıkalım."dedi Yağız.